Alleweder: eerste ervaringen en praktische problemen

Gisteren werd, zoals al de hele voorbije week, wisselvallig, relatief fris weer verwacht. Dat wil zeggen: af en toe opklaringen, voornamelijk bewolkt, soms buien die hevig kunnen zijn en maximum 20° C. Als je vervoermiddel dan "Alleweder" heet, dan moet je het toch testen onder die omstandigheden ?

Dus dit was het moment voor de allereerste keer woonwerk met de FAW of A2 (Flevobike Alleweder of Alleweder versie 2). Vergelijken met de bukker, daar begin ik zelfs niet aan. Vergelijken met de Gforce trike, dat kan dan weer wel. Om te beginnen zou ik er zelfs niet aan gedacht hebben om op een onbeschutte trike die 23 km af te leggen, wetende dat het hard zou kunnen regenen. Ik ben een watje, ik weet het.

Wat rijcomfort betreft: vooral het eerste deel van de weg is niet erg comfortabel. Opgelapt asfalt, betonklinkers uit de jaren '50, tramsporen, ... Met de ongeveerde trike voel ik elke oneffenheid. De Alleweder vlakt dit allemaal uit: het voordeel van rondom vering en een hogere massa. Anderzijds heb ik wel veel meer lawaai: ik hoor de banden, de ketting, de tandwielen, de resonanties van het koetswerk, ... Maar het blijft aanvaardbaar. De Gforce geeft de ondergrond veel meer door, maar rijdt dan weer veel stiller.

De snelheidsmeter, een Crivit (Aldi of Lidl), blijkt nog altijd compleet onleesbaar, primo wegens onder het zeiltje weggestopt, secundo omdat de display te wensen overlaat (mijn eisen op dat vlak liggen eerder hoog). Geen idee van de snelheid dus en ook geen vergelijking met de Gforce.

Het tweede deel van de rit start in Zwijnaarde: daar kom ik aan de Scheldedijk. In de eerste kilometer zijn er wat hindernissen, want Fluxys - de beheerder van het aardgasnet in België - blijkt nog steeds bezig met werken (aanleg van gasleidingen), waarvan me twee maanden geleden beloofd werd dat ze "binnen drie weken" afgelopen zouden zijn. Off road met een velomobiel dus en dat lukt aardig.

Daarna kan het gas erop. Nog eens: geen idee hoe snel, maar wel zo snel dat ik het algauw te warm krijg en het zeiltje in de bergruimte boven het achterwiel gestouwd wordt. Het zitje, vermoedelijk een ICE-spanzitting (maar goed weggestopt) is erg comfortabel - uiteindelijk vooral anders dan de Gforce kuip, maar niet beter of slechter -, de sturing erg stabiel, de wegligging rustig. De Nexus 8 is tot nu ruim voldoende, maar het lijkt alsof de stap tussen 6 en 7 wat groter is en net teveel. Het bereik is ook duidelijk beperkter dan de 24 verhoudingen van de Gforce trike: op vlakke weg genoeg, maar met hellingen op en af zou het wel eens te beperkt kunnen zijn, zeker omdat de Alleweder toch minstens het dubbele weegt van de trike. De overbrenging lijkt minder direct, alsof ergens onderweg een elastiek de kracht van het trappen opvangt en doorgeeft. Dat kan ook weer de massa zijn. En onderweg blijkt ook de eerste versnelling onbestaand. Erger nog: indien ik naar 1 wil schakelen, heb ik de greep in mijn hand. Dat wordt dus nazien.

Wat me ook opvalt: het (niet originele) zitje zit op aluminium rails gemonteerd. Ik veronderstel dat het hierdoor - en omdat het een spanzitting op een frame is - wat hoger is geworden (ik reed nog niet met een andere Alleweder). Ik, met mijn 1,70m, kan met mijn knieën tijdens het trappen net onder de rand van de instapopening passeren. Niet voor grote mensen dus !

Een eind verder begint het te miezeren. Dat betekent even stoppen, het zeiltje weer monteren, de ritsen sluiten en wat onderuit zakken achter het zeiltje, met een fietsbril en pet op het hoofd. Van de regen ondervind ik niet veel last, maar indien ik het schermpje dat de vorige eigenaar meegaf zou monteren, zou het wellicht nog een stuk beter worden. Eerst nog een extra stukje klittenband vinden om het vast te zetten. Die fietsbril is trouwens ook niet alles: waar er druppels op terechtkomen, ontstaat condens en dus is de zichtbaarheid ook weer erg beperkt. Dan maar zonder bril de regen trotseren.

Op de weg terug, na de werkdag, begint het goed. Onder een aarzelende hemel, met een heel lichte rugwind, vat ik de terugweg aan. Het tempo gaat vlot: het grootste deel van de weg wordt in de zesde versnelling afgelegd, met een trapfrequentie die vermoedelijk rond de 80 omwentelingen per minuut ligt (geen aanduiding, dus een schatting). De temperatuur valt goed te regelen door het zeiltje meer of minder open te ritsen. Theoretisch zou dit de stroomlijn moeten beïnvloeden, maar rijcomfort telt ook !

Halfweg verslechtert het weer en het miezert opnieuw. Stilaan neemt de neerslag toe en als ik Gent binnenrijd, wordt het miezeren echt regen en een eind verder een flinke stortbui ! Geen dak betekent in dat geval toch schuilen, want ik zie geen hand voor mijn ogen en dus ben ik zelf ook niet zo goed zichtbaar. Terwijl ik onder een brug schuil, rits ik het zeil open en dat blijkt aan de binnenkant even nat als aan de buitenzijde. En jawel, het is waterdicht. Puur condens dus, ondanks de grote trapopening.

Na de bui zet ik weer aan: mijn vrees voor binnenkomend water langs de ruime voetopening en de openingen voor de stuurstangen is tot nu toe onterecht. De ruimte achter de kokerbalk waar de sturing doorgaat wordt wel nat, maar ik voel zelf niets.

Uiteindelijk maak ik de terugrit rond in drie kwartier. Niet slecht: even goed als de snelste rit met de trike, maar dan in duidelijk minder gunstige omstandigheden en met veel meer comfort.

Waar moet ik op letten: gisterenmorgen, omwille van de slechte zichtbaarheid, zette ik een koplamp aan en natuurlijk vergat ik die op het werk af te zetten. Om 14 u (ik was er even voor 8u) liet een collega me weten dat er een lamp brandde: met de autonomie zit het dus wel snor, maar de spanning was ondertussen te laag geworden om de knipperlichten nog te laten werken. Een reserve-accupack lijkt me dan geen slecht idee, maar wel weer extra gewicht.

Als absolute beginner op het vlak van velomobielen, zie ik mezelf ondertussen geconfronteerd met nog enkele praktische hindernissen...

Vooreerst: hoe beveilig je zo'n machine ? Ik zie niet direct een oplossing, tenzij intern: de stuurstang naar voren vastleggen of zo. Hoe ik dat zal moeten regelen, is weer een volgende vraag. Daarmee verhinder je natuurlijk niet dat iemand de fiets oppakt en in een bestelwagen meeneemt. Extern is er niets waaraan ik een kabel kan vastleggen, dus ook dat moet bekeken worden. Op het werk is dat niet direct een punt, maar indien ik er boodschappen mee doe of een uitstapje maak ?

Bagage meenemen: plaats genoeg hoor, daar niet van. Maar: hoe verpak je je materiaal zo dat je het makkelijk mee kunt nemen ? Ik bedoel: kleding en eten voor op het werk bijvoorbeeld. Die dingen neem ik 's morgens mee en eenmaal aangekomen, moeten ze uit de velomobiel mee naar kantoor (en 's avonds weer naar de FAW). Dus geen 25 plasticzakken (die toch scheuren omdat ze ergens aan blijven haken). Ik las op een blog dat iemand dit oploste met fietstassen. Dat valt even te bekijken.

Meettoestellen en andere elektronica: nu zit de snelheidsmeter rechtsonder gemonteerd. Op die plaats is hij onzichtbaar, zeker met het zeil gesloten. Ik probeerde om een fietscomputer te bevestigen aan de "stuurhaak", maar de kabel is net niet lang genoeg en de plaats is niet ideaal: zit in de weg bij het in- en uitstappen en ik stootte me tijdens het fietsen al aan dat haakje. Daarnaast zag ik dat die haak (hoe moet je dat nu weer benoemen ?) bevestigd is op een aluminium profiel dat niet echt veel kan hebben. Aluminium is niet veerkrachtig en scheurt makkelijk, dus mag het niet zwaar belast worden.

Nu gebruikte ik wat onderdelen van een Minoura Space Grip, die met de trike meekwam, om een extra bevestiging te fabriceren.

Ook de GPS, die occasioneel gebruikt wordt op de fiets, moet een plekje krijgen. Niet evident.

Dit is de huidige opstelling. Met behulp van de gps kon ik de fietscomputer zo nauwkeurig mogelijk afstellen.

's Morgens, tijdens de rit naar het werk, geniet ik graag van wat muziek. Als dat de radio is, is er geen probleem. Kies ik MP3-bestandjes, dan moet ik de speler makkelijk kunnen bedienen, dus moet ik ook daarvoor een plekje verzinnen. Voorlopig nam ik een oude tas, origineel bedoeld voor Sony Video8 camera's, waarin ook het depannagemateriaal zit. Die tas staat naast het zitje. Waarschijnlijk wordt ook dat een klittenbandoplossing binnen handbereik. O ja: de Creative Zen die ik van zoonlief erfde, klinkt duidelijk minder goed dan mijn Sony W950i telefoon-walkman. De radio is helemaal een ramp. Maar het is een oud (lees: niet meer gebruikt) dingetje, dus is het minder erg indien er wat mee gebeurt.