bandenkwestie

Na 1500 km is het ook tijd om een evalutie op te maken van de banden op de trike.

Ter herhaling: vooraan liggen er Schwalbe Marathon Plus 35-406 op, achteraan een Kenda Kwest 32-559 high pressure. Bij de voorbanden hou ik de druk rond 5 tot 5,5 bar en achteraan is dat eerder 6 bar.

Helemaal bij het begin, in februari 2010, heb ik achteraan twee keren lek gereden, waarbij één snakebite door het te laat opmerken van een diepe put in het asfalt. De rechtervoorband verloor één keer om onverklaarbare redenen druk. Nadien zijn er op dat vlak geen moeilijkheden meer geweest.

Sedert het begin voerde ik de druk op, met merkbare verschillen. Het comfort ging wat achteruit, de prestaties werden merkbaar beter (hoewel ook training daar wellicht een rol in speelt). Het reliëf in de voorbanden is toch aan het verdwijnen, maar ik heb er geen idee van hoe diep dit bij de nieuwe banden was. Mijn broer legde heel recent een set Marathon Plus 28" banden op zijn stadsfiets; die hebben zowat evenveel reliëf als een terreinband, maar als ik het goed heb is dat pas bij de recentste editie het geval. Ik las ook dat het gewicht sterk toegenomen is door de grotere dikte van het loopvlak.

Het grootste nadeel dat ik ondervind bij de voorbanden is dat de zijdelingse grip te wensen overlaat: bij bochtjes pikken aan hogere snelheid gaan ze snel aan het schuiven. Noteer dat het gaat om relatief korte bochten aan snelheden tussen 25 en 30 km/u: het voordeel van een trike - van zowat elke ligfiets - is dat je in de bochten kunt blijven trappen en dus geen snelheid hoeft te verliezen, maar het gebrek aan zijdelingse grip maakt dat ik me toch moet inhouden. Anderzijds: meer grip zou kunnen leiden tot het lichten van een wieltje.

Voor de achterband zit het wat anders. De grip van de Kenda Kwest lijkt wat minder. Lijkt, want ik heb geen referentie. Ik merk wel dat bij een vochtige of natte ondergrond de band snel doorslipt bij het aanzetten. Door de hoge druk is er ook weinig vering, waardoor hij ook snel contact verliest bij een oneffen wegdek. En daarvan zijn er veel in ons landje !

Het wordt dus zoeken naar banden die mij het optimum kunnen bieden: minder rolweerstand, even lekbestendig, lange levensduur, betere laterale grip en betere schokdemping. Wat niet hoeft, is een supersnelle, sletige, snel lekkende raceband. Daarvoor primeert betrouwbaarheid te veel.

Velomobiel.nl biedt me de Vredestein Perfect Moiree in verschillende breedtes. Nu nog uitzoeken wat op de velgen past... Vooral achteraan lijkt de velg eerder smal, dus een veel bredere band zal daar niet makkelijk op raken.

schade

Zondag sprong ik op de trike om nog snel een boodschap te doen. Na 20 m draaide het linker spatbord plots mee met het voorwiel, tot het door de remleiding gestopt werd. De oorzaak was snel duidelijk: de ophanging was gebroken. Meteen was het nut van een mantel van gevlochten staal voor de remleiding zichtbaar: mocht die er niet geweest zijn, dan was de hydraulische leiding op zijn minst goed beschadigd en misschien wel doorgesneden geweest.

Ik haalde snel beide spatborden eraf - ik hou van symmetrie - en reed dan maar zonder om de boodschap.

Hoe kan zo'n steun nu doorbreken ? Het is stevig materiaal. Een nauwkeuriger controle van het breukvlak wees op een oudere beschadiging (oxydatie komt er niet in die mate op vijf minuten). Trillingen of een stoot (waarvan er op het spatbord geen spoor weer te vinden is) deden de rest van het werk, met dit resultaat als gevolg. Een close-up van het breukvlak maakt de oude schade zichtbaarder.

Aan de linkerkant zie je roestvorming. Dat kan dus geen verse breuk zijn. Het is ondertussen ook klaar dat de breuk zich - heel logisch - voordeed op de zwakste plaats. Aan de kant van het linker balhoofd ziet dat er zo uit:

Zoals gezegd, ondernam het spatbord een poging om meteen ook de (nieuwe) remleiding door te snijden. Dat is niet gelukt. Het resultaat zie je hieronder.

Je merkt meteen een knik in de leiding. Op die plaats is de pvc-mantel doorgesneden. Het gevlochten staal hield het gelukkig, waardoor er geen lek ontstaan is.

nog cijfertjes

Vandaag alweer met de fiets naar het werk gegaan. Deze keer heb ik cijfers over de rit heen en terug.

Omstandigheden: zwakke tot matige bries uit het noordwesten, temperatuur bij vertrek ongeveer 10 ° C en en op de terugweg rond de 17 ° C, droog en bewolkt met opklaringen.

Gereden afstand bedroeg 46,72 km; de totale rittijd was 1u 46 min. De gemiddelde snelheid bedroeg 26,26 km en de gemiddelde trapfrequentie 76.

Op de terugweg lag de kruissnelheid tussen 28 en 30 km/u en dat is niet mis, vind ik zelf.

Ondertussen staat de teller voor het totaal op 1500 km. Om die afstand af te leggen had ik 66 uren nodig.

vermageringskuur

Zoals in een andere recente post gemeld, is het gewicht van de trike, op weg naar het werk, niet minnetjes. In een lang weekend - als ik er eens tijd voor heb - wil ik dit tot het haalbare minimum terugbrengen. Dat betekent strippen:

• fietstassen eraf - de tassen op zich wegen 1,8 kg
• Streamer verwijderen - gewicht volgens HP Velotechnik ligt rond 2,5 kg
• bagagedrager eraf - nog een kilootje ?

De spatborden zal ik maar laten zitten (wat zouden die wegen ?). Dan wordt het proberen wat de effecten op het rijgedrag zullen zijn.

Nu merkte ik dat met de Streamer en zonder fietstassen het zwaartepunt ruim verder naar voren ligt. Hierdoor heeft het achterwiel de neiging om bij het remmen snel het luchtruim te kiezen en - belangrijker - bij een ruwere ondergrond verlies ik snel het contact met de weg. Het gevolg is tractieverlies. Energie stoppen in een wiel dat de helft van de tijd in het ijle draait is niet goed voor het rendement !

Nochtans ligt het zitje al vlakker dan toen ik de fiets aankocht. Omdat bij het kantelen de voorste bevestiging niet verandert, zou dit moeten betekenen dat het zwaartepunt een fractie naar achter verschuift. De voornaamste reden van de lichte achterkant zal dus wel mijn geringe gewicht zijn.

zeer goed berijdbaar

Ter compensatie voor kasseiwegen zoals de straat waar ik woon, biedt Vlaanderen ook schitterende fietsroutes langs de rivieren, zoals deze:

Als je dit vergelijkt met afbeeldingen van dezelfde Trekweg in februari of maart, is het verschil wat de omgeving betreft erg groot en veel groener. 's Ochtends is dit een heel rustige route, waarbij ik af en toe een fietser of een eenzame wandelaar kruis. Na het werk, zo tussen 17 en 18u, is deze route veel drukker befietst. Het blijft wel altijd goed te doen en er is ruim voldoende breedte om geen problemen te hebben bij het kruisen.

Gisteren, toen ik deze foto maakte, lag de kruissnelheid over het hele eind langs de Schelde rond 27,5 km/u.

cijfertjes

Woonwerkverkeer met de fiets, langs de Vlaamse dijken, lijkt me ideaal als trainingsgelegenheid. Zo combineer ik het nuttige (training en naar het werk rijden) aan het aangename (genieten van de natuur in ons vlakke land).

Enkele cijfertjes van de rit gisteren:

• afstand enkel bedraagt ong 23 km
• temperatuur tijdens de heenrit lag bij de aanzet rond 5° C en bij aankomst rond 9° C. Dit is gemeten met de thermometer in het polshorloge en die is niet geijkt.
• Gemiddelde snelheid over deze afstand bedroeg 25,90 km/u
• Gemiddelde trapfrequentie was 79

Dit laatste lag in het begin eerder rond 70 en nu probeer ik die stilaan op te drijven om de knieën minder te belasten.

De terugrit was even lang, de temperatuur bedroeg dan ongeveer 21° C. De gemiddelde snelheid was iets gezakt (rond 25,50), voornamelijk omdat het laatste deel - 6 km - door de bebouwde kom verloopt en het op dat moment heel wat drukker was.

Voor het vertrek had ik de bandendruk weer op peil gebracht en dat maakte duidelijk verschil: hogere snelheid en minder comfort. Noteer daarbij dat de fiets goed geladen is. Bij het door Gforce opgegeven gewicht (16,8 kg) moet je nog de Streamer tellen: + 2,5 kg. Daarbij komen nog de Agu Yamaska 435 fietstassen: + 1,8 kg en daarin zit de kledij voor het werk, reservebanden, batterijverlichting, ... O ja, voor de veiligheid sleep ik ook nog een kabelslot mee - een erfenis uit mijn motorperiode: een Kryptonite Hardwire die 2,5 kg weegt. Op die manier kom ik ruim boven de 25 kg. Een keer op snelheid maakt dat weinig uit, maar bij het remmen en vooral vertrekken voel je dat toch.

Ondertussen merkte ik dat een gekoppeld remsysteem toch een nadeeltje heeft, vooral voor de wet dan: ik monteerde de remhendel aan de rechterkant. Bij het rechts afslaan moet je als fietser dus je rechterarm uitsteken, maar dan kan ik helemaal niet meer remmen...

verkeersslachtoffers

Gisteravond organiseerde Fietsersbond Gent een zoveelste dodenwake: een volgens ons nodige, maar trieste traditie waarbij een in het verkeer omgekomen fietser herdacht wordt.

Zijn familie en vrienden waren erbij aanwezig. Indrukwekkend, zo'n honderdtal personen in stilte samen. Ik heb er het raden naar wat in al die mensen omging, maar de overleden zoon/broer/kameraad/collega/fietser stond zeker centraal tijdens dat halve uur.

Bij die gelegenheid  werd voor de eerste keer in België (voor zover we weten) een "ghostbike" geplaatst waar het ongeval gebeurde. Dit is een stille getuige van een plots afgebroken leven. Hopelijk duurt het nog lang eer er een volgende komt.

Het kruispunt waar het ongeval gebeurde (en zelfs een tweede kort daarna) is een typisch voorbeeld van het autocentrale denken in onze maatschappij. Indien we erin slagen om de "zwakke" weggebruikers een centralere plaats in te laten nemen, zal dat zeker een positieve weerslag hebben op het aantal verkeersslachtoffers. Mensen moeten op de eerste plaats komen; niet de economie.

onberijdbaar

Gisteravond maakte ik er toch eens werk van. Hieronder een beeld van onze mooie kasseiweg; die start 20 m voorbij mijn deur en is 1 km lang.

Op een ander ogenblik, als de zon (nog) wat lager zit, onderneem ik een nieuwe poging. Het is niet makkelijk om het reliëf van zo'n bestrating weer te geven.

Zowat op het einde van de weg draait die naar links. Het alternatief is in die bocht naar rechts draaien. Dan kom je terecht op een weg die met de trike - toch met mijn ongeveerde vehikel - helemaal niet te doen is.

Wat verder versmalt dit tot één enkel spoor.

Om af te sluiten: dit is het zicht dat ik woensdag had op weg naar het werk, 's morgens rond 7u30 op de trekweg ter hoogte van De Pinte.

heeft zo'n trike ook nadelen ?

Vooreerst: elke keer als ik opstap wordt het puur rijplezier. Gegarandeerd.

Je moet natuurlijk wel kiezen waar je naartoe rijdt. Da's een eerste nadeel: kasseien, zoals verder hier in de straat (ik zal toch eens een foto moeten maken - te vergelijken met de allerslechtste stroken in Parijs-Roubaix) zijn absoluut niet te doen op een ongeveerde trike. 

Ook het stadscentrum is niet het natuurlijke biotoop van een trike: te breed, te laag, te onopvallend voor automobilisten.

Verder: als het nat ligt - tijdens of na een regenbui - worden je handen en benen nat en/of smerig, doordat de voorwielen naast je zitten. Eigenlijk zou je spatborden nodig hebben die de binnenkant van de wielen afschermen, maar ik vrees dat de zijwindgevoeligheid dat sterk zal verhogen... Anderzijds heeft het toevoegen van de Streamer ervoor gezorgd dat kou en neerslag veel minder vervelend worden: onder de schouderlijn blijf ik zo goed als droog.

Een nadeel van een heel andere orde is dat je duidelijk niet met een trike moet rijden indien je een hekel hebt aan opvallen. Ik bedoel niet: als je wil opvallen moet je met een trike rijden, maar je moet er rekening mee houden dat er reacties komen. Die gaan van zwaaien en duim omhoog tot jongeren die elkaar aanstoten en wijzen naar het gekke ding dat daar rijdt, zelfs tot autoruiten die opengedraaid worden en jongemannen die eruit hangen om iets onverstaanbaars te roepen naar de triker (of hoe noem je iemand die op een trike rijdt ?).

Dat is het zowat. Daarnaast is het een sneller en comfortabeler HPVoertuig (human powered) dan een gewone fiets - in de juiste omstandigheden; is het puur plezier om met een behoorlijke vaart bochtjes te pikken, half naast het zitje hangend; vang je duidelijk minder wind dan op een conventionele fiets en in mijn geval is het genieten van de nu nog ongewone techniek.

Ik verwacht eenzelfde evolutie als met mijn Trek: een keer de trike naar mijn hand gezet is, zullen zonder veel wijzigingen nog vele kilometers onder de wielen passeren. Dat punt lijkt stilaan bereikt.

Enkel de banden verdienen nog een upgrade:

• breder, zodat ze comfortabeler worden
• lagere rolweerstand, om de gemiddelde snelheid te verhogen (voor anderen zou dat kunnen zijn om met minder inspanning dezelfde snelheid aan te houden)

En wie weet ooit eens een fiets-gps die op beide fietsen dienst kan doen, maar dat is nog erg misschien.

knooppuntenroutes en alweer remmen

Zaterdag - niet de laatste, maar die ervoor - was het schitterend weer om te fietsen: niet veel wind, een aangename temperatuur aan de goede kant van het streepje van 20° en een lekker zonnetje. Aangezien bij de zeilclub een klusdag gepland was, besloot ik om via het knooppuntennetwerk een route uit te stippelen tot de thuishaven - Lokeren. Dat betekent zo'n 30 km slingerend rond de kortste weg, op wegen die volgens Toerisme Oost-Vlaanderen uitermate geschikt zijn om te fietsen. In realiteit blijkt het een mix te zijn die varieert van ideaal fietspad tot niet-te-doen; van glad asfalt naar pokdalige gravelpaden; van fietsstroken van amper 50 cm tot riante wegen waar je met twee trikes naast elkaar kunt rijden.

Een smalle achterband (26 x 1.25) met 6 bar druk (vooraan 5 bar) en landwegen vol putten, dat blijkt geen ideale combinatie ! De trike probeerde me uit het zadel te wippen, het achterwiel verloor continu het contact met de weg, de voorwielen kaatsten tientallen centimeters de lucht in, ... De leuke kant eraan waren de haakse bochten, waarin ik lekker kon driften. Dat was dan weer genieten, net als op de vele stukken met mooi asfalt en héél weinig verkeer.

Na net geen 30 km had ik de club bereikt, met een gemiddelde snelheid van 23 km/u. Gezien de staat van de wegen vond ik dat niet slecht van mezelf. 

In het weerkeren koos ik voor andere wegen, zonder gravel, maar even rustig. Een grote luxe van een trike is dat je niet verplicht bent het fietspad te volgen, aangezien het verkeerstechnisch niet om een fiets gaat. Fietspad te smal of de rijweg beter van kwaliteit: rij dan maar op de weg. Fietspad aangenaam breed en mooi bestraat: hups op het fietspad.

De nieuwe remmen deden ondertussen onopvallend hun werk. Onopvallend is positief: ze staan toe om heel gedoseerd te remmen en je brengt het hele voertuig tot stilstand met je pink ! De parkeerrem is ook een heel aangenaam extraatje: makkelijk in het gebruik, makkelijk te ontgrendelen en het concept werkt zoals het hoort.

Het enige nadeel dat ik tot op heden vond, is dat de kabel van de remhendel tot de verdeler en die van de verdeler naar de rechter klauw net wat te lang zijn. Geen probleem bij het rijden, maar een beetje hinderlijk bij het op- en afstappen.

mobiliteit: een kritische noot

Ik las net een boeiende verwijzing naar een boek over mobiliteit van Kris Peeters (neen, niet onze Vlaamse minister-president). Hij zegt wat hier en daar - meestal heel voorzichtig - geopperd wordt, maar eigenlijk een evidentie zou moeten zijn. Hier vind je het artikel en de referentie naar zijn boek. Dat laatste zal ik ook eens moeten doornemen.

Het hele low tech magazine is trouwens de moeite waard.