In elk geval krijg je als fietser geregeld te maken met verkeersagressie. In het recentste geval was de agressor op de koop toe een andere fietser!
Zondagavond ging ik nog snel om brood en omdat het zo zacht was, besloot ik er meteen maar een ritje aan te koppelen. Zalig fietsweer: rond 20u nog ruim 15° C, amper wind en overal was het rustig, dus vanaf de bakker was een eindje Scheldedijk en wat fiets- en wandelpaden een mooie verlenging.
Maar: helemaal op het einde van de rit, terwijl het al flink schemerde, reed een eind voor mij in een rustige woonwijk, een man in houthakkershemd op een onverlichte oude koersfiets. Hij hield een gezapig tempo aan, waardoor ik besloot om hem voor de aankomende haakse bocht (geen kruispunt) in te halen. Tijd en plaats genoeg.
Uiteraard begon de man te versnellen toen ik naast hem kwam. Hij maakte een vaag handgebaar, dat ik interpreteerde als "passeer maar" en tegelijk sneed hij de bocht af. Tegelijkertijd kwam er uitgerekend op dat moment een auto van de andere kant. Mijn opties waren dus erg beperkt: aan één kant een auto, aan de andere kant een fietser die steeds dichter kwam... Bijna aanrijding, heet zoiets!
Daarop begon de "bezadigde" fietser te schelden en "moest ik uitkijken". Mijn opmerking dat we met twee waren om uit te kijken, deed hem over de rooie gaan: een been schoot uit in de richting van de Orca.
 |
| bron: Wikimedia |
Op zo'n moment reageer je instinctief: een ruk aan het stuur en de Orca schoot naar rechts, in de richting van de kokende wielerterrorist. Geen nood: het was helemaal niet de bedoeling om hem aan te rijden, maar eerder "dat doe je toch niet?". Een schot voor de boeg, heet zoiets.
Nou ja, ik reed verder, met een oog op mijn spiegels, want je weet maar nooit wat er volgt. 100 m verder ging ik rechtsaf, een nieuw aangelegd fietspad dwars door een natuurgebied op. En jawel: ik zag de kerel aanstalten maken om de andere kant uit te gaan, maar de woede haalde blijkbaar de bovenhand: hij maakte een 180° bocht, ging op de trappers staan en kwam achter me aan.
Bijzonder onverstandig: een velomobiel inhalen is geen evidentie en zeker niet op een behoorlijk rechtdoor lopende vlakke betonbaan. Het tempo werd iets opgevoerd, om alle risico op conflicten te vermijden, maar adrenaline geeft blijkbaar vleugels, want het duurde nog zeker een kilometer eer de boze fietser in het duister oploste.
Dat heet dan een "rustige" zondagavondrit. Ik was beter in de tuin gaan werken...
Hallo Jan,
BeantwoordenVerwijderenMisschien een tip maar ik ben zelf ook al een tijdje op zoek naar een betaalbare camera zowel voor op de fiets als in de auto. Na veel zoeken kwam ik bij de Mobius uit . Een camera met veel groothoek,belangrijk om zo veel mogelijk beeldmateriaal te hebben voor het geval dat.
Enkele links https://joovuu.com/gb/31-mobius-action-camera en een site van een Engelsman die veel van dat soort camera's test http://www.techmoan.com/
groet.
Vorige week ben ik ook uitgescholden, dit om 5 uur 's morgens door een kranten"jongen" (van 50).
BeantwoordenVerwijderenHij reed zonder licht en kwam luttele meters voor mij zomaar de weg opgereden.
Op mijn reactie dat hij moest uitkijken kreeg ik gewoon een scheldtirade.
Van 1 zaak had ik geen schrik, mij inhalen zou hij nooit gedaan hebben. Toch niet op zo een fiets.
Ik heb niet voor niets steeds de Contour camera bij, heeft een groothoek van 170 graden, da's net iets minder dan de kijkhoek van een menselijk oog. En doordat het een outdoor sportcamera is hoef ik geen schrik te hebben van regen.
Dag Jan,
BeantwoordenVerwijderenEr zijn veel mensen met een "heel" kort lontje.
Ik heb zelf een paar maal dit mee gemaakt en merendeels nog op de racefiets.
Als ik uit de quest kruip met mijn bijna 2 mtr lengte...Zou ik indruk kunnen maken en de betreffende persoon op zijn "donder" kunnen geven... Toch kies ik voor wat meer terughoudendheid.. Met een "sorry" gebaar en probeer afstand te houden. Mocht het te gek worden kan je altijd de politie bellen ( schoppen , doodsbedreigingen enz.) Want je weet nooit of je hem weer een keer tegen kom ... Groet Cees
Beste Jan, vaak schrikken mensen en reageren dan boos. Kan ik zelf ook wel eens hebben. Gelukkig is dat bij de meeste mensen daarna snel voorbij, excuses aan elkaar en klaar. Vorige week was ik boos op een automobiliste, die haar bak precies dwars op de uitgang vant het fietspad parkeerde. Ik had haast en wilde mijn pont halen. Mijn gefrustreerdheid werkte averechts. Anderen gingen zich ermee bemoeien en de situatie werd vervelender. Zij had absoluut haar auto daar niet moeten plaatsen, ook al kon, in haar woorden, een gewone fiets er gemakkelijk langs. Ik had me iets meer in moeten houden. En die andere jongen, die had zich nergens mee moeten bemoeien. Communicatie speelt vaak een belangrijke rol, en daar zijn we allemaal vaak veel minder goed dan we denken.
BeantwoordenVerwijderenDat is wel zo. Het gaat om reacties binnen een fractie van een seconde.
VerwijderenBij een ander "conflict" (groot woord voor wat het was) met een wandelaar onlangs, ben ik van de fiets gestapt (dat was met de Kobra, lage racer) en hebben we een praatje gemaakt. Dat was veel gezelliger dan elkaar verwijten naar het hoofd slingeren. Je moet het wel met twee willen, natuurlijk.
En vooral: escalatie vermijden, want dat leidt enkel tot meer ellende en daar wordt niemand gelukkig van.