Gezellig samen met Foxy (3)

Het belangrijkste: hoe rijdt zo'n WAW nu ? Na ongeveer 70 km kan ik er een eerste indruk over kwijt.

Rijden met betekent eerst en vooral instappen en dat is toch wat meer gymnastiek dan in eFAW, met zijn ruime instapopening. De stevige huid van de WAW, met ingelamineerde versterkingen (veiligheidskooi), betekent wel dat je niet hoeft op te letten waar je je gewicht neerplant, maar veel ruimte is er niet om je benen tot aan de trappers vooruit te schuiven.

Een keer ik in Foxy zit, valt alles op zijn plaats. Mijn handen vinden als vanzelf de stuurhendels, die qua hoogte perfect gepositioneerd zijn. Het zitje, met Ventisit en hoofdsteun, zit picobello. Nog beter dan de spanzitting in eFAW, vind ik: de welving van de leuning past perfect (voor mij).

Om de afstand tot de trappers te regelen, volstaat het om vooraan aan het zitje vier boutjes los te draaien en de juiste afstand te vinden. Mocht het mijn eigen fiets zijn, dan zou ik wel spelen met zowel de plaats van de trappers als die van de zetel, omdat het geheel je zwaartepunt naar voren of naar achteren verplaatst. Dat heeft invloed op het stuurgedrag en is dus belangrijk.

De helling van het zitje wordt veranderd door er achteraan dunnere of dikkere blokken schuim onder te plaatsen. Die blokken worden op hun plaats gehouden door middel van klittenband. Simpel en efficiënt: daar hou ik van. Daarenboven doen die blokken dienst als vering.

Het zicht vanuit de fiets is totaal anders dan bij eFAW: de imposante neus neemt een behoorlijk deel van het blikveld in.

Donderdag 8 november 2012, rond 7u30

Dan wordt het tijd om aan te zetten. Het verschil met eFAW is enorm. Ik voel meteen dat het gewicht van een WAW een pak minder is; de besturing is veel directer, zonder zenuwachtig over te komen en de vering is hard. Beenhard. Dit is een racemachine !

Doordat ik heel veel lager zit dan in de Alleweder, lijkt alles ook nog veel sneller te gaan. Dat is niet enkel een indruk; het is echt zo. 100 m voorbij Fietser moet ik stoppen aan het eerste kruispunt. Bij het aanzetten geef ik gas - de hendel die de motor bedient zit op de linkergreep - en als een pijl uit een boog schiet Foxy vooruit. Da's dan duidelijk: dit is niet mijn vriendelijke eFAW, maar een velomobiel die staat te popelen om voort te razen. Een eindje verder, nog steeds in de Gentse binnenstad, moet ik een eerste verkeersdrempel over en daar schraapt de WAW meteen met de neus over de grond. Dat gaat gepaard met veel en verontrustend geknars: wie niet wil dat mensen hiernaar omkijken, moet niet met zo'n racemachine rijden !
Brecht heeft me bezworen me daar niets van aan te trekken: de aramidehuid is hierop voorzien. Gaan met die banaan en laat maar schrapen.

De rit naar huis, woensdagavond, werd afgelegd bij duister, dus kwam ook de verlichting eraan te pas. Vooraan links, op de arm van de spiegel, zit een Sigma batterijlicht (geen idee welke) met hoogvermogensled, aan de rechterkant zit een Cordo lamp, die gebruikt wordt als "positielicht". Op de staart zit een Cordo achterlichtje. Het voldoet, maar toch minder dan de Cyo op eFAW.

Donderdagmorgen, om 7u, vertrek ik zoals gewoonlijk naar het werk. Alleen is dat deze keer niet met eFAW, maar met Foxy als voertuig. Dat betekent een andere route: de smalle bandjes en harde vering maken me niet enthousiast om de 150 m kinderkopjes en evenveel modderdreef te doorploeteren (ik wil geen modder op de huurfiets), dus rij ik een blokje om.
Alweer valt het meteen op: de acceleratie is van een heel ander kaliber dan wat ik gewoon ben. De derailleur vind ik dan weer een tegenvaller: in de laagste versnelling moet ik heel voorzichtig zijn, of ik hoor van achter me gekraak en geknal opstijgen. Slecht afgesteld vermoedelijk en misbruikt door de vele huurders. Een keer vanaf de tweede versnelling schakelt de fiets echter zacht en precies *.
Gas open houden (enfin, eigenlijk is het stroom regelen) en schakelen: de fiets rijdt als een halfautomaat. Het valt ook op dat een eWAW beduidend stiller is dan mijn eigen velomobiel. Dat betekent veel minder transmissiegeluid, maar ook de motor is stiller en de ophanging ook al.

Na 150 m ga ik door een 90° bocht met een niet zo grote radius. Foxy geeft geen krimp en ligt op de weg als een racekart. 100 m verder herhaalt dat scenario zich, maar dan naar rechts en ik waag me al sneller door de bocht. Geen enkel probleem: we zullen het wel vinden met elkaar. De snelheid is moeilijk in te schatten: omdat ik zoveel dichter bij de grond zit, meer in de fiets ook en met een lange neus voor me, lijkt alles veel sneller te gaan.
Bij het licht van de straatverlichting zie ik alweer dat dit niet enkel een indruk is: ik rij ook sneller volgens de fietscomputer.

In Merelbeke moet ik een eerste brug over. Met assistentie van de motor, zoals ik dat ook met eFAW doe, gaat het makkelijk en wel een pak sneller alweer: ik vermoed dat ik de brug oprij aan meer dan 25 km/u, waar de snelheid bij eFAW zakt tot 18. Voorbij die brug, 100 m verder, begint de Fraterstraat. Dit is een behoorlijk lang eind, onlangs opnieuw geasfalteerd, met eerst een flauwe klim en in de tweede helft een even flauwe afdaling tot aan de Ringvaart. Met de auto merk je dit niet, maar indien je zelf voor de energie moet zorgen, is het wel duidelijk. Het wordt eentonig: de kruissnelheid ligt alweer een pak hoger dan bij eFAW en met minder moeite raak ik "boven". Op de lichte helling nadien klimt Foxy vlot tot tegen 50 km/u en ligt daarbij muurvast op de weg.

Nog wat verder loopt de weg dood voor de auto's: daar gaat de straat over in een eindje fietspad, parallel aan de snelweg. Aan die overgang maakt de weg alweer een 90°-bocht naar rechts en midden in de bocht staat een paaltje. De lange neus, lage zit en mijn beperkte ervaring met de WAW maken dat ik die bocht toch wat voorzichtiger neem.

Op de grotere weg die ik dan even moet volgen - de Hundelgemsesteenweg - kies ik ervoor om de rijweg te volgen en niet het fietspad, want het gaat met deze fiets toch een pak sneller. Ik rij dus gewoon met de auto's mee aan 50 km/u ! Niets bijzonders voor Questrijders, wellicht, maar wel voor iemand die een meer bezadigde toer-VM gewoon is.

En dan, wat verder, begint stilaan de pret: een eerste stuk jaagpad, dan een breed fietspad van Merelbeke naar Zwijnaarde en dan maar liefst 12 km jaagpad/fietssnelweg !
De teugels worden gevierd: de Cyclone motor katapulteert de fiets naar een aangename kruissnelheid en algauw wordt het veel te warm binnenin. Voor ik aan de 12 km begin, hou ik even halt en gaat het fietstruitje uit: de tocht wordt verdergezet in korte (fiets-)broek en t-shirt; het vizier gaat een standje verder open zodat er meer verse lucht binnen kan.
Ook dat is een verschil: het is duidelijk warmer in de WAW dan in de Alleweder. De luchtstroom lijkt me beperkter en dat zal ook wel met de aerodynamiek te maken hebben.

Comfortabel zitje, weinig rijgeluiden, soepel draaiende trappers en een baanvastheid om u tegen te zeggen: hier is de WAW voor gemaakt. Op het werk aangekomen merk ik dat ik ergens onderweg aan 55 km/u geraakt ben. Niet slecht, vind ik.
Ook blijkt, tot mijn verbazing, dat ik er nog bijna 10 minuten minder over gedaan heb dan met eFAW ! Toegegeven: ik heb doorgepeerd, getest wat ik eruit kon halen (een krachtiger fietser zal nog heel wat meer kunnen), maar toch...

Gisteravond, op de terugweg, combineerde ik wat zaken: een eind doorvlammen, dan even halt houden en de mogelijkheden van het cabriodakje uitproberen, de hellingshoek van het zitje veranderen, ...

Minivizier

Een voorlopige eindconclusie, met eFAW als referentie: een eWAW is - in tegenstelling tot wat ik vaak hoor - behoorlijk stil, bloedsnel, zeer vlot te besturen en draait vrij kort. De onafhankelijke remmen waren ook een verrassing: zitten hier dezelfde 70 mm trommels in als in eFAW ? Doordat je elke rem afzonderlijk bedient, kun je duidelijk meer kracht zetten en bovendien kun je op die manier ook nog eens meesturen in de bochten. Het systeem vraagt enige gewenning, maar is toch duidelijk superieur. Anderzijds is de WAW spartaans uitgerust en op het vlak van elektrische uitbreidingen biedt Fietser (nog) niet dezelfde mogelijkheden als Velomobiel. Er wordt wel voortdurend aan gewerkt en er wordt gezocht naar de best mogelijke oplossingen. Hierover vertel ik in een volgend bericht nog wel wat meer.

Ik had wel een probleem met de remkabel aan de rechterzijde: op het eind van de dag had die mijn kuit bijna opengeschuurd. Ook hier: mocht het mijn fiets zijn, dan zou ik er zeker snel wat aan doen.
Een WAW is ook laag, als in "weinig bodemvrijheid": de collega met de Quest was al benieuwd hoe dit zich zou gedragen op een stukje fietspad met enkele vervelende verlaagde opritten (waar auto's over het fietspad naar een garage kunnen rijden). Jawel: aan 25 km/u knalde de neus tegen de bodem. eFAW doet dat niet, maar die kiest dan wel het luchtruim aan die snelheid en da's verdomd opletten dat je met de wielen recht landt, anders ga je het decor in.

De vering is hard, maar daaraan valt wel wat te doen door andere veren te steken, vermoed ik. Toch blijft de fiets comfortabel, want het zitje vangt veel op. Dit is dus geen negatief punt, maar een verschil tegenover eFAW.

Geen achtervering: dit is het punt waarop, naar ik hoor, velen afknappen. Nu ik met een WAW gereden heb, begrijp ik het standpunt van de ontwikkelaar. Dit maakt de fiets ongetwijfeld lichter, stijver en eenvoudiger van constructie, da's waar. De grote verrassing voor mij was dat ik die achtervering geen moment gemist heb. Misschien denk ik er anders over na het proefrijden - ergens in de toekomst - met "Allewederachtigen", maar de stabiliteit achteraan was beter dan bij eFAW, ook in bochten op kasseien, ook op klinkers.

De e-drive: tja, aangezien eFAW hier ook mee uitgerust is en dan nog volgens hetzelfde principe (de motor, voor de trapas, die de ketting aandrijft), heb ik er al heel wat ervaring mee. Toch werkt het anders: omdat een WAW zoveel lichter loopt, minder weegt en naar luchtweerstand efficiënter is, gebruikte ik de motor zo goed als enkel bij het aanzetten en als assistentie om een brug op te rijden. Voor de rest is er geen nood aan. Maakt dat de motor overbodig ? Ja, voor wie enkel lange einden rijdt zonder stoppen. Neen, voor wie bijvoorbeeld geregeld moet stoppen en aanzetten aan kruispunten en ook niet voor wie niet in een vlak gebied rijdt. Ik kan me voorstellen dat wie in bergachtig gebied woont maar wat blij is met de extra ondersteuning.
Zoals Fietser.be het uitlegt: wij mensen zijn goed in het langdurig leveren van een matig vermogen, maar minder in korte en zware inspannigen. Daar komt de motor mooi te hulp; bij het klimmen (waar je veel meer vermogen nodig hebt) en bij het op kruissnelheid komen.

De smalle bandjes vooraan vind ik een probleem in onze mooie stad: smalle bandjes en tramsporen vormen gegarandeerd een probleem. Het valt te verhelpen door bredere banden te leggen, zoals bij eFAW (nu 40, voordien 47 mm), maar ik weet niet hoe groot de invloed op de draaicirkel zal zijn.

Wat me wel stoort, is dat ik minder omgevingsgeluiden hoor. De cabine van een WAW komt een stuk hoger dan die van een A2 en je zit ook lager. Hierdoor zit je met je oren binnen het koetswerk, waardoor de rijgeluiden meer doordringen. Het is niet dat de fiets lawaaierig is, maar wel dat ik me meer geïsoleerd voel van de buitenwereld. Misschien is ook dat wennen, maar tegenover eFAW is het een duidelijk merkbaar verschil.

Verder benieuwt het me hoe de bekleding met akoestisch vilt op termijn reageert op het vochtige klimaat in een velomobiel. Wie hard fietst - en daar vraagt de WAW om - zweet veel en dat vocht blijft in de koets hangen. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat in het vilt geurtjes blijven hangen.

Over de waterdichtheid bij regen kan ik niets vertellen, want ik heb geen spatje water gemerkt onderweg.

* Brecht zei me achteraf dat hij ook vindt dat de combinatie eWAW en derailleur niet ideaal is: in de toekomst zal waarschijnlijk een Rohloff in de plaats komen. De eWAW wordt beschouwd als een ecologisch woonwerkvoertuig en in die omstandigheden is het belangrijk om onderhoudsarm te kunnen rijden. Een versnellingsnaaf is op dat vlak beter dan een derailleur. Het meergewicht speelt hierbij geen grote rol, want de motor vangt dit weer op. Er groeit dus stilaan een onderscheid tussen de functionele eWAW voor forenzen en de volbloed raceversie, waar op elke gram gekeken wordt. Hier hangt natuurlijk een stevig prijskaartje aan; ik vraag me af of een Alfine 11 geen budgettair aantrekkelijker oplossing zou bieden. Die moet dan wel het gecombineerde vermogen van fietser en motor aankunnen !