Frontroutetrip - dag 4

Dag 4 was de aanleiding van de hele uitstap: Erik, die in Heuvelland (Loker) woont, stelde voor om de Lichtfrontroute te fietsen: 84 km, vanaf Ploegsteert (net over de grens in Frankrijk) tot aan Nieuwpoort, langs waar het front liep in 1914.

Om 8u15 vertrekken we in Loker om de 11 km naar Ploegsteert door de regen af te leggen. Erik rijdt op een open trike, een Challenge Concept (als ik het goed heb) met 507 (24") voorwielen en een 559 (26") achterwiel. Hoedje af: vooraan zitten er geen spatborden op. Er is geen bescherming tegen de regen, maar hij maalt er niet om.

Om 9u komen we aan op de afgesproken plaats, waar Birger met zijn Mango en Hans met de Strada staan te wachten. Zij hebben wel een schuimdekje, maar geen dak. Nu zijn die dekjes van de Mango en Strada zo gevormd dat er amper plaats is waar het water binnen kan. Het velomobieldakje op de Orca heeft ondertussen alweer bewezen wat het waard is, zeker sinds ik er zijruitjes aan toevoegde.

Ploegsteert (Frankrijk), klaar voor de start

De rit begint met een lange, gestage klim vanaf Ploegsteert. Erik leidt, want hij kent de streek op zijn duimpje en hij is tenslotte ook de "traagste".

Onderweg door de regen

Overal komen we ze weer tegen: bordje naar begraafplaatsen van het Britse Gemenebest, tot in de puntjes verzorgd, wegwijzers naar "Hill (volgnummer)" - strategische plekken waarom hevig slag geleverd werd -, "Friedhof xxx" - met platte grafstenen -, allemaal stille getuigen van vier jaar strijd. De route slingert op en rond de heuvels, langs plekken waarvan de namen in het geheugen gegrift staan: Mesen, Zonnebeke, Langemark-Poelkapelle, ...

Aan Tyne Cot Cemetery, in Passendale, houden we even halt. 

Tyne Cot Cemetery - ingang

De reden blijkt achteraf een real time strategy game te zijn waar Birger aan deelneemt: Tyne Cot is een poort die hij moet "veroveren" (niet te ernstig nemen...).

Een eindje verder maakt de Orca weer slagzij, deze keer naar bakboord. Lek... De nu weer goede vorige buitenband wordt uitgehaald. Hans duikt een binnenband op uit de Strada en Birger legt de band op het wiel. Ook nu zal ik de oorzaak wel later uitzoeken. Vijf minuten later zijn we weer weg, maar ik heb het wel gehad met de Trykers. Ze rijden comfortabel en stil, de wegligging is prima, maar ze zijn toch lekgevoeliger dan wenselijk is. Marathons maken me ook niet gelukkig: die zijn wel beter bestand tegen lekken, maar scoren duidelijk minder op het vlak van rijcomfort (trillingen), rijgeluiden (ze zoemen) en zijwaartse grip. Maar ik heb ze liggen, dus wellicht komen die er weer op tot ze versleten zijn.

Rond de middag stoppen we even in Langemark, om een Duitse begraafplaats te bekijken. Jawel: ook aan die kant vielen ontelbare doden. Op dit kerkhof liggen doden van de allereerste dagen: studenten, leerlingen, ... amper opgeleid voor de strijd en naar ik las vaak zonder wapens. Die moesten ze maar oprapen van de gesneuvelden...

Duitse begraafplaats in Langemark

Eén steen voor 40 dode soldaten

Zovele namen - studenten, leerlingen,...

Kort daarna houden we halt voor de middagpauze. Boterhammetjes eten, van een soepje genieten... Birger houdt het bij een "vloeibare boterham": een Sint-Bernardus abijdbier kan er altijd in.

Middagpauze: drie velomobielen en een trike op één parkeerplaats

Na de middag komen we aan de IJzer. Dit zijn de polders, open vlakte, maar de wind komt van het zuiden, dus van achter ons. Erik, die door een aandoening amper een voet voor de andere kan zetten, houdt er de vaart in: we halen geregeld 30 km/u en meer. Met een brede grijns negeert hij de regen. Hans blijft raadselachtig: enkel de bovenkant van zijn hoofd komt uit de Strada en die is bedekt door zijn Casco Aero Speed met spiegelvizier. Zijn knipperende felle ledlampen naast de spiegels, gecombineerd met de helm met spiegelvizier, roepen bij mij het beeld op van de Californische motoragenten. Uit Birgers Mango hoor ik af en toe flarden muziek. We houden het gezellig.

Langs de IJzer: Challenge Concept, Strada en Mango

Zo naderen we het Albert-I monument in Nieuwpoort.

Koning Albert I-monument (beeld: Wikipedia)

Dat is meteen het einde van de rit. De fietsen worden geparkeerd naast het lege terras van een café. Binnen brandt de haard en dat is welkom. Met een Sint-Bernardus (stevig abdijbiertje van de brouwerij waar Eriks zoon meester-brouwer is), besluiten we dat het goed was.

Het afscheid volgt: ik ga op bezoek op het jacht van een familielid, waarna ik bij hen blijf overnachten; Erik rijdt de rit min of meer in omgekeerde richting naar huis en Birger en Hans zoeken ook hun woonst op. Elk van hen heeft nog een rit van 50 à 60 km voor de boeg, maar iedereen oordeelt dat het de moeite waard was.

Zoals Birger ook zei: er is eigenlijk heel veel te bekijken onderweg, maar dan doe je wellicht 3 dagen over die 100 km. Ik zal nog enkele keren terug moeten gaan, zowel voor de historische bezienswaardigheden als om de heuvels rond Heuvelland te bedwingen.

Cijfers voor vandaag:

• 110 km afgelegd
• 337 hoogtemeters
• max snelheid 58 km/u