Anders reizen

De voorbije maanden leerde ik veel bij, onder andere dit: het lijkt erop dat Frankrijk nu het land is waar op fietsvlak heel wat alternatieven uitgedacht en uitgetest worden. Dat gaat om andere benaderingen binnen het gegeven ligfiets - bijvoorbeeld een bamboe ligfiets met voorwielaandrijving - als om aandrijvingen en andere zaken.

Eén zo'n concept dat hier weer anders uitgewerkt is, leerde ik via Françoise kennen: een lichte en compacte 'fietscaravan'.

De basis is een tent (Kamp-Rite tent cot original) met een vaste structuur, die opvouwbaar is tot een compact pakket. (Foto's van Kamp-Rite)

De binnentent

Met buitentent erbij (kan zo opgevouwen worden)

Die tent wordt op een lichte, stijve aanhangwagen gemonteerd.
Philippe, een amateur-constructeur die we tijdens de vakantie bezochten, vond hiervoor een geniale, simpele oplossing: hij gebruikt een aluminium ladder van 2m als basis.

Françoise bestelde zo'n aanhanger bij hem en testte die uit tijdens een reis van 600 km: met een omwegje van bij mij thuis tot bij haar.

Tent opgevouwen op de aanhangwagen

Tent opgezet

Het geheel bleek heel praktisch. De rolweerstand was lager dan verwacht en het fietsen met een trike met aanhangwagen viel erg mee. Enkele keren reed ze 100 km per dag.
Het geheel - aanhangwagen, tent en bagage - woog ongeveer 40 kg. Omdat je de tent dichtplooit, heb je ook veel minder luchtweerstand bij het rijden.

Op de bovenste foto zie je dat we op de aanhangwagen enkele plastic kisten monteerden. Die werden met elastieken vastgelegd. De meeste reisbagage (en eten) werd in die boxen vervoerd. Zo kon alles overzichtelijk blijven. De kisten zijn waterdicht en bleken veel handiger dan fietstassen. Zo'n kist koop je voor 12 euro, dus duur is het ook niet. Hier worden ze bijvoorbeeld per 5 aangeboden, maar in de winkel kocht ik ze los.

Het voordeel van zo'n tent is dat die niet op de grond staat. Je hebt geen last van opstijgend grondvocht en de tent is in een halve minuut opgezet. Op de aanhangwagen zitten twee steunen die je openzet om het geheel te stabiliseren.
Je kunt op die manier kamperen waar je maar wil: op een camping, onder de kerktoren, langs een rivier... Opzetten en afbreken doe je in een mum van tijd. Als de boel nat zou zijn (regen), kun je onderweg de tent openklappen om die al rijdend te drogen.

Ze ondervond één nadeel met deze combinatie - die ik met de Orca met Radical Cyclone ook al merkte: twee trommelremmen zijn niet voldoende krachtig in de afdalingen. Op de Azub zijn het dan nog 70 mm trommels...

Een andere beperking, waar ik nog een oplossing voor wil zoeken: dit is een éénpersoonstent.

Hij doet het weer!

Na de vakantie vervalt een mens snel weer in het jachtige ritme van elke dag. Werken, boodschappen, huishouden, tuin ... Het werd gauw duidelijk dat er geen tijd zou zijn om de Orca te herstellen, nadat die er de brui aan gegeven had.

Conclusie van André Vrielink toen ik hem er net voor de vakantie over berichtte: wellicht een gesneuveld freewheel...

De voorbije week werd de Orca in het busje geladen en naar Fietser gebracht. Ben zou zich erover buigen. Dat zou donderdag gebeuren.

Toevallig was ik donderdagnamiddag met de fiets in de buurt, dus ging ik even kijken zo tegen 17u. Hij was er nog niet aan begonnen, wegens allerlei onverwachte zaken tussendoor, maar er kwam net tijd vrij. We legden de Orca op de operatietafel en Ben haalde er eerst het motorblok af, om te kijken of er nog beweging zat in de ketting(en).

Ongelooflijk: we zagen meteen wat er aan de hand was. Om een ongekende, bizarre reden was de primaire ketting van het tandwiel gelopen. Dat kon je onmogelijk zien zonder de motor te verwijderen. De ketting er weer opleggen was enkele minuten werk.
Nadien verwijderde ik de beschermplaat op de bodem om de kettingloop van de primaire ketting na te gaan. De ketting is quasi nieuw (vorig jaar vervangen) en de kettingspanning was ook zoals het hoort. Alles liep zoals het moet. Onverklaarbaar dus, maar wel erg vervelend en niet zomaar onderweg op te lossen. Gelukkig was het op een uurtje gefikst.

De e-Orca is  weer geschikt voor de dienst. De komende tijd kan ik weer elke dag naar het werk fietsen in een redelijke tijd. De voorbije week deed ik dat enkele keren met de Seiran. Die rijdt stiller en het is net wat aangenamer als het echt heet is, maar ik doe er wel telkens een kwartier langer over.

Terug!

Jawel: ik leef nog en er is nog altijd fietsnieuws.

Waarom het zo lang stil bleef: Jan was op reis. Drie weken Frankrijk, zo goed als zonder internet. Dat doet goed: even weg van de wereld. En er werd ook gefietst natuurlijk.

Dit is een beeld van een rit langs de 'Dolce Via': een tot wandel- en fietspad geconverteerde oude spoorlijn langs de Eyreux. In een volgend bericht vertel ik hier meer over.

En ja: je ziet twee ligfietsen. Dat is een gevolg van mijn fietsreis eind mei. Daar maakte ik kennis met Françoise: fervent ligfietster en sindsdien proberen we er samen wat van te maken.

Om die reden gingen op het kampeerbusje twee ligfietsen mee. Eerst naar Pralognan-la-Vanoise, midden in de Franse Alpen. Van daaruit maakten we enkele ritten met veel hoogtemeters.

Veertien dagen later reden we naar Le-Chambon-sur-Lignon in de Haute-Loire, aan de rand van het 'Parc Naturel Régional des Monts d' Ardèche'. Op één van de dagen daar reden we naar de top van een oude vulkaan: de Mont Mézenc. Ook daar werden héél veel hoogtemeters gemaakt. De Seiran bewees dat flink te verteren. Ik ook.
De rit langs de Dolce Via viel ook in die periode.

In de verte de Mont Mézenc. Dat was het doel.

De voorlaatste halte was de Drôme, vlakbij de Rhonevlakte. Onze fietstocht daar ging onder andere langs een schitterend versterkt dorp: Vaunaveys-la-Rochette.

De laatste etappe was thuis bij Françoise, in Lotharingen ('Grand Est' in het noordoosten van Frankrijk). Daar werd weer gefietst, langs het kanaal van de Marne naar de Rijn.

En de Orca? Die heeft er net voor de vakantie de brui aan gegeven. De komende week wordt daaraan gewerkt.