Een weekje niet liggen

Een al lang geplande vakantie is aangebroken. Terwijl zoon- en dochterlief het fort bewaken, verblijft hun pa in Bretagne. Dat betekent ook een week geen eFAW.

Gisteren was de tijd aangebroken voor de reality test van de combinatie fiets (Birdy en fietskar) en trein (Thalys en TGV). Zeggen dat het van een leien dak liep, is overdreven: een fietskar neemt toch behoorlijk wat plaats in. Op de Thalys viel het nog mee: er zat niet zoveel volk op en er is behoorlijk wat bagageruimte, waar zelfs een uit de kluiten gewassen aanhanger in past, mits het verwijderen van de dissel en de wielen. Op de TGV was het andere koek: de trein was volgeboekt en iedereen had bagage bij. Ook is de bagageruimte sterk ingeperkt (passagiers betalen, handbagage niet). Maar het lukte, net.

De eerste halte was Parijs. Daar moest ik van de Gare du Nord dwars door de stad naar de Gare Montparnasse fietsen. De route was opgeslagen in de Garmin Oregon 450.

Parijs is op een drietal jaren erg veranderd op fietsvlak: op vele plaatsen zijn stroken voorzien voor fietsers. Soms (één keer op mijn route) is dat een vrijliggend fietspad, soms zijn het aanliggende stroken naast de rijbaan en soms deel je een rijvak met bussen en taxi's. De meeste automobilisten houden wel degelijk rekening met de fietsers.

Op de meeste plaatsen zijn ook duidelijke wegwijzers voor de fietsers voorzien. Een keer je het systeem kent en weet waarnaar te kijken, is het eenvoudig om op je bestemming te raken.
 

In de Gare Montparnasse werd het weer even moeilijk. Je komt er aan op de gelijkvloerse verdieping, maar de treinen vertrekken op de tweede verdieping. Als dan zowel een fiets als een fietskar twee verdiepingen hoger moeten, is het wel even zoeken. Uiteindelijk vond ik een kleine lift, waar ik met de spullen net in paste, mits de kar op zijn kant gezet werd.

Met de TGV stond ik op amper drie uren in Vannes. Dat is een provinciestadje aan de rand van de Golfe de Morbihan, in het zuiden van Bretagne. Ondanks de bescheiden grootte, ongeveer 50.000 inwoners, zijn de fietsvoorzieningen weer aanwezig: dubbelerichtingsfietspaden, huurfietsen, ...

De reden waarom ik nu naar deze streek kom, is de "semaine du Golfe": een festival voor zeilers. Gastland dit jaar is Nederland. Dat is te zien aan de boten die in Vannes liggen.

ijszeiler

Na even rondgehangen te hebben in de jachthaven, die doorloopt tot in het oude centrum, was het tijd om de 40 km naar Arzon, waar mijn bestemming ligt, te fietsen. Ook hiervoor had ik de route voorbereid en in de GPS opgeslagen.

Voor alle zekerheid had ik ook een detailkaart en een fietskaart bij. Dat bleek nodig: de route die uitgestippeld was, zou de fietspaden volgen, maar in de praktijk bleken die soms onbestaand. 

doodlopend "fietspad"

Soms is dat geen probleem, maar aan de rand van een "départementale" rijden, waar de auto's aan 90 km/u voorbij zoeven, da's niet echt veilig. Af en toe moesten dus alternatieven gezocht worden en dan komt een degelijke kaart goed van pas. Mooi meegenomen is dat - ook alweer recent - de voornaamste fietsbestemmingen duidelijk aangegeven zijn.

De kwaliteit van de fietspaden is eerder variabel. Ze zijn vermoedelijk meer recreatief dan functioneel bedoeld. Soms zijn het prachtige, brede, verharde wegen.

dubbele richting fietspad

Op andere momenten waan je je op een pad in de jungle.

Af en toe werden ook de nodige hindernissen ingebouwd. Op zich geen probleem, maar net zoals bij ons wordt vergeten dat fietsen niet altijd de klassieke bukkers zijn. Deze keer was het de combinatie met de fietskar die voor moeilijkheden zorgde, maar een tandem, trike of velomobiel zal hier evengoed last mee hebben.

Positief is dat elke keer als je een grote weg moet kruisen er een dergelijke onderdoorsteek voorzien is. Fietsers en automobilisten zijn hier duidelijk gescheiden.

Bij aankomst stond ruim 70 km op de teller. Daarbij moet ik opmerken dat de KidCar Combi fietskar een plezier is om mee te rijden. De kar op zich voel je amper: weinig rolweerstand, goede wegligging. Wat je natuurlijk wel merkt, is het gewicht van de lading, zeker bij het bergop rijden. Op die momenten ben ik dan weer blij met de 9 versnellingen van de Birdy. 

Volgens mij is de Croozer Cargo niet geschikt voor dit doel. Ik betwijfel of ik die afstand had kunnen afleggen met die kar. Zeker niet in dezelfde tijd en met hetzelfde plezier.

Alles kre eguiteindelijk een plaats in mijn tijdelijk verblijf voor de komende week.