Driedaagse - dag 2: de Grote Plassentocht

Dag 2: Grote Plassentocht

Op de grote dag - donderdag 21 juli - waren twee trefpunten afgesproken:

• om 10u aan café Bostella in Essen
• om 11u aan de Oesterdam (Kreekraksluizen), zo ergens tussen Antwerpen en Bergen-op-Zoom

Bijna iedereen kwam naar de Bostella. Dat is een begrip in de ruime omtrek: een echt landelijk café met een uitbaatster van een eind in de 80. Al jaren is het een ontmoetingsplek voor fietsers, want daar in de regio kun je eindeloos fietsen.

Wij zouden het internationaal houden: vertrek en aankomst in België, maar het overgrote deel van de rit maakten we in het buitenland. Zeeland heet het daar en da's naar het schijnt een stuk van Nederland.

Het gezelschap vertrok mooi op tijd. Tenslotte werden we amper een uurtje later zowat 25 km verder verwacht.

Maak haast, maak haast, maak haast... (Huijbergen)

Op weg naar de Oesterdam, alreeds in Nederland

Aan de Oesterdam kwamen Anita en Joop erbij: zij hadden er ondertussen al dik 80 km op zitten. Zo ergens rond half zes 's morgens waren ze thuis vertrokken. Ze waren dus zeker opgewarmd, want de rest had slechts een aanloop van 25 km gehad.

De bende is compleet

Eigenlijk was het thema 'water' een erg gelukkige keuze, want het zou alweer een snikhete dag onder een loden zon worden. Aan het water is het dan altijd toch net wat koeler en er blaast vaak een lekker windje.

Het eerste deel ging pal noordwaarts, naar het Grevelingenmeer. Daar lag het eerste doel: restaurant Grevelingen, waar we een hap zouden eten. Dat betekent een heel eind, echt kilometers lang, langs de Oesterdam. Met een strakke zijwind ging het flink vooruit.

Dieter op de gemodificeerde Challenge Chamsin

Stef met zijn Baron Xlow was al lang weg, maar hier volgt het peloton

Lucien een eind voor de hoofdgroep

Gert-Jan, Ronny, Anita, Joop en Hans

Even werd het spannend: Joop raakte met zijn rechterwiel naast het asfalt, corrigeerde en dreigde links op zijn kant te gaan. Aan 35 km/u zou dat niet goed komen. Ik reed net naast hem en de Orca hield de Quest net op drie wielen. Dit had slecht kunnen aflopen.
Gelukkig bleef het bij een intiem moment tussen een carbon Quest en een E-Orca, zonder schade. Daarna ging het verder door het vlakke land, richting Grevelingenmeer.

Op weg naar de brug over de Krammersluizen

Krammersluizen: veel, heel veel water

Afdaling van dezelfde brug: Anita en Hans

Kort daarna waren we aan de middagstop.

Onderweg had ik gemerkt dat de rechterband iets of wat versleten was: het canvas kwam erdoor op het loopvlak. Na het eten (in Grevelingen) heb ik die maar preventief vervangen door een nieuwe Tryker.

Licht versleten Tryker

Preventieve bandenwissel (foto: Lucien Poppe)

Vandaar ging de tocht westwaarts, langs de dijken naar Bruinisse en verder langs het water naar Zierikzee. Dat deel liep over het eiland Schouwen-Duiveland. Zalig slingerden we over dijkweggetjes, met ruim zicht op massa's witte (en af en toe traditioneel rode) zeilen.

Orca wil naar zee

De traditionele groepsfoto

Ergens onderweg: vlak en prima asfalt

Er stond de hele dag een strakke westenwind. Dat was duidelijk te zien aan de zeiljachten: de meesten voeren enkel een genua. Teveel wind voor het grootzeil. Gelukkig hadden we op de lastigste plekken vaak een dijk om ons uit de wind te zetten.

Typisch zicht gedurende de hele tocht

Stef op de Baron Xlow voor en Anita met de Strada achter me

Op weg naar Zierikzee

In de verte de 'pièce de résistance': de Zeelandbrug

In Zierikzee had Lucien een 'parade' geregeld: we zouden even over het grote plein een rondje rijden, zodat iedereen de velomobielen zou gezien hebben. Dat het die dag markt was en dat het plein daardoor stampvol was, dat was niet voorzien.

Meteen daarna volgde een pauze, met de voertuigen netjes op een rij, in het zicht.

Alle velomobielen op een rijtje

Energietoevoer

Blijkbaar vinden mensen het doodnormaal om helemaal over een velomobiel te hangen om de binnenkant te bekijken. Ik vraag me vaak af: 'hoe zouden ze reageren indien je de deur van hun auto opentrekt om even de binnenkant te bekijken?' 
 
Dan boog de rit meer zuidwaarts, om over de Zeelandbrug (5 km) in Noord-Beveland aan te komen.

Daarna ging het nog verder zuidelijk, naar Zuid-Beveland. Jawel: dat ligt zuidelijk van Noord-Beveland. Dat had je niet gedacht!
Daar ergens namen we afscheid van Anita en Joop, want die gingen verder zuidwestwaarts, terug naar huis.

De rest wendde de neus naar het oosten voor een stop in Yerseke. Vanaf hier hadden we de wind in de rug.

Goese Sas: geen sinecure

Omgeving Kattendijke

Tussen de vele oesterbars vonden we toch nog een plek waar 'gewone' drank te vinden was.

Een lekker biertje klinkt erg verleidelijk op zo'n warme dag, maar met die alcohol komt het niet goed als je nog moet rijden. Het bleef dus bij niet-alcoholisch. Dat was voor na de rit.

Vanaf Yerseke startten we aan de laatste etappe van het rondje: bijna in rechte lijn ging het terug naar de Kreekraksluizen. 

Daar werd van track gewisseld. Het rondje Grote Plas was voorbij en nu trok het gezelschap terug naar Essen. Het laatste stuk bewees het nog eens: na goed 100 km is het beste ervan af. Het leek alsof iedereen niet snel genoeg terug kon zijn. De rugwind hielp ook mee: het gemiddelde ging altijd maar omhoog. Alleen een langzaam lek stopte ons nog even.

Luciens Quest zorgde voor een kort oponthoud

Toen we aan kwamen, stond ongeveer 160 km extra op de teller. Hierbij nog een extra vermelding voor Dieter en Stef, die de rit meereden met respectievelijk een Challenge Chamsin (met 28" wielen) en een Optima Baron XLow. Taaie heren, maar Stef bleek ooit nog aan Sluis-Boulogne-Sluis deelgenomen te hebben. Dat zegt ook wel wat.

Debriefen deden we bij Lucien thuis. Een zalige dag werd afgerond op het terras. Op het menu: Chinees, Cynar, Argentijnse malbec en limoncello. Dat zoiets zwaar kan vallen, leerde Ronny de dag erop...

Driedaagse - dag 1

Het is niet omdat het werk het niet toestaat om even gedurende een maand op reis te gaan, dat er niet gefietst kan worden.

Onze Antwerpse ligfietsvrienden dachten: 'als we nu eens een rondje Oosterschelde zouden uitstippelen, zou daar volk op afkomen?'

21 juli is de nationale feestdag in België en dan heeft ongeveer iedereen vrij - als ze al niet in vakantie zijn -, dus die dag was ook weer prima.

Ik heb nog geen vakantie, maar wilde wel meerijden rond de Grote Plas. Dat betekent dat, dank zij een welwillende chef, ik woensdag 20 juli om 12u de werkplek verliet en naar huis raasde, zodat ik, samen met Ronny (liggend fietsen), om 14u naar Essen kon vertrekken.

Essen is namelijk de startplaats van de Grote Plassentocht. Waarschijnlijk is het geen toeval dat de bedenker van die trip daar zelf woont?

Achteraf gezien beschik ik over redelijk wat fotomateriaal, dus wordt het een reportage in drie delen.

Dag 1: naar Antwerpen

Enfin, het werd iets later dan het geplande vertrekuur, maar ruim voor 14u30 konden we aanzetten. De aanloop verliep in grote lijnen vanuit Gent over Sint-Niklaas - langs de 'fietssnelweg' vanaf Lochristi tot aan Beveren -, dan naar Antwerpen en vanaf Kapellen over een 'fietsostrade' tot in Essen.

85 km: makkie.


Het doel: kamer met ontbijt in 'De Moerkantheide' in Essen.

Het deel tot Antwerpen deed ik al geregeld. De mooiste route volgt grotendeels de Schelde, die langs Gent en Antwerpen passeert, maar dat is toch een erg ruime omweg. Dan komt er minstens 20 km bij. Deze keer ging het dus via een zeer efficiënte route die een kennis uittekende.

Vanaf Lochristi ongeveer is er een 'fietssnelweg' tot aan Sint-Niklaas. 'Fietssnelweg' is een term die helaas al sterk gedevalueerd is. In dit geval is het een fietspad van wisselende kwaliteit en breedte, die nu eens links en dan weer rechts van de spoorlijn loopt.

Ronny haalt een goederentrein in

Met een Quest lukt dit vast niet

We wisten het vooraf: Antwerpen werd een uitdaging. Daar heb je namelijk een pracht van een voetgangerstunnel, de Sint-Annatunnel, met aan beide kanten authentieke houten roltrappen en een heel ruime lift. Bijzonder is dat die lift al enkele weken buiten dienst is, dus moet je met de velomobiel langs de roltrap tot aan de tunnel...

Dat bleek reuze mee te vallen: de wielen passen perfect op de treden en door de hoog oplopende neus en korte achterkant is het ook geen probleem om op en af die trappen te raken. Maar het blijkt wel een spectaculair zicht!

Ronny en zijn E-Orca onder ruime belangstelling

Voor de rest was het een verbindingsrit zonder meer. Niet bijzonder mooi, maar wel efficiënt. De temperatuur was wel slopend: het was zo ongeveer 30° C en voor het grootste deel was de lucht fel blauw. Enkel net voor Antwerpen kregen we een buitje over ons heen. 

Zwijndrecht in een verfrissende bui

Niet erg: zo raakten we wat afgekoeld.

Voorbij Antwerpen was het beste eraf. Vanaf Kapellen ongeveer kwamen we op de fietsostrade, zoals ze het in Antwerpen noemen. Daar was een kwestie van doorrijden tot we in Essen waren.

De rest van de avond is niet zo boeiend. Zo rond 18u30 kwamen we aan. Net op tijd om onze kamers te inspecteren, een frisse douche te nemen - de douches in 'Moerkantheide' zijn van matige kwaliteit, maar de prijs van een kamer is ook niet zo hoog -, een restaurantje opzoeken en dan in bed kruipen.
De dag daarop zou De Grote Dag worden: zowat 160 km over de befaamde fietsvriendelijke wegen bij de noorderburen. 

Business as usual

Nog geen vakantie voor mij. Gewone werkweken en dochterlief die heel binnenkort het huis uit trekt. Dat betekent dat het fietsen beperkt blijft tot woon-werk verkeer en boodschappen.

Het weer is wisselvallig - elke dag vallen wel enkele buien - en dan verkies ik de E-Orca boven de Seiran. De laatste dagen waait het ook stevig. Nog een reden om de velomobiel te nemen, want dan heb ik er minder last van.

Er gebeurt dus niets speciaals. Geen defecten, geen spectaculaire gebeurtenissen, geen lekken. Enkel elke werkdag rond 7u vertrekken naar het werk, om iets voor 18u weer thuis te komen.

Druk is het nooit, een keer ik op het jaagpad aanbeland ben, maar nu is het extra rustig. Het gezelschap bestaat uit konijnen, gaaien, spechten en eekhoorntjes. Af en toe doemt eens een fietser op en dat is het zowat.

Niets te melden dus en daarom is het zo stil op de blog.

Om het toch wat boeiend te maken, haal ik dan maar wat herinneringen op, in de vorm van beelden van fietspret uit het verleden.

Zoonlief maakt een stoppie met de Gforce trike

Aan het viaduct van Millau (Tarn)

Langs de Tarn

Ommetje na het werk (Steenbakkerswegel, Merelbeke)

Oostende

Triketreffen (2011)

Alleweder A2 en Gforce trike: Zwalmroute verkenning

Zuid-Bretagne, juli 2012

Alweer Zuid-Bretagne, deze keer in 2014

Semaine du Golfe, Bretagne, 2013

Buurtverkenning met offroad-karakter

Bottelare, 2014

Binnenkort volgen wel wat fietsactiviteiten. Volgende week organiseren onze maten van 'LIA' (Ligfietsers uit Antwerpen) een rondje Westerschelde. Dan trek ik er enkele dagen op uit: eerst naar Essen, dan de rit en daarna uiteindelijk van Essen terug naar huis.

Volgende maand volgt de vakantie, ergens in Frankrijk. Het ziet ernaar uit dat het transport deze keer een combinatie van trein en ligfiets (Seiran) wordt. We wachten de weerevolutie af om te bepalen wat het uiteindelijke doel zal worden.

In de koelkast

CV dit jaar was niet voor mij: te ver om eigenlijk niets meer dan enkele wedstrijden te bekijken. Wel jammer dat er daardoor geen contact is met een aantal kennissen uit het blog- en ligfietswereldje, maar er is gewoon te weinig aantrekkelijks bij om tot daar te fietsen.
Bij de lezingen lijken wel wat interessante zaken te zijn, maar die zijn dan weer heel erg laat aangekondigd.
't Zal voor een andere keer zijn.

Het vervelendste is wel het volgende: er waren vrij goed uitgewerkte plannen om een grote, mooie fietsreis te maken.

In het vroege voorjaar was er geen vuiltje aan de lucht: ruim voldoende dagen om op te nemen, toestemming van de baas ... Maar de zaken evolueerden en voor de plannen helaas niet in de goede richting. Teveel werk, gewijzigde organisatie ... Het resultaat is dat de nodige minimumtijd - een vijftal weken - uiteindelijk niet mogelijk is. Toch dit jaar niet.

Conclusie: de 'ronde van Frankrijk' zal niet voor deze zomer zijn. Hopelijk lukt het wel het jaar erop. Voorlopig gaan de reisplannen dus in de koelkast, tot er meer tijd beschikbaar is. 

Maar niet getreurd: ik heb toch wel vakantie - volgende maand - en die breng ik gedeeltelijk in datzelfde land door.
Waar, dat zal afhangen van het weer en van de afspraak met Franse vrienden.
Hoe: wellicht wordt het een combinatie trein en fiets.
Dat lukt niet met een velomobiel, dus denk ik eraan om de Seiran te gebruiken. Ik moet dan nog even uitproberen of alles in de volumineuze Ortliebs raakt. Anders gaat de Radical Cyclone ook mee.