half bereik, mooie tocht

Tja. Deel één van de titel betreft de versnellingsnaaf.

Zaterdagmiddag (19 september) monteerde ik het wiel weer in de fiets en testte even kort. Alles leek te werken.

Na de middag vertrok ik dan voor een mooie rit onder een stralende zon. Het doel was Brakel - in de Vlaamse Ardennen -, waar een vriendin haar verjaardag vierde. Ik was nog maar goed vertrokken toen ik merkte dat de naaf toch niet zo goed ineengestoken was als ik dacht: de versnellingen 1 tot 4 werkten goed, alles daarboven werkte niet ! Als ik naar 5 schakelde, blokkeerden de pedalen. Niet zo leuk.

Nu ja, omkeren en de trike nemen zou nog meer tijd kosten dan aan een wat lager tempo doorrijden, dus besloot ik aan een matige snelheid verder te gaan. In vierde versnelling is 25 km/u mooi en uiteindelijk ook ideaal om het bereik van de elektromotor te weten te komen.

Het eerste deel van de rit reed ik langs de Schelde, tot in Zingem. Schitterend weer, ongeveer 22° C, quasi windstil en een staalblauwe hemel. Zalig rijden gewoon ! De elektromotor zorgde voor een lichte ondersteuning, vooral omdat ik wou weten hoe lang de batterij het zou houden. Later, een keer in de heuvelige Vlaamse Ardennen, zou de motor wel meer werk krijgen.

Lekker zonnetje, aangename temperatuur, dus de zijkanten van het zeil gingen naar beneden. Handig, zo'n Alleweder-cabrio ! Onderweg kwam ik, normaal in die omstandigheden, wat wielertoeristen en recreatieve fietsers tegen. Eén van die wielertoeristen leek wel ervaring te hebben met velomobielen, want hij haalde me in op een stuk waar ik 28 reed (voor even bleek de vijfde versnelling het toch te doen), met als commentaar "lekker op het gemak aan het rijden, he". Wist hij veel dat ik niet sneller kon op dat moment...

Vanaf Zingem ging het richting Zwalm. Algauw werd de vlakke dijk vervangen door wat glooiingen, die verder overgingen in heuvels. Hier speelde het beperkte bereik geen rol: bij het klimmen was de 3de versnelling het uiterste en bij het afdalen kon ik me laten bollen. 35, 40 km/u zonder één pedaalslag ging makkelijk.

Bij Anneke, het feestvarken, aangekomen, deed Anton, haar vijfjarig zoontje, de deur open. Toen hij eFAW zag, was de reactie een zalig "O, wat een klein autootje !". Nadat ik hem toonde dat er eigenlijk wel trappers in zaten en dat het eerder een fiets is, besloot hij met "een binnenfiets, dus". Bij Anneke en haar vele bezoekers bracht ik een aangenaam uur door, met gluten- en lactosevrij gebak en vooral veel hartelijke mensen.

Dan werd het tijd om weer in te stappen en naar Gent terug te keren. Deze keer besloot ik niet de Scheldedijk te volgen, maar vanuit Zwalm min of meer de Hundelgemse Steenweg te volgen. Minder vlak, maar korter en toch weer een andere route.

Bij het aanzetten merkte ik dat de motor er niet van houdt om zwaar belast te worden. Vertrekkend vanuit Brakel moet je een lange, steile helling op, waarbij in een zware velomobiel de ondersteuning welkom is. Daar bovenop had ik de indruk dat de inwendige weerstand van de versnellingsnaaf nogal wisselde en dat het af en toe leek alsof de remmen op stonden. Halfweg die helling vond de assistentie het welletjes en het lampje ging uit... Wat ik zou moeten uitzoeken of de reden ligt in de motortemperatuur (die is beveiligd tegen oververhitting) of in de batterij die teveel stroom moest leveren. De procedure in dat geval is een vijftal minuten wachten, waarna de zaak weer online is. Ik zal eens een temperatuursensor op de motor zetten: meten is weten.

En ergens in het eerste deel, tussen Brakel en Zwalm, haalde ik een nieuw record: 68,25 km/u ! Op de heenweg had ik het ook al ondervonden: remmen met eFAW aan hoge snelheden is een hachelijke onderneming. De fiets krijgt heel hard de neiging om te slingeren. Ik denk dat het relatief hoge zwaartepunt hierin wel een rol speelt en misschien is de demping ook niet meer je dat. Anticiperen en voorzichtig remmen is de boodschap. Niet te snel rijden is nog meer aangeraden. Met deze Alleweder is 70 km/u wel het maximum: sneller is absoluut niet veilig (maar wel mogelijk). Op dit vlak moet hij in de Gforce trike zijn meerdere erkennen.

In elk geval: ik legde ruim 76 km af. De batterij van 16 Ah was op het einde bijna leeg, maar nog niet helemaal. Op het vlak van autonomie zit het dus wel snor.