Ligfietstreffen - dag 1

Eindelijk...

Professioneel is het heel erg druk. Dat is al zo sinds begin dit jaar en dat zal voor minstens de rest van het jaar zo blijven, op de zomermaanden na. Dat betekent dat er minder tijd is om te bloggen. Daardoor bleef het verslag van het jaarlijkse Vlaamse ligfietstreffen wat achter, maar nu komt het er eindelijk van.

Trouw aan het rotatiesysteem was het aan de jongste loot aan de stam - LiA of Liggers uit Antwerpen - om het treffen te organiseren. Daarvoor hadden ze als plaats Essen uitgekozen.

Essen ligt in een uitstulping, net aan de Nederlandse grens. Het mag dan ook geen toeval heten dat een delegatie van onze noorderburen kwam afgezakt: Wilco 'de Bak' Pompert en Erwin 'tante Lies' kwamen met de Portugees-Nederlandse Mangorijder Rodrigo even de Vlaamse sfeer proeven. Leuk: nog bloggers!
Joop en Anita tellen we voor het gemak maar bij de Belgen: ze wonen op een boogscheut van de grens en Joop reed al vaker mee.

Voorbereiding

Ik had me voorzien op de voorspelde kou: de oude, dikke slaapzak was mee. Vandaar ook dat ik de Radical Cyclone nodig had: een slaapzak geschikt tot -10° C (de minimumtemperatuur daalde tot aan het vriespunt), die 2,5 kg weegt, neemt heel wat plaats in.

De grote slaapzak: zwaar, lomp, volumineus, maar lekker warm

De rest van de kampeerspullen bestond uit

• een tent (Vaude Mark 2 L)
• een slaapmat (Vaude Norrsken)
• een pomp/hoofdkussen (Vaude Pump Pillow)
• een nieuw experiment: een strook Tyvek van 1,50 x 4 m, die als onderzeil dienst zou doen. Tyvekdoek is licht, sterk en waterbestendig.  

Maar laat me beginnen met

dag 1

Donderdag was ik vrij laat thuis en 's avonds had ik nog een activiteit, waardoor het pakken pas voor de vrijdagmorgen was. Dat was zo voorzien: ik had met Anne afgesproken om na de middag de 110 km naar Essen te fietsen.
Anne heeft geen velomobiel - ze heeft die ook voor niets nodig -, waardoor het tempo wat lager zou liggen. Anne had ook de route opgemaakt. Bij het vertrekpunt zette ik die snel - draadloos - over van haar Garmin naar de mijne. Dat deden we voor de eerste keer en het blijkt erg handig te zijn.

De route leidde ons langs allerlei kleine baantjes en volgde blijkbaar - helaas - knooppunten. Helaas, want knooppuntroutes zijn berucht om de wegen die ze volgen: waar het kan, lijkt het alsof asfalt vermeden wordt.

Kasseien

Kalken

Bospaden

Berlare

Tankpistes

militair domein Brasschaat

De onvermijdelijke overzet

(Hamme)

Dat doet het tempo geen goed natuurlijk. Anderzijds is het uitdagend om een E-Orca met fietskar door zo'n paden te sturen. Eén keer was het te erg. Toen moest de Cyclone eraf en werden de velomobiel en de kar door de modder getrokken. Ook met een Seiran SL met racebandjes is dit zeker niet evident.

Wat ook altijd een belevenis vormt: net voor Antwerpen moeten we de voetgangerstunnel door. Via een antieke lift ga je tientallen meters naar beneden, waarna je door een schitterende met tegels beklede koker naar de andere oever fietst. Een velomobiel betekent daar elke keer het gespreksonderwerp bij uitstek. Het spannendste: je weet nooit of de lift het deze keer zal doen... (gelukkig wel)

Bij aankomst lagen wat kluiten erg natte aarde binnenin. Onderweg, in Brasschaat, stroomde op een gegeven ogenblik zelfs water binnen. Da's weer eens wat anders. De Orca draagt er nog steeds de sporen van: modderspatten tot bovenop het koetswerk. Door een militair domein rijden, waar tijdens de week pantservoertuigen oefenen, is 'uitdagend'.

Het weer was 'te doen': fris (10° C) en afwisselend regen, zwaarbewolkt en licht zonnig. We hadden tenminste meestal de wind mee. Dat hielp dan weer mee.

Rond 20u kwamen we aan op de bivakplaats. 111 km hadden we afgefietst.

Na wat handjes schudden zetten we onze tent op.

Meteen bleek dat dit een iets andere uitgave werd dan wat we in het verleden kenden van die treffens:

• drie tentjes slechts (op zaterdag kwam er nog eentje bij). Enkelen sliepen in één van de twee slaapzalen. De rest koos voor het comfort van een camper of een B&B.
• enkele 'klassieke' ligfietsen waren er. De grote meerderheid kwam met de velomobiel. Dat zouden we merken op dag 2.

Gelukkig was alles piekfijn georganiseerd. Na een welkomstdrank volgde vegetarische spaghetti à volonté, overspoeld met frisdrank of een keur aan Belgische bieren. Dat laatste kon de Nederlandse afvaardiging ook erg smaken!

Daarna was het algauw tijd om de tent op te zoeken.