Wisselende weersomstandigheden

De voorbije week waren de rijomstandigheden nogal wisselend, maar door de band allemaal even aangenaam. Het ene moment meer puur genieten en het andere uitdagend, maar telkens weer denk ik: "velomobielrijden is en blijft leuk".

Woensdag was grotendeels onbewolkt.
Het wordt ook al veel vroeger klaar en later donker, waardoor ik 's morgens bij schemering rijd en dus al heel wat meer van de weg zie. 's Avonds is het zelfs nog klaar tot bijna 18u.

Zevergem, 4 februari 15, rond 7u30

Gavere, 4 februari 15, rond 17u

De Pinte, 4 februari 15, rond 7u45

Donderdag reed ik, voor het werk, naar Nevele. Da's niet ver, 20 km, maar het ligt wel aan de andere kant van Gent. Toen ik vertrok, begon het te sneeuwen.

Dit is op wat in de propaganda van de stad Gent een "fietssnelweg" heet, waarin een onmogelijke 180° bocht zit, waar je soms op een fietspad en soms op de rijweg rijdt...

Wat later was ik in Baarle (Drongen).

Het voordeel van een trike of velomobiel in de sneeuw: af en toe gaat de voor- of achterkant een eindje de verkeerde richting uit, maar dat valt makkelijk te controleren. Als de ruimte er is en er is geen verkeer, is het soms leuk om dit zelf uit te lokken.

Hier moest ergens een fietspad liggen, vermoedelijk rechts van de parkeerstrook, die ook onzichtbaar is. Dan rij ik maar op de rijweg. Druk is het hier alvast niet.

De grootste hindernis onderweg: doodsbenauwde dames die aan minder dan 20 met de auto rijden, angstvallig pal in het midden van de weg. Geen voorbijkomen aan, vooral omdat ze verkrampt achter het stuur zitten en star vooruitkijken.

Toen ik terug huiswaarts reed, scheen de zon weer. Hier en daar lag het nog wit.

5 februari 15, Drongen

De constante: de hele week bleven de temperaturen rond het vriespunt. 's Morgens kon het -5° C zijn en rond de middag zo'n graad of 2. De gure noordooster had wel een invloed: een goede muts was welkom en een bril om sneeuwvlokken uit mijn ogen te houden.

Voor de rest was niets bijzonders nodig.