Een mens moet af en toe zijn grenzen opzoeken. Vandaag was het een uitgelezen moment om de stormbestendigheid van eFAW te testen: windkracht 9 tot 10 in het binnenland was ons beloofd en vanavond zelfs windkracht 11 !
Ik moest nog op zoek naar brood en combineerde dat met een ommetje langs de Schelde.
Eerst ging de (korte) rit door de straten in de gemeente en daar merkte ik wel iets, maar niet veel, van de sterke wind met stoten die naar schatting tot windkracht 10 gingen en soms zelfs meer. Een keer ik een bakker gevonden had die open was, reed ik naar de dijk om van Gentbruggebrug tot aan Heusden te rijden. Op het water stonden heuse golfjes met schuimkoppen ! Dat was iets
nieuws voor mij. Op zee is dit normaal, maar in het beekje dat hier de
Schelde heet, komt het veel minder voor.
In dit eind was duidelijk wat al meerdere eigenaars van een Flevobike dakje merkten: de sluiting achteraan, met klittenband, deugt niet. Bij een stevige windstoot gaat het dakje vanzelf open en dat is niet handig met zo'n hevige wind. Om de haverklap moest ik het zeiltje losritsen en het dakje weer vastleggen.
In dit eind was duidelijk wat al meerdere eigenaars van een Flevobike dakje merkten: de sluiting achteraan, met klittenband, deugt niet. Bij een stevige windstoot gaat het dakje vanzelf open en dat is niet handig met zo'n hevige wind. Om de haverklap moest ik het zeiltje losritsen en het dakje weer vastleggen.
Je zou denken: haal het er dan af, maar dan moet je het nog ergens kunnen opbergen ook en dat is zeker niet evident. eFAW zelf had weinig moeite met de wind en de windstoten. Af en toe slingerde de fiets wat heen en weer op de dijk, maar dat was makkelijk te controleren. Met de wind op kop zakte de snelheid tot 25 km/u, een snelheid die met de bukker allicht niet haalbaar zou zijn in die omstandigheden ! Met de wind in de rug ging natuurlijk makkelijker, maar omwille van de omstandigheden vond ik het wijzer om de snelheid te beperken. Met een gracht aan één kant en een rivier aan de andere is er niet zoveel speelruimte.
Via Heusdenbrug reed ik naar de overkant van de dijk om de rit terug aan te vangen. Daar had het zeer gewaardeerde bedrijf "Waterwegen en Zeekanalen" alweer een onaangename verrassing in petto (en alweer onaangekondigd). Neen, dit zijn niet mijn beste vrienden.
De ervaring leerde me dat het in dergelijke gevallen het veiligst is om even uit te stappen om de situatie te verkennen. Gelukkig maar, want wat je links op de foto ziet - dat is de omlegging die je moet volgen - was van dichtbij bekeken het volgende.
Met de velomobiel (of een bakfiets of een kinderkar) is dit geen eenvoudig te nemen hindernis ! Aan de overkant van de brug werd het nog mooier.
Mooi niet, dus. Ik ging dan maar door de werken rijden. Aangezien er geen kat te zien was (onderweg kwam ik ook geen enkele fietser tegen), was dat geen probleem.
Maar dan merkte ik dat een Flevobike dakje en stevige wind niet goed samengaan...
Het dakje was door de wind van zijn scharnieren getrokken, of toch aan één kant: de scharnier was doorgebroken en beide aluminium bevestigingen waren geplooid onder het geweld van de storm.
Het dakje was door de wind van zijn scharnieren getrokken, of toch aan één kant: de scharnier was doorgebroken en beide aluminium bevestigingen waren geplooid onder het geweld van de storm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten