Paas-best

Toen ik met Pasen opstond, scheen de zon al. Dat was ook aangekondigd: een stralend blauwe dag, maar met een noordoostenwind die de temperatuur zou drukken. 10° C was het maximum dat we konden verwachten. En de dag erna grijs, zwaar bewolkt en regenachtig. Pas in de tweede helft van de komende week zou de lente er toch doorkomen.

Dat was duidelijk: vandaag zou Jan buiten te vinden zijn. Tuinwerk hoort tot de mogelijkheden, maar op een feestdag mag je toch eens vrij nemen, dus werd een fietstochtje uitgestippeld. In Vlaanderen is fietsnet.be daar prima voor: "connect the dots" en je route is klaar. Je kunt hem zelfs direct naar de gps downloaden.

Met die koude wind en lage temperaturen werd het toch weer de Orca: voor de Kobra vond ik het iets te fris, zeker omdat het een uitstapje louter voor het plezier zou worden. Anderzijds nodigde het zonnetje uit om cabrio te rijden. Enkel het recente miniviziertje zou de wind wat van me weghouden: dak en schuimdek bleven thuis.

Water zie ik al genoeg: elke dag rij ik langs de Schelde tot in Gavere, tot aan het werk. Deze keer mocht het dus iets anders worden en dat leidde me in de richting van de Vlaamse Ardennen. Niet ver, hoor, tot zowat aan de rand. Voor wie de streek kent: Oosterzele, Sint-Lievens-Houtem en zo tot Zottegem. Van daar ging de lus over Balegem naar Scheldewindeke en verder langs Schelderode terug huiswaarts.

De mooiste routes op routeyou.com

Dat is mooi terrein om te fietsen: de paden liggen er meestal prima bij en erg veel volk vind je er niet. Vlaamse Ardennen: dat betekent dat er te klimmen en te dalen valt. Onderweg dacht ik eraan: veel ligfietsers doen dit niet graag. Ze zien op tegen het klimwerk. In mijn visie betekent dit dat er ook gedaald kan worden en dat maakt het spannend: tegen de limiet aan bochten nemen (maar zonder teveel risico te nemen) en aan relatief hoge snelheid over de weg razen, indien de omstandigheden dat toelaten. Het klimmen, dat hoort er dan ook weer bij.
Nu valt dat in deze regio nog mee. Hier vind je niet de steile "bergen" van de klassiekers, maar vriendelijke glooiingen en de bijhorende weidse zichten op akkers en weiden. Het is een typisch, versnipperd Vlaams landschap, waarin je, waar je ook kijkt, telkens huizen en leidingen ziet.

De aanloop ging, hoe kan het ook anders, alweer langs de Schelde. Deze keer moest ik een eind stroomafwaarts: de rit begon langs die rivier, in Heusden.

Ongeveer aan het startpunt: Heusden, met zicht op de kerk van Melle

De rest wordt vooral een fotoverhaal.

Liever op het einde van de rit...

Dit is het logo van Brouwerij Huyghe, met enkele best te smaken biertjes.

Vlaanderen in de 21ste eeuw: kasseien en windmolens (Gontrode)

Vanaf hier verloopt de rit grotendeels door een typisch Vlaams landschap: sterk versnipperd, met veel woonkernen en kleine lapjes landbouwgrond. Toch krijg je prachtige vergezichten voorgeschoteld. De majestueuze wolken maakten het er enkel mooier op.

Sint-Lievens-Houtem

Hier werd het al echt leuk: af en toe een klim van een kilometer of meer, gevolgd door een al even vriendelijke afdaling. De wegen liggen er goed bij en het zicht is meestal erg ruim. Er is dus geen enkele reden om in te houden, behalve indien er wandelaars of andere fietsers voor je rijden.

Waar je rijdt langs Vlaamse wegen...

Overal zie je tekenen van het in katholicisme doordrenkte verleden van Vlaanderen. Bijna op elke straathoek staat wel een kapel. De meesten zijn beschermd als erfgoed.

Zottegem: oude tramlijn

Hier waande ik me bijna op de "voies vertes" in Frankrijk. Een aangenaam en rustig eindje fietspad. Jammer genoeg werd dit om de haverklap versperd door barrières "om de veiligheid van de fietsers te beschermen". Waarom dat niet kan door de automobilisten af te remmen, wil er bij mij echt niet in. Verkeerde prioriteiten, vind ik.

uitzicht in Dikkele

Maar hier in Dikkele liet de Oregon me weten dat de energie bijna op was. Natuurlijk had ik de accu's niet bijgeladen en lag de reserve thuis, net als een kabel om de gps op de 12V accu van de Orca aan te sluiten. De voorbereiding was niet helemaal zoals het hoorde...
Er werd dus een stukje vroeger afgesloten en vanaf Dikkele ging het dan maar langs gekende, maar mooie wegen: over Munte en Bottelare huiswaarts, met op het eind nog een stukje Scheldedijk om in schoonheid te eindigen.

Op het eind stonden er 70 km extra op de teller. 70 km genieten van het uitzicht en het mooie weer.

Tot slot krijg je nog wat statistiekjes:

• er is 531 m gestegen en 464m gedaald (volgens trackgegevens)
• de grootste hoogte bedroeg 92m
• de maximumsnelheid was 53 km/u
• het bewogen gemiddelde bedroeg zowat de helft hiervan: 25 km/u