Takkentocht

Zondag 29 maart was eerder een herfst- dan een lentedag: stormachtig met windstoten tot 80 à 90 km/u en veel, heel veel regen.

Geen dag om te fietsen.
Maar maandag begint de werkweek opnieuw en dan is er geen keuze. Aan de stadsrand valt het allemaal nog mee. De omschakeling naar het zomeruur maakt dat we nog maar eens een uur meer voor zitten op de zon (2u met het zomeruur), dus het wordt nog maar net klaar rond 7u. Anderzijds regent het niet meer. De wind is wat afgezwakt, maar het waait nog stevig. Tussen de huizen en in dichtbebouwde straten betekent zoiets dat je moet opletten aan kruisingen en open plekken, waar de wind onverhoeds hevig kan zijn.

Als ik dan weer aan het vertrouwde jaagpad kom, is het snel duidelijk dat het tempo deze keer wat lager zal moeten: het pad is bezaaid met afgewaaide takken. Veel kleintjes, die geen hinder geven, maar af en toe liggen er flinke tussen, zowat het formaat van een kleine boom.

Halfweg is het obstakel van een andere grootteorde: hier is geen doorkomen aan. Er ligt namelijk een omgewaaide boom dwars over het jaagpad.

Een fiets kun je oppakken en erover tillen, maar met een velomobiel is dat niet zo evident.
Gelukkig staat net voor mij een andere fietser, die er zijn lichte racefiets over tilt. Meteen vraagt hij of hij me kan helpen. Gelukkig, want het alternatief is rechtsomkeer maken en kilometers omrijden.

Zodra ik op het werk aangekomen was, vertrok een bericht naar de verantwoordelijke dienst om dit te melden.

Vanavond, op de weg terug, was er van de boom geen spoor meer. Een pluim voor de dienst die dit in het oog houdt, want er is dus snel gewerkt.