Driedaagse - dag 2: de Grote Plassentocht

Dag 2: Grote Plassentocht

Op de grote dag - donderdag 21 juli - waren twee trefpunten afgesproken:

• om 10u aan café Bostella in Essen
• om 11u aan de Oesterdam (Kreekraksluizen), zo ergens tussen Antwerpen en Bergen-op-Zoom

Bijna iedereen kwam naar de Bostella. Dat is een begrip in de ruime omtrek: een echt landelijk café met een uitbaatster van een eind in de 80. Al jaren is het een ontmoetingsplek voor fietsers, want daar in de regio kun je eindeloos fietsen.

Wij zouden het internationaal houden: vertrek en aankomst in België, maar het overgrote deel van de rit maakten we in het buitenland. Zeeland heet het daar en da's naar het schijnt een stuk van Nederland.

Het gezelschap vertrok mooi op tijd. Tenslotte werden we amper een uurtje later zowat 25 km verder verwacht.

Maak haast, maak haast, maak haast... (Huijbergen)

Op weg naar de Oesterdam, alreeds in Nederland

Aan de Oesterdam kwamen Anita en Joop erbij: zij hadden er ondertussen al dik 80 km op zitten. Zo ergens rond half zes 's morgens waren ze thuis vertrokken. Ze waren dus zeker opgewarmd, want de rest had slechts een aanloop van 25 km gehad.

De bende is compleet

Eigenlijk was het thema 'water' een erg gelukkige keuze, want het zou alweer een snikhete dag onder een loden zon worden. Aan het water is het dan altijd toch net wat koeler en er blaast vaak een lekker windje.

Het eerste deel ging pal noordwaarts, naar het Grevelingenmeer. Daar lag het eerste doel: restaurant Grevelingen, waar we een hap zouden eten. Dat betekent een heel eind, echt kilometers lang, langs de Oesterdam. Met een strakke zijwind ging het flink vooruit.

Dieter op de gemodificeerde Challenge Chamsin

Stef met zijn Baron Xlow was al lang weg, maar hier volgt het peloton

Lucien een eind voor de hoofdgroep

Gert-Jan, Ronny, Anita, Joop en Hans

Even werd het spannend: Joop raakte met zijn rechterwiel naast het asfalt, corrigeerde en dreigde links op zijn kant te gaan. Aan 35 km/u zou dat niet goed komen. Ik reed net naast hem en de Orca hield de Quest net op drie wielen. Dit had slecht kunnen aflopen.
Gelukkig bleef het bij een intiem moment tussen een carbon Quest en een E-Orca, zonder schade. Daarna ging het verder door het vlakke land, richting Grevelingenmeer.

Op weg naar de brug over de Krammersluizen

Krammersluizen: veel, heel veel water

Afdaling van dezelfde brug: Anita en Hans

Kort daarna waren we aan de middagstop.

Onderweg had ik gemerkt dat de rechterband iets of wat versleten was: het canvas kwam erdoor op het loopvlak. Na het eten (in Grevelingen) heb ik die maar preventief vervangen door een nieuwe Tryker.

Licht versleten Tryker

Preventieve bandenwissel (foto: Lucien Poppe)

Vandaar ging de tocht westwaarts, langs de dijken naar Bruinisse en verder langs het water naar Zierikzee. Dat deel liep over het eiland Schouwen-Duiveland. Zalig slingerden we over dijkweggetjes, met ruim zicht op massa's witte (en af en toe traditioneel rode) zeilen.

Orca wil naar zee

De traditionele groepsfoto

Ergens onderweg: vlak en prima asfalt

Er stond de hele dag een strakke westenwind. Dat was duidelijk te zien aan de zeiljachten: de meesten voeren enkel een genua. Teveel wind voor het grootzeil. Gelukkig hadden we op de lastigste plekken vaak een dijk om ons uit de wind te zetten.

Typisch zicht gedurende de hele tocht

Stef op de Baron Xlow voor en Anita met de Strada achter me

Op weg naar Zierikzee

In de verte de 'pièce de résistance': de Zeelandbrug

In Zierikzee had Lucien een 'parade' geregeld: we zouden even over het grote plein een rondje rijden, zodat iedereen de velomobielen zou gezien hebben. Dat het die dag markt was en dat het plein daardoor stampvol was, dat was niet voorzien.

Meteen daarna volgde een pauze, met de voertuigen netjes op een rij, in het zicht.

Alle velomobielen op een rijtje

Energietoevoer

Blijkbaar vinden mensen het doodnormaal om helemaal over een velomobiel te hangen om de binnenkant te bekijken. Ik vraag me vaak af: 'hoe zouden ze reageren indien je de deur van hun auto opentrekt om even de binnenkant te bekijken?' 
 
Dan boog de rit meer zuidwaarts, om over de Zeelandbrug (5 km) in Noord-Beveland aan te komen.

Daarna ging het nog verder zuidelijk, naar Zuid-Beveland. Jawel: dat ligt zuidelijk van Noord-Beveland. Dat had je niet gedacht!
Daar ergens namen we afscheid van Anita en Joop, want die gingen verder zuidwestwaarts, terug naar huis.

De rest wendde de neus naar het oosten voor een stop in Yerseke. Vanaf hier hadden we de wind in de rug.

Goese Sas: geen sinecure

Omgeving Kattendijke

Tussen de vele oesterbars vonden we toch nog een plek waar 'gewone' drank te vinden was.

Een lekker biertje klinkt erg verleidelijk op zo'n warme dag, maar met die alcohol komt het niet goed als je nog moet rijden. Het bleef dus bij niet-alcoholisch. Dat was voor na de rit.

Vanaf Yerseke startten we aan de laatste etappe van het rondje: bijna in rechte lijn ging het terug naar de Kreekraksluizen. 

Daar werd van track gewisseld. Het rondje Grote Plas was voorbij en nu trok het gezelschap terug naar Essen. Het laatste stuk bewees het nog eens: na goed 100 km is het beste ervan af. Het leek alsof iedereen niet snel genoeg terug kon zijn. De rugwind hielp ook mee: het gemiddelde ging altijd maar omhoog. Alleen een langzaam lek stopte ons nog even.

Luciens Quest zorgde voor een kort oponthoud

Toen we aan kwamen, stond ongeveer 160 km extra op de teller. Hierbij nog een extra vermelding voor Dieter en Stef, die de rit meereden met respectievelijk een Challenge Chamsin (met 28" wielen) en een Optima Baron XLow. Taaie heren, maar Stef bleek ooit nog aan Sluis-Boulogne-Sluis deelgenomen te hebben. Dat zegt ook wel wat.

Debriefen deden we bij Lucien thuis. Een zalige dag werd afgerond op het terras. Op het menu: Chinees, Cynar, Argentijnse malbec en limoncello. Dat zoiets zwaar kan vallen, leerde Ronny de dag erop...