de dokter zegt...

Gisteren reed ik even tot bij Fietser voor een diagnose van de FAW. Op zich rijdt die heel goed, maar die remmen, he. Als er in de regio één bedrijfje is dat ervaring heeft met velomobielen, dan is het Fietser: zij bouwen er tenslotte zelf ook en wel een model dat "iets" sneller is dan de mijne.

De A2 werd met veel enthousiasme de werkplaats binnengehaald en twee man doken erop en erin om na te gaan wat verbeterd kan worden. De "dokters" dus.

Hun diagnose:

• met de snelheid is niets mis, want ik rijd er sneller mee dan één van hen toen hij er zelf nog een had, dus wat dat betreft is de fiets in orde.
• de remschoenen zijn te oud. Ze voelen bijna aan als rubber. Nieuwe remschoenen zijn dus een absolute noodzaak. De trommels zijn wel nog zo goed als nieuw.
• Tegelijk zullen we de remkabels vervangen, om de remmen zo direct mogelijk te laten werken.
• De ketting is ook "end of life", maar dat had ik al gemerkt. Die moet dus dringend vervangen worden.
• Het geleidewiel is op. Dat zullen we dan maar mee vernieuwen.

En terwijl ze toch de A2 nakeken, werd meteen de sporing geregeld: bleek 5mm uitspoor te hebben. Niets ergs, maar het kan maar meteen perfect zijn. Ook de kabel van de naafversnelling werd bijgesteld, waardoor de Nexus nu weer een Nexus 8 in plaats van een 7-versnellingsnaaf is. Fijn, want gisterennamiddag toerde ik met zoonlief in de Vlaamse Ardennen, waarbij we een klassieker - de Molenberg - beklommen. Dan kun je wel versnellingen (en liefst zo klein mogelijk) gebruiken ! De topsnelheid werd ondertussen verhoogd tot 55 km/u. Bergaf, wel te verstaan.

Volgende week ga ik weer naar Fietser en dan gaat de A2 onder het mes. Op dat moment zal de ketting vooraan nog wat afgeschermd worden met behulp van een eind kettingbuis en we zullen kijken wat er nog verbeterd kan worden. De FAW is tenslotte ongeveer 15 jaar oud en in velomobielland is in die tijd wel een en ander geëvolueerd, dus misschien, heel misschien, kunnen enkele van die verbeteringen ook gebruikt worden in een oudere fiets.

O ja: hun oordeel over de FAW. Het is zeker niet de snelste fiets, maar met voorsprong de comfortabelste.

oplossing voor dynamo op trikes

Wie de blog al een tijdje volgt, weet dat ik een Shimano achternaafdynamo inbouwde in de Gforce. De reden: ik ben niet graag afhankelijk van batterijen, omdat die de neiging hebben om leeg te raken op het moment dat je dit niet kunt hebben. Een tweede, even belangrijke, reden is ecologisch: een dynamo is maar twee keren vervuilend: bij de productie ervan en op het einde van zijn leven. Dat leven is heel lang, dus het milieu-impact is niet groot. Een naafdynamo is ook zo goed als 100 % betrouwbaar en als het gaat over veiligheid - het is de stroombron voor de verlichting - is dat gewoon noodzakelijk. De dynamo heeft tot op heden feilloos gewerkt en levert, ondanks alle twijfels, voldoende stroom om zowel de koplamp als het achterlicht te doen branden.

Waarom dit bericht ? De achternaafdynamo die ik inbouwde is niet meer in productie en is een dure oplossing. De dynamo op zich was al aan de prijs, maar die moet dan ook  nog in een wiel komen. Dat betekent dus een wiel bouwen en als ik voorzichtig schat, reken ik op € 200 voor het geheel. Geen idee van de kostprijs voor werkuren, aangezien ik het zelf maakte. Uiteindelijk is dit academisch, want de dynamo is toch niet meer te krijgen.

Nu heeft Gforce me laten weten dat ze over een mooie oplossing beschikken: zij kunnen binnenkort de Sunup DS-1 spaakdynamo leveren ! Een spaakdynamo wordt op de achteras gemonteerd, niet in het wiel, dus is het veel minder complex. Op een trike, met zijn enkelvoudige voorwielophanging, is dit een mooie en simpele oplossing: gewoon op het achterwiel monteren. Ook op een velomobiel kan dit een uitweg betekenen.

De Sunup (wel Chinees Engels, maar toch te volgen) zou een hoog rendement moeten bieden en dat betekent weinig vermogensverlies. De dynamo levert 3W bij 6V en dat is ruim voldoende voor fietsverlichting en het opladen van allerlei accessoires.

Ook interessant is de prijs: de Sunup DS-1 zal € 98 kosten. Dat is heel wat minder dan een wiel van minstens € 200, toch ?

De beperking: kan niet op naven met rollerbrakes of voorzien voor schijfremmen. 

Op de blog van Gambiet Fietsen wordt momenteel verslag gedaan van de test die gaande is met de Sunup. Het ziet er alvast veelbelovend uit !

woonwerk: eerste cijfertjes met de Alleweder

Vooreerst: dat een Alleweder, hoe zwaar ook, gestroomlijnder en daardoor sneller is dan een open trike, dat heb ik na twee keer woonwerk duidelijk gemerkt.

Met de Gforce haalde ik op de dijk (ruim 10 km lang) meestal een kruissnelheid van 27 km/u. Met naar schatting hetzelfde vermogen (daarvoor zou ik mijn hartslag moeten controleren, maar dat hoeft wat mij betreft (nog) niet) haal ik met de Alleweder een ruime 30 km/u. Gisterenmorgen lag de kruissnelheid zo om en bij de 31 en 's avonds reed ik tussen de 32 en 35 km/u. Dat daarbij een wielertoerist mij als gangmaker gebruikte, zou wel eens geholpen kunnen hebben  ;-) Dat dit sneller is dan met de Gforce, moge klaar wezen. Het is ook logisch: de stroomlijn maakt het verschil.

De teller was op 0 gezet (afstand, tijd en gemiddelde snelheid), dus de cijfers zijn die van één rit. Die teller is trouwens de verdwenen en miraculeus opgedoken Sigma BC1606 en vorige week is die geijkt met behulp van de gps.

Afgelegde afstand: 43,10 km

Triptijd: 1u35. Dat betekent iets meer dan 45 min enkel en dat is bijna een kwartier minder dan met de trike!

Gemiddelde snelheid: 27 km/u. De laatste 6km (of de eerste bij het vertrekken 's morgens) doen het gemiddelde sterk dalen, aangezien ik die in de bebouwde kom afleg, met veel stoppen en weer aanzetten. Vanavond zat ik aan 28 km/u toen ik aan het einde van mijn route langs de dijk kwam. Daarbij moet ik zeggen dat dit gemiddelde ook al de heenweg inhoudt. Het deel langs de bebouwde kom deed het dalen tot die opgegeven 27 km/u !

Daarnaast is het meenemen van de nodige spullen veel makkelijker: gewoon in de velomobiel gooien ! Anderzijds is het nodig om af en toe de accu te controleren. Anders: geen knipperlichten, geen koplamp(en) en geen claxon.

't Is ook veel warmer. Met deze kwakkelzomer niet direct een probleem, maar onder normale zomerse omstandigheden zou de trike toch wel eens een beter alternatief kunnen wezen.

boodschappenfiets

Op een avond deed ik nog wat boodschappen met de FAW: onder andere wat brikken melk, enkele tweeliter PET-flessen, een karton ontbijtgranen en nog wat levensnoodzakelijke spullen. Het kon er makkelijk allemaal in. Ergens in mijn voorraad vond ik nog een boodschappentas die gemaakt lijkt te zijn voor de bergruimte boven het achterwiel. Ideaal !

Bij het verlaten van de supermarkt werd ik door enkele mensen aangesproken: ze vonden mijn machine sympathiek en de kleur aantrekkelijk (dank je, Gerrit, je keuze wordt overal geprezen). Het deed iemand aan de Kuifjesboeken denken: retrofuturistisch, om het zo te zeggen.

Andere kleur, andere vorm, maar ik begreep wat de man bedoelde.

Ook de constructie met popnagels bleek sympathiek: een ruwere look dan een gladde kunststof koets. Het artisanale uiterlijk lijkt aantrekkelijk.

Een ongewone fiets (ook de trike) zet blijkbaar aan tot gesprekken. Tot nu toe is dat, op enkele uitzonderingen na, altijd positief gebleken, vooral indien ik stel dat ik dit zie als een alternatief voor de auto. Daarmee wordt de velomobiel of trike een statement en dat is er meteen stof voor een gesprek.

Alleweder: eerste ervaringen en praktische problemen

Gisteren werd, zoals al de hele voorbije week, wisselvallig, relatief fris weer verwacht. Dat wil zeggen: af en toe opklaringen, voornamelijk bewolkt, soms buien die hevig kunnen zijn en maximum 20° C. Als je vervoermiddel dan "Alleweder" heet, dan moet je het toch testen onder die omstandigheden ?

Dus dit was het moment voor de allereerste keer woonwerk met de FAW of A2 (Flevobike Alleweder of Alleweder versie 2). Vergelijken met de bukker, daar begin ik zelfs niet aan. Vergelijken met de Gforce trike, dat kan dan weer wel. Om te beginnen zou ik er zelfs niet aan gedacht hebben om op een onbeschutte trike die 23 km af te leggen, wetende dat het hard zou kunnen regenen. Ik ben een watje, ik weet het.

Wat rijcomfort betreft: vooral het eerste deel van de weg is niet erg comfortabel. Opgelapt asfalt, betonklinkers uit de jaren '50, tramsporen, ... Met de ongeveerde trike voel ik elke oneffenheid. De Alleweder vlakt dit allemaal uit: het voordeel van rondom vering en een hogere massa. Anderzijds heb ik wel veel meer lawaai: ik hoor de banden, de ketting, de tandwielen, de resonanties van het koetswerk, ... Maar het blijft aanvaardbaar. De Gforce geeft de ondergrond veel meer door, maar rijdt dan weer veel stiller.

De snelheidsmeter, een Crivit (Aldi of Lidl), blijkt nog altijd compleet onleesbaar, primo wegens onder het zeiltje weggestopt, secundo omdat de display te wensen overlaat (mijn eisen op dat vlak liggen eerder hoog). Geen idee van de snelheid dus en ook geen vergelijking met de Gforce.

Het tweede deel van de rit start in Zwijnaarde: daar kom ik aan de Scheldedijk. In de eerste kilometer zijn er wat hindernissen, want Fluxys - de beheerder van het aardgasnet in België - blijkt nog steeds bezig met werken (aanleg van gasleidingen), waarvan me twee maanden geleden beloofd werd dat ze "binnen drie weken" afgelopen zouden zijn. Off road met een velomobiel dus en dat lukt aardig.

Daarna kan het gas erop. Nog eens: geen idee hoe snel, maar wel zo snel dat ik het algauw te warm krijg en het zeiltje in de bergruimte boven het achterwiel gestouwd wordt. Het zitje, vermoedelijk een ICE-spanzitting (maar goed weggestopt) is erg comfortabel - uiteindelijk vooral anders dan de Gforce kuip, maar niet beter of slechter -, de sturing erg stabiel, de wegligging rustig. De Nexus 8 is tot nu ruim voldoende, maar het lijkt alsof de stap tussen 6 en 7 wat groter is en net teveel. Het bereik is ook duidelijk beperkter dan de 24 verhoudingen van de Gforce trike: op vlakke weg genoeg, maar met hellingen op en af zou het wel eens te beperkt kunnen zijn, zeker omdat de Alleweder toch minstens het dubbele weegt van de trike. De overbrenging lijkt minder direct, alsof ergens onderweg een elastiek de kracht van het trappen opvangt en doorgeeft. Dat kan ook weer de massa zijn. En onderweg blijkt ook de eerste versnelling onbestaand. Erger nog: indien ik naar 1 wil schakelen, heb ik de greep in mijn hand. Dat wordt dus nazien.

Wat me ook opvalt: het (niet originele) zitje zit op aluminium rails gemonteerd. Ik veronderstel dat het hierdoor - en omdat het een spanzitting op een frame is - wat hoger is geworden (ik reed nog niet met een andere Alleweder). Ik, met mijn 1,70m, kan met mijn knieën tijdens het trappen net onder de rand van de instapopening passeren. Niet voor grote mensen dus !

Een eind verder begint het te miezeren. Dat betekent even stoppen, het zeiltje weer monteren, de ritsen sluiten en wat onderuit zakken achter het zeiltje, met een fietsbril en pet op het hoofd. Van de regen ondervind ik niet veel last, maar indien ik het schermpje dat de vorige eigenaar meegaf zou monteren, zou het wellicht nog een stuk beter worden. Eerst nog een extra stukje klittenband vinden om het vast te zetten. Die fietsbril is trouwens ook niet alles: waar er druppels op terechtkomen, ontstaat condens en dus is de zichtbaarheid ook weer erg beperkt. Dan maar zonder bril de regen trotseren.

Op de weg terug, na de werkdag, begint het goed. Onder een aarzelende hemel, met een heel lichte rugwind, vat ik de terugweg aan. Het tempo gaat vlot: het grootste deel van de weg wordt in de zesde versnelling afgelegd, met een trapfrequentie die vermoedelijk rond de 80 omwentelingen per minuut ligt (geen aanduiding, dus een schatting). De temperatuur valt goed te regelen door het zeiltje meer of minder open te ritsen. Theoretisch zou dit de stroomlijn moeten beïnvloeden, maar rijcomfort telt ook !

Halfweg verslechtert het weer en het miezert opnieuw. Stilaan neemt de neerslag toe en als ik Gent binnenrijd, wordt het miezeren echt regen en een eind verder een flinke stortbui ! Geen dak betekent in dat geval toch schuilen, want ik zie geen hand voor mijn ogen en dus ben ik zelf ook niet zo goed zichtbaar. Terwijl ik onder een brug schuil, rits ik het zeil open en dat blijkt aan de binnenkant even nat als aan de buitenzijde. En jawel, het is waterdicht. Puur condens dus, ondanks de grote trapopening.

Na de bui zet ik weer aan: mijn vrees voor binnenkomend water langs de ruime voetopening en de openingen voor de stuurstangen is tot nu toe onterecht. De ruimte achter de kokerbalk waar de sturing doorgaat wordt wel nat, maar ik voel zelf niets.

Uiteindelijk maak ik de terugrit rond in drie kwartier. Niet slecht: even goed als de snelste rit met de trike, maar dan in duidelijk minder gunstige omstandigheden en met veel meer comfort.

Waar moet ik op letten: gisterenmorgen, omwille van de slechte zichtbaarheid, zette ik een koplamp aan en natuurlijk vergat ik die op het werk af te zetten. Om 14 u (ik was er even voor 8u) liet een collega me weten dat er een lamp brandde: met de autonomie zit het dus wel snor, maar de spanning was ondertussen te laag geworden om de knipperlichten nog te laten werken. Een reserve-accupack lijkt me dan geen slecht idee, maar wel weer extra gewicht.

Als absolute beginner op het vlak van velomobielen, zie ik mezelf ondertussen geconfronteerd met nog enkele praktische hindernissen...

Vooreerst: hoe beveilig je zo'n machine ? Ik zie niet direct een oplossing, tenzij intern: de stuurstang naar voren vastleggen of zo. Hoe ik dat zal moeten regelen, is weer een volgende vraag. Daarmee verhinder je natuurlijk niet dat iemand de fiets oppakt en in een bestelwagen meeneemt. Extern is er niets waaraan ik een kabel kan vastleggen, dus ook dat moet bekeken worden. Op het werk is dat niet direct een punt, maar indien ik er boodschappen mee doe of een uitstapje maak ?

Bagage meenemen: plaats genoeg hoor, daar niet van. Maar: hoe verpak je je materiaal zo dat je het makkelijk mee kunt nemen ? Ik bedoel: kleding en eten voor op het werk bijvoorbeeld. Die dingen neem ik 's morgens mee en eenmaal aangekomen, moeten ze uit de velomobiel mee naar kantoor (en 's avonds weer naar de FAW). Dus geen 25 plasticzakken (die toch scheuren omdat ze ergens aan blijven haken). Ik las op een blog dat iemand dit oploste met fietstassen. Dat valt even te bekijken.

Meettoestellen en andere elektronica: nu zit de snelheidsmeter rechtsonder gemonteerd. Op die plaats is hij onzichtbaar, zeker met het zeil gesloten. Ik probeerde om een fietscomputer te bevestigen aan de "stuurhaak", maar de kabel is net niet lang genoeg en de plaats is niet ideaal: zit in de weg bij het in- en uitstappen en ik stootte me tijdens het fietsen al aan dat haakje. Daarnaast zag ik dat die haak (hoe moet je dat nu weer benoemen ?) bevestigd is op een aluminium profiel dat niet echt veel kan hebben. Aluminium is niet veerkrachtig en scheurt makkelijk, dus mag het niet zwaar belast worden.

Nu gebruikte ik wat onderdelen van een Minoura Space Grip, die met de trike meekwam, om een extra bevestiging te fabriceren.

Ook de GPS, die occasioneel gebruikt wordt op de fiets, moet een plekje krijgen. Niet evident.

Dit is de huidige opstelling. Met behulp van de gps kon ik de fietscomputer zo nauwkeurig mogelijk afstellen.

's Morgens, tijdens de rit naar het werk, geniet ik graag van wat muziek. Als dat de radio is, is er geen probleem. Kies ik MP3-bestandjes, dan moet ik de speler makkelijk kunnen bedienen, dus moet ik ook daarvoor een plekje verzinnen. Voorlopig nam ik een oude tas, origineel bedoeld voor Sony Video8 camera's, waarin ook het depannagemateriaal zit. Die tas staat naast het zitje. Waarschijnlijk wordt ook dat een klittenbandoplossing binnen handbereik. O ja: de Creative Zen die ik van zoonlief erfde, klinkt duidelijk minder goed dan mijn Sony W950i telefoon-walkman. De radio is helemaal een ramp. Maar het is een oud (lees: niet meer gebruikt) dingetje, dus is het minder erg indien er wat mee gebeurt.

testfiets 2 - of eigenlijk niet

Ik sprak af met een vriend om deze maand de efficiëntie van een velomobiel te testen: hij zou zijn nagelnieuwe CarbonQuest ter beschikking stellen. Helaas: omdat de machine ondertussen al te koop gesteld was, bleek die verkocht tegen dat ik uit vakantie terugkwam...


Dus toch geen tweede testfiets.


Maar dat betekent niet dat er niets kan veranderen ! In plaats van een testfiets komt er gewoon een fiets bij.

De vorm is erg karakteristiek en dus is het een zeer herkenbare velomobiel: een Alleweder. Van opzij zie je, als je enigszins vertrouwd bent met de diverse varianten van de Alleweder, om welk type het gaat.

Een Flevobike Alleweder versie 2 dus. Van achteraan is dat nog beter te zien. Die moet dateren van ergens tussen 1995 en 1998, vermoed ik.

Voor dit exemplaar verbrandde ik heel wat dieselolie, want ik ben er naar Friesland om gereden, waar ik door Gerrit en zijn eega erg gastvrij onthaald werd. Contradictorisch: bijna 800 km met de wagen om het ultieme ecologische voertuig op te halen. De aanhangwagen, nodig om de velomobiel mee te krijgen (hij paste er net in en is dus 2,55 m lang), hielp ook niet om het verbruik laag te houden. Dus reed ik bijna een tank leeg!


Deze FAW is, zoals de meeste ligfietsen en aanverwante, in de loop van de jaren stevig aangepast. De derailleur is vervangen door een Nexus 8 naaf. Fijn, want dat betekent veel minder onderhoud. Er zitten knipperlichten en twee ledkoplampen op en de eigenaar leverde me onder andere een massa reservebanden en een batterijlader en reservespaken en een voorderailleur (nu moet met de hand verwisseld worden van voorblad). Ook het zitje heeft niets meer te maken met het originele, maar de spanzitting maakt het wel comfortabel.

Het lijkt me bijna onvermijdelijk dat ik, als zoveelste eigenaar in de rij, ook voor een "personal touch" zal zorgen, maar eerst wil ik mijn Alleweder wat beter leren kennen.


Een aanpassing waar ik aan denk - maar eerst moet ik uittesten en uitzoeken of het een noodzaak zal zijn - is het toevoegen van een Flevobike velomobieldakje. De grootste rem is de kostprijs: € 199 voor een dakje is niet mis. Eerst uittesten zonder dus en zien wat dat geeft. Het is wel heel mooi afgewerkt en aangezien ik toch in Friesland was om de FAW af te halen, ging ik maar meteen bij Flevobike langs om te checken of het dakje wel past. Aardige mensen daar, lekkere koffie en zonder dralen werd een dakje uitgehaald, in elkaar gezet en gepast en jawel hoor: het past perfect !

Flevobike heeft ook een ruitje, maar door de "deuk" vooraan in de koets van de FAW en het grote zeil past dit dan weer niet.

Het dakje zou de Alleweder nog allewederder moeten maken.


Wat er misschien ook nog komt, is het vervangen van de Nexus 8 door een Alfine 11 naaf. Die draait, zoals een Rohloff, in een oliebad en is dus veel stiller. Daarnaast is het aantal versnellingen - de naam zegt het al - hoger en is het bereik groter. Ook hiervoor geldt: eerst uittesten en afwachten wat het doet.


Vanmorgen reed ik een dikke 10 km als eerste test. Voorlopige conclusies: 

• Dit wordt duidelijk warmer dan op de trike ! 
• Het rijcomfort is pakken beter, wegens rondom afgeveerd. Putten en bulten zijn veel minder voelbaar.
• De Gforce is leuker als speelgoed; de FAW lijkt meer geschikt voor woonwerkverkeer. Daarmee bedoel ik, op basis van die korte testrit, dat de gemiddelde snelheid op langere afstanden wel hoger zal liggen (maar het is geen Quest of WAW), maar dat ik omzichtiger moet zijn met verkeersdrempels en dergelijke. Met de trike spring ik letterlijk op en af bij drempels, met de FAW zat ik al tegen de grond ermee... 
• Ook in bochten wordt het voorzichtiger rijden, want naar binnen leunen hoort niet tot de mogelijkheden en de massa is zowat het dubbele.
• Bagage vormt geen probleem. De Radical tassen waren een mooie oplossing voor de trike, nu nog zoeken naar een efficiënte manier om de spullen in de Alleweder op te bergen. Er is plaats zat links en rechts van de zetel en ook erachter/eronder. Boven het wiel is er nog een bergruimte, maar da's hoog, dus beter voor lichte zaken zoals kleding en dergelijke. En de bagage blijft binnen de stroomlijn !
• O ja: die remmen... vreselijk ! Met de Gforce met hydraulische schijven stop ik zo snel dat het ding overkop kan gaan. Met de FAW moet heel erg geanticipeerd worden. Beide spelen duidelijk in heel verschillende categorieën. Ik zal de trommels eens openmaken. Misschien moeten ze, zoals indertijd met motoren met trommelremmen, wat opgeruwd worden ? Of moet ik wennen aan slechte remmen ? Ik dacht het niet.

vakantiefietsen met Radical M

Eind juni schafte ik me een set tweedehandse Radical M banaantassen aan. De eerste indrukken waren bevredigend en ondertussen gebruikte ik ze bij alle uitstapjes met de trike in Morbihan, Zuid-Bretagne. Dat betekent dat ik er nu wel wat praktijkervaring mee heb.

Wat ik ondervond, is dat de riemen waarmee je de tassen over het zitje en de bagagedrager hangt de neiging hebben om te lossen. Vermoedelijk komt dat door de trillingen en schokken tijdens het rijden, vooral indien er behoorlijk wat gewicht in zit. Door ze een tweede keer door de gesp te halen, kan dat lossen sterk beperkt worden. Het is mogelijk dat Radical dit bij recentere modellen wijzigde, maar daar heb ik geen idee van.

In dat verband merkte ik trouwens nog een aandachtspunt: indien je vergeet om de riemen te sluiten, slepen ze op de grond of raken ze delen waar je het liever niet hebt. De ketting bijvoorbeeld: dat merk je vooral aan je handen als je gezien hebt dat je de riemen toch niet gesloten had. Dit is geen probleem van Radical, maar van mij als gebruiker... Nu moet ik die ene verdomde riem weer netjes zien te krijgen.

Op het eerste beeld zie je hoe de riemen over de fiets hangen. In de praktijk hang ik ze onder de Ventisit.

In de volgende foto zie je wat meer detail, onder andere hoe ik de riemen nog een tweede keer door de gespen haalde. Dit betekent meer weerstand, waardoor ze niet zo snel meer lossen.

Doordat de tassen lager hangen, dichter op het frame aansluiten dan een paar fietstassen die je aan de bagagedrager hangt en meer naar voren zitten, is er duidelijk een gunstige invloed op de wegligging. Dat betekent in de praktijk dat je ze veel minder merkt dan gewone tassen. Als ze echt goed gevuld zijn, kun je ze zelfs als armsteun gebruiken! Dat merk je dan weer wel, maar in positieve zin.

Compatibiliteit met de Gforce trike: ik denk dat de M hier voor maximum staat. De trike is laag en doordat de tassen naast/onder het zitje komen, heb je niet zoveel bodemspeling meer. Zeg maar zo ongeveer 15 cm: net hetzelfde als het laagste punt van het frame. Grotere tassen komen lager en dat lijkt me vragen om problemen. Dit is niet een fout van Radical, maar het gevolg van het gegeven dat de trike zo laag is !

Op de foto gaat het om een tas waar enkel een kabelslot in zit. Meer lading kan betekenen dat ze nog verder doorhangen. Geen probleem in bochten, aangezien een trike toch niet kantelt, maar bij het rijden over minder goede wegen moet je er toch wel aan denken.

Bevestigen en verwijderen: aangezien de tassen los over het zitje en de drager gehangen worden, is het slechts een kwestie van eraf halen. Voor het comfort hang ik de banden onder de Ventisit. Dat betekent dat ik die moet optillen om de tassen eraf te nemen, maar dat maakt eigenlijk weinig verschil in de praktijk. Het houdt wel in dat de riemen me niet hinderen bij het rijden.

Waterdichtheid: gedurende de hele vakantie heb ik geen druppel regen gezien tijdens de ritten, dus daarop kan ik nog geen antwoord geven. Rekening houdend met het materiaal en vergelijkend met Ortlieb, Vaude en dergelijke, zullen ze bij zware of langdurige regen wel water doorlaten. Radical zegt dat trouwens zelf ook en raadt aan om de inhoud te verpakken.

Belading: zoals je op de foto's kunt merken, helt de bodem naar voor toe. Dat betekent dat je, als je materiaal los in de tassen stopt, de zware zaken naar onderen (naar voren dus) glijden. Daar kun je bij het inpakken best rekening mee houden en die zaken meteen vooraan/onderaan leggen. Logisch ook: de zwaarste zaken komen op die manier op de laagste plaats terecht en hebben zo de minste invloed op de wegligging.

Kortom: tegenover conventionele fietstassen betekenen de zijtassen een flinke verbetering op het vlak van rijgedrag. Kwalitatief lijken ze ook OK, maar dat zal de tijd moeten uitwijzen.

Frankrijk: reacties op de trike

Zoals in het vorige bericht al terloops vermeld werd, zijn bijna alle reacties uitingen van interesse en nieuwsgierigheid. Tot nu kreeg ik maar één negatieve kritiek. Logisch, want die kwam van iemand die zonder kijken achteruit de oprit uitreed met zijn 4x4 en zich een hoedje schrok toen hij me plots zag (ik had zijn maneuver al lang in het vizier). De man sprak me een eindje verder - waar we toevallig allebei stopten - aan en zei dat het volgens hem verplicht is om een vlag op een ligfiets te hebben (niet dus), dat het gevaarlijk was, etc, etc... Nadien wenste hij me veel plezier "avec votre petit vélo" (zijn denigrerende woordkeuze maakte ondertussen duidelijk hoe hij erover dacht).

Trikes zijn hier echt een onbekend gegeven. Dat merk je aan de manier waarop mensen ernaar kijken. Velen bestuderen de geometrie, zoeken uit hoe zo'n voertuig nu wordt aangedreven. Dan, als ze me zien, vragen ze naar het hoe en waarom, of ik dit zelf ontworpen heb, hoe snel dat gaat, ... Alle klassiekers passeren de revue, maar dan veel frequenter dan bij ons.

Zoals ik ook al schreef, zijn de "pistes cyclables" hier meestal aangelegd in grint. Niet denderend om vooruit te raken, want dat geeft meer weerstand. Ook niet zo comfortabel, want grint blijft nu eenmaal niet lang mooi vlak. En dan biedt de trike een groot voordeel: ik zit (heel) laag, dus blijft de fiets lekker stabiel en in korte bochten hoef ik absoluut niet te vertragen. Integendeel: goed duwen op de trappers laat het achterwiel uitbreken, terwijl de voorwielen naar de buitenkant schuiven. Dat doe je niet als je van plan bent om 100 km op een dag af te leggen, want het betekent nog meer energieverlies, maar voor de uitstapjes die ik hier maak is het pure fun. Je moet enkel goed opletten waar je dat doet, want je bent natuurlijk niet alleen op het fietspad. En ondanks het defensieve rijden, het altijd fietsers van de andere kant van de bocht verwachten, merk je dat veel andere fietsers dat niet doen en zich te pletter schrikken als dan "plots" een tegenligger opduikt, vooral als die dan nog zo laag ligt.

Van sommige fietsers, naar mijn ervaren vooral vrouwen en vermoedelijk vooral zeer onervaren fietsers (je kunt hier op veel plaatsen fietsen huren, dus zie je gezinnen die misschien één of twee keer per jaar op de fiets stappen), merk ik dat ze schrikken als ik ze voorbijkom. Eerst, op ruime afstand, laat ik met de bel horen dat ik eraan kom. Indien er geen reactie volgt, maak ik met een stoot van de Airzound duidelijk dat ik er ook ben. Dan gaan de fietsers netjes opzij en toch hoor ik geregeld een gilletje van moeder de vrouw op het moment dat ik passeer. Bizar hoor...

Het grappigste tot nu toe: gisteren was de fles Campingaz - je kent ze wel: die blauwe gasflesjes - eindelijk leeg, dus ging ik die in de jachthaven voor een volle wisselen (ook de jachteigenaars koken op gas).

De fles stond op de bagagedrager, stevig vastgezet met twee elastieken. Mijn zeilmaatje vertelde me dat toen ik later in de namiddag uit de haven vertrok iedereen stilstond en mijn fiets nastaarde. Volgens hem herkende iedereen de karakteristieke blauwe fles en concludeerden de toeschouwers dat dat gekke voertuig door gas aangedreven werd...

Fransen, je kunt er beter soep van koken !

Franse fietspaden

Of specifieker: Bretoense. Eigenlijk is het een zeilvakantie, maar ook voor fietsen is er tijd en gelegenheid.

Lokatie: Arzon, Morbihan, Bretagne

Grotere kaart weergeven

Mijn uitvalsbasis is de camping Le Tindio

camping Golfe de Morbihan weergeven op een grotere kaart

De laatste jaren heeft de streek een mooie ontwikkeling doorgemaakt op fietsvlak en die gaat nog steeds door. In het bureau van de toeristische dienst kun je een kaart met de fietsroutes van het schiereiland afhalen. De fietswegen zijn grotendeels compleet gescheiden van de autowegen. Jammer genoeg gebeurt dat nog steeds op zijn Frans: de ondergrond is meestal grint en de bewegwijzering laat nogal te wensen over. De kaart - die ook al niet echt precies is - heb je geregeld nodig ! Het is dus eigenlijk gewoon een andere benadering, toegespitst op recreatief fietsen. Het hele schiereiland leeft dan ook van het toerisme en dan is dit een logische keuze.

Toch is het leuk fietsen.

Trikes blijken hier ook zo goed als onbekend te zijn, net als ligfietsen in het algemeen. Telkens indien ik ergens stop waar volk is, krijg ik er vragen over. Mensen zijn geïntrigeerd door die "machine". Aangezien Frankrijk de fiets nog maar lijkt te ontdekken, is dat eigenlijk maar normaal ook.

De trike doet het ondertussen picobello, net als de nieuwe Radical zijtassen. Hoe meer ze geladen zijn, hoe beter. Enkel de achterste riem, die over de bagagedrager hangt, heeft de neiging om te lossen, waardoor de achterkant van de tassen zakt. Nu ja: een keer ik dat gemerkt had, was het makkelijk opgelost. Gelukkig ook dat de Perfect Moirees erop liggen: een beetje vering is hier wel gewenst op het grint en het opgelapte asfalt. En voor de rest is het dolle pret: klimmen en dalen, duwen en uitbollen, met de wind mee en dan weer tegen,...

Vandaag ging het nog even heen en weer naar de Atlantische kust in Saint-Gildas de Rhuys en van daar tot aan Grand Mont: een herkenningspunt voor de vele zeilers.

Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht over de hele baai van Quiberon. In de verte, links van het achterlicht van de trike, zie je Petit Mont: de ingang van de kunstmatig aangelegde haven van Crouesty en verder ligt dan de ingang van de Golfe de Morbihan en het schiereiland Quiberon. Aan het begin daarvan vind je het wereldbekende Carnac, met de vele menhirs. Overal waar je fietst vind je die menhirs, cairns en hunebedden. Boeiende omgeving !