zaterdag 31 december 2016

OBT 2016 - niet helemaal zoals voorzien (maar wel leuk)

Aanloop

De planning was ruim vooraf opgemaakt: de Orca zou meereizen in de VW T4 camper. Daar zou ik ook in overnachten en met dat doel had ik zelfs onlangs een topmatras aangeschaft om het comfort wat te verbeteren. Dag 1 - de 28ste december - zou de Oliebollentocht verreden worden en dag 2 zou ik bij Flevobike langs gaan voor wat al lang aanslepende probleempjes. Daarover schrijf ik meer in een volgend bericht.
Dit was het verwachte verloop.

Toen kwam een telefoontje van André Vrielink: Brecht, van Fietser.be, had heel recent een E-Orca aan een klant geleverd, maar de ondersteuning van die velomobiel was uitgevallen. Of ik het zag zitten om die ook mee te nemen... Dat vormde wel een probleem: een T4 is wel ruim, maar nu ook niet zo ruim dat er twee Orca's in kunnen.

Een half uurtje later had ik Brecht aan de lijn met een voorstel: 'laat je T4 thuis staan; je kunt met mijn VW Crafter naar Dronten rijden.' Zo'n Crafter is van een heel ander formaat en daar kunnen makkelijk twee Orca's in. Dat was een mooie overeenkomst: Brecht spaart een dag tijd uit en ik kon rijden met een superdeluxe kampeer/bestelwagen.


Voor die tweede Orca moest wel even omgereden worden: die stond namelijk in Herentals. Dat betekent vanaf Antwerpen ongeveer 80 km extra of grofweg een uurtje meer.

Dinsdagavond

Dinsdagavond rond 21u30 kwam ik aan in Dronten. Jawel: er was nog wat pasta te vinden in de keuken, dus ik kon de honger stillen. En naast het indrukwekkend ruime bedrijfsgebouw van Intercitybike ligt een grote parking waar de Crafter een plekje kreeg. Naast mij stond de huur-bestelwagen van Anita en Joop, die ook in de auto zouden overnachten. Voor de rest was het een gezellig weerzien met heel wat bekenden. Bekend van af en toe een rit, zoals 'tante Lies' Erwin en Wilco 'de Bak' en bekend van het bloggen en andere gelegenheden, zoals Belle en Dave.
In de ruimte ernaast kregen de velomobielen van de overnachters een plekje.

Velomobielgarage
In de hal stond een romp van een DF, gemaakt in alweer een nieuwe cocktail van grondstoffen. Vederlicht en oersterk, zoals Daniel Fenn  keer op keer aantoonde.


Een nadeel is wel dat die romp op zich 6000 euro kost, ook weer dixit Daniel.

Ondanks de dikke winterslaapzak, goed tot -10° C, was het wat frisjes die eerste nacht, maar toch sliep ik goed. Tot een uur of vijf, want dit is een industriegebied en vanaf dat uur beginnen de vrachtwagenmotoren te ronken.

OBT

Woensdagmorgen, 8u. Het ontbijt staat al klaar: koffie, thee, brood en beleg. De hal van ICB stond al van tevoren vol lange tafels en banken. Ruim voldoende voor de zowat 40 deelnemers die de avond ervoor aangekomen waren. Stilaan druppelt nog volk binnen. De parking voor het gebouw stroomt vol velomobielen. Veel Quests en DF'en, maar ook wat exoten zoals een Leitra, een Orca (de mijne dus), een enkele WAW en wat zelfbouwmodellen. Verrassend vond ik de ruime opkomst van Quattrovelo's. Er zijn er nog niet zoveel verkocht, maar toch waren ze ruim aanwezig. De afwijkende vorm doet ze natuurlijk ook opvallen.


Deze mocht niet meerijden
Eén tegenvaller: het is niet enkel behoorlijk fris (net boven het vriespunt), maar ook erg mistig. Geen lange, kleurige slinger van velomobielen, maar wel wat rode (voor je) of witte (achter) lichtjes. Meer valt er niet te zien.


De tracks waren vooraf beschikbaar en zijn makkelijk opgemaakt: opgesplitst in een rit heen en een rit terug, met telkens een lange versie (door het 'oude land') en een korte (door het 'nieuwe land'). Zo kun je in de voor- en namiddag kiezen wat je doet.

Voor de voormiddag wordt het de lange rit. Een keer we Dronten verlaten hebben, is het vaak slingeren over de dijkjes. Af en toe zie ik vaag de zon door de mistlaag heen, maar ze slaagt er niet in om die mist weg te branden. Het landschap krijgt iets mysterieus hierdoor. Het tempo is af en toe behoorlijk pittig: met 30+ op een toerrit is het soms doorrijden. Lukt dat niet, dan laat je je afzakken, maar dat is niet altijd zo eenvoudig, want op de soms smalle wegen is inhalen geen evidentie.

Kort of lang
Het uitzicht tijdens de rit
Mooie slingerende dijkwegen
Halfweg houdt de colonne halt aan Flevonice. Het moet een indrukwekkend zicht geweest zijn: bijna eindeloos blijven er van die rare vehikels aanzwermen.

Een hele hoop velomobielen op een kluitje
ICB heeft voor de hele bende een zaal gereserveerd, waar warme chocomelk, koffie en appelgebak staan te wachten. Tijd om op te warmen en bij te praten.
Ondertussen is geteld: er zouden meer dan 200 velomobielen meegereden hebben! Of zoals het in de pers heet: '250 volgens de organisatie en 150 volgens de politie'.

Anita gaf te kennen dat de korte terugrit de voorkeur geniet, dus die wordt het dan. Tenslotte valt met de mist toch niet zoveel van het landschap te zien.



Die korte rit is echt kort, zowat 18 km, en bijgevolg staan heel wat velonauten onverwacht vroeg weer in Dronten. Dat was duidelijk niet voorzien: de soep is er nog niet (was blijkbaar mislukt) en ook op de oliebollen blijft het wachten. Daar bovenop doet één van beide koffiemachines ook moeilijk. Maar het lukt.

Stilaan stroomt het volk weer toe. De parking en omgeving raken weer gevuld met kleurige velomobielen en de tijd wordt volgepraat. Dan wordt een oliebollenkraam de hal in gereden en binnen de kortste keren kunnen we genieten van het traditionele gerecht waar de tocht naar genoemd werd. Een poosje later is ook soep beschikbaar.

Zo is het snel tijd om te verkassen. Bij Flevobike is het veel rustiger om te overnachten en de dag erop zal vroeg gestart worden met het werk aan mijn Orca. Daarover meer in de volgende post.

's Avonds zoek ik met Gert Jan, die overnacht in 'hotel Galjoen' in Dronten, een restaurantje op. Nadien wordt het vroeg slapen, met een extra deken over de slaapzak. Zo is het zeker warm genoeg.

De tracks hou ik alvast bij, om nog eens te rijden bij helder weer.

2 opmerkingen: