Voor Erwin

Op 25 december maakte Erwin me in een reactie op '5 jaar E-Orca' attent op een foto met tante Lies. Wisten we veel dat het kader kort daarna een heel andere betekenis zou krijgen.

Het nieuws dat ik vanmorgen las, kwam hard aan. Hier zijn geen woorden voor...

Project: zijruiten 2.0

Het uitgangspunt

Voor mijn E-Orca maakte ik al van bij de aanschaf zijruitjes.

Ondertussen leerde ik bij, zowel van de eigen ervaring als van wat ik vernam van anderen. Enkele zaken konden nog verbeterd worden:

• bij hevige regenval en hogere snelheid wordt het water langs de aluminium buisjes omhoog gestuwd. Waar die buisjes in de tunnels in het dakje verdwijnen, vormt de regen dikke druppels die naar binnen geblazen worden. De zijruitjes wil ik verder naar voren, zodat ze als regenafvoer dienst kunnen doen
• de onderkant klappert tegen de kap. Dat veroorzaakt lawaai en schrammen in de gelcoat. Dat had ik aangepakt door beschermende tape op de romp te kleven bij die contactpunten.
• achteraan mogen ze verder doorlopen. Nu komt bij sterke zijwind het water binnen, waardoor zaken in de Orca vochtig worden.
• het gebruik van kabelbinders is wel efficiënt, maar oogt zeker niet professioneel. Zuignappen zijn een mooiere oplossing.

Toen Brecht, bij Fietser.be, me voorstelde om samen die nieuwe inzichten in realiteit om te zetten, kon ik geen neen zeggen.
Ik wordt dus weer 'testpiloot', deze keer om een verbeterd concept uit te proberen.

De basis is de sjabloon die ik in 2013 mee kreeg van Arjan Vrielink.

Prototyping

Vrijdag 4 januari 2019: ik rij met mijn trouwe E-Orca naar fietser.be, waar ik een afspraak heb met Brecht. We bekijken hoe de nieuwe ruitjes eruit kunnen zien. Ze moeten over de hele lengte komen, met een uitsparing zodat het zicht in de spiegel niet belemmerd wordt.
Meteen beslissen we om ze ook onderaan met enkele zuignappen vast te zetten: een antiklapper-maatregel. Minder geluid dus en geen lakschade door het schuren van het polycarbonaat tegen het koetswerk. Dat is een handiger oplossing dan de beschermende tape die ik gebruikte.

We gaan aan het werk: opmeten, met tape op een stuk Macrolon de vorm aangeven, knippen, gaatjes boren...

Vorm met tape afgeplakt. De originele mal (versie 1) ligt eronder

Macrolon knip je, gewoon met een (stevige) schaar

Even passen

Uiteindelijk is het bijna een hele dag werk eer ik het goed krijg. Het eerste prototype voldoet niet. Het tweede is al een stuk beter; het derde is zo goed als perfect.

De zuignappen zitten erin

Prototype 2: bijna goed

Zijruitje 2.0, zoals het er nu uit ziet

Ik maak nog een tweede, want je hebt namelijk links en rechts een ruitje nodig, netjes symmetrisch.

Nu wordt het een poosje proefrijden om het concept in de praktijk te testen. Blijkt het te voldoen, dan is er een mooie oplossing voor zijruitjes voor de Orca.

De eerste ervaringen

Eén nadeel: bij bevestiging met kabelbinders kunnen de ruitjes hierin 'scharnieren', waardoor het dakje makkelijk te verwijderen en op te bergen is. De zuignappen laten dit niet toe, waardoor bij het opbergen de ruitjes van het dakje moeten gehaald worden. Dat wordt dus omslachtiger.

Het naar voor verlengen heeft geen enkel nadeel. Het zicht op de spiegels blijft onbelemmerd.

Voor de zuignappen bovenaan - in het Flevobike dakje - moet ik nog iets verbeteren: de zuignappen raken eerder los uit het dakje dan van de ruitjes.

Dit is eerder subjectief, maar het lijkt me dat het dakje hierdoor ook stiller geworden is. Ergens klinkt het logisch: doordat de ruitjes tot aan de achterkant van het deksel doorlopen, is de luchtstroom binnen het dakje waarschijnlijk veel beperkter. Bijgevolg is er minder windgeruis.

De pasvorm is nog niet perfect: bovenaan is alles net wat te hoog. Dat moet nog bijgewerkt worden.

Een beetje te hoog

Als je goed kijkt, zie je op de voorlaatste foto dat de voorkant ver naar voor doorloopt. Daar zit ook een vouw in: zo wordt het ruitje vormvaster. Dat is vooral bij hogere snelheid en dus grotere winddruk van belang.

Een keer het helemaal goed is, zet ik de vorm over op een nieuwe mal. Die komt dan ook weer op de blog terecht.

2019

Voor alle velonauten en andere lezers: we weten niet waar 2019 ons naartoe brengt, maar als het op fietsen aankomt, ziet het er veelbelovend uit. Altijd. Zonder twijfel.

Een gelukkig 2019!

Update 'Orca's in the World'

Enfin, eigenlijk 'in Europa', aangezien ze niet geëxporteerd worden buiten het Oude Continent.

De lijst kreeg een flinke update, dank zij informatie die me door Flevobike bezorgd werd. Je zal zien dat vanaf de Orca met het serienummer 105 dat nummer voorafgegaan wordt door RO. Juist: vanaf dan worden ze bij Velomobiel Roemenië in elkaar gezet.

Misschien, voor de volledigheid, nog even herhalen dat de onderkuip nu niet meer uit Twintex gemaakt wordt, maar uit carbon met Innegra. Dat laatste is erbij om het geheel minder broos te maken. Carbon heeft namelijk de vervelende eigenschap te versplinteren bij aanrijdingen. Ook de panelen die de bovenkant vormen, worden uit hetzelfde materiaal gemaakt, waarna ze gespoten worden met autolak.

Accuwissels

Als je de blog al een tijdje volgt, weet je dat drie van mijn fietsen elektrisch ondersteund zijn:

• de Flevobike E-Orca
• de Thorax Tangens werd omgebouwd tot eTangens
• de Heinzmann E-Tr pedelec

Die laatste is zo opgevat dat de controller en de accu één geheel vormen. Dit is dus een gesloten systeem, waar zonder grote ingrepen weinig aan te doen valt. Daarom blijft die Heinzmann verder buiten beschouwing.

Al enkele jaren geleden installeerde ik in de Orca een 'range extender'. Naast de 500 Wh Flevobike accu kwam een 360 Wh accu van Crystalyte. Wisselen was eenvoudig: gewoon een stekker uittrekken en de andere accu inpluggen. Op die manier werd het ondersteunde bereik met minstens de helft vermeerderd.

Het zeer gesofisticeerde systeem om tussen beide accu's te wisselen: stekker eruit en andere erin.

Voor de Tangens koos ik een 750 Wh accu van Enerpower.de. Die biedt niet dezelfde kwaliteit als de LiFePo4 accu's in de Orca. De keuze was weloverwogen: de Tangens wordt minder vaak gebruikt en een goedkopere technologie zou daarin volstaan. Daarnaast is die accu ook veel lichter: voor dezelfde capaciteit (zie verder) weegt hij de helft. De voornaamste reden hiervoor: cellen met een hogere energiedichtheid. Je hebt dus minder cellen nodig om eenzelfde hoeveelheid energie op te slaan.

Maar dan ging ik verder denken: alle drie de accu's hebben een nominale spanning van 36 V en zijn onderling uitwisselbaar. De Flevobike accu is groot, zwaar en niet echt geschikt om op de trike te gebruiken. De Enerpower accu daarentegen kan eigenlijk wel dienst doen in de Orca. Dan zijn er ook maar twee accu's die ik in het oog moet houden. Ze zullen dus meer dienst doen en de kans op diep ontladen wordt daardoor kleiner. Die Crystalyte accu kan voor beide fietsen gebruikt worden, maar dat is eigenlijk niet nodig. Hij is dus overbodig.

De cellen van de Enerpower accu zitten in een Hailong II behuizing. Die wordt vaak toegepast voor accupacks voor pedelecs en dus is het makkelijk om aan onderdelen te komen.

Links de 750 Wh Enerpower accu, rechts de 360 Wh Crystalyte

Vorige maand bestelde ik via Ali Express een 'base plate' voor die accu.

Zo kan die van de trike gehaald en in de E-Orca gebruikt worden indien dat nodig is. Het omgekeerde is onwaarschijnlijk: omdat de kruissnelheid van de trike heel wat lager ligt, kan ik er op een dag niet zo ver mee rijden. Daardoor is er geen nood aan een tweede accu.

Een LiFePo4 500 Wh accu en een 750 Wh LiNiCoMnO2 accu: door het verschillende spanningsverloop hebben beide in de praktijk zowat dezelfde capaciteit. Dat betekent dat ik het bereik van de Orca kan verdubbelen. Anders gesteld: de theoretische 1250 Wh is in de praktijk ongeveer 1000 Wh (de Flevobike accu is na 5 jaar ongeveer 10 % capaciteit verloren).

Dan komt de onvermijdelijke vraag: hoe ver rij je daarmee? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. De snelheid speelt een rol, het reliëf, de lading, de ondersteuningsgraad ... Met de standaardaccu haalde ik al zo weinig als 80 km (Radical Cyclone erachter, volgeladen, steile klimmen, wind tegen), maar ook 200 km. Technisch: een verbruik tussen 2,7 en 11 wh/km. Dat betekent dat dit met twee accu's varieert tussen 160 en 400 km.

Een gevolg is dat ik nu een accu over heb: de Crystalyte is overbodig geworden. Die zal ik  verkopen.
Vorig jaar heeft Crystalyte hem vervangen, omdat een cel stukgegaan was. De accu is dus quasi nieuw. LiFePo4, dat betekent een lange levensduur: 1500 laadbeurten gegarandeerd. Dat houdt in dat na minstens 1500 laadbeurten de capaciteit nog minstens 80% bedraagt. Bij de conventionele fietsaccu's ligt dat tussen 300 en 800 laadbeurten.
Of zoals André Vrielink het vorige week verwoordde: indien in mijn E-Orca een 'normale' fietsaccu had gezeten - zoals in de grote meerderheid van de pedelecs -, was ik wellicht al aan een tweede toe.