Wat is het stil...

Jan heeft al een hele poos niets van zich laten horen. Zou er wat aan de hand zijn?

Wel, neen.

Onlangs reden we met een select gezelschap de Earth Hour Tour: een ligfietsritje in het duister. Ronny maakte er een verslag van.

Met vier waren we:

• Helen had er voor de start al 100 km op zitten. Ze woont niet in de buurt. Zij rijdt met een eWAW.
• Dieter was er ook en ook met een WAW, maar zonder 'e'. Hij is een pak jonger en kan dat wel aan.
• Ronny had zijn ondersteunde Streetmachine bovengehaald
• ondergetekende koos voor de Seiran: bloot en zonder hulp.

Er stond een zeer strakke noordooster, waar we de eerste helft van de rit tegenop moesten. Ik merkte meteen het verschil tussen stroomlijn en ondersteund en open en niet ondersteund.
Heerlijk rustig was het, zo op een stille zaterdagavond. Geen kat op de baan, enkel vier rare fietsen. Open hemel, dus waren er veel sterren te zien. Uiteindelijk was die 60 km de limiet, als gevolg van de wind. En op het eind werd het ook echt koud: amper boven het vriespunt. Als je dan al moe bent, hakt die kou er echt in. Zeker voor iemand die gewoon is om te fietsen in een beschermende cocon.
We sloten af met een lekker biertje om het einde van de wintertijd te gedenken.

Een beeld van een nocturne is makkelijk.

Op zondag merkte ik het duidelijk: die 60 km hadden hun sporen nagelaten in de vorm van stramme beenspieren.

Daarop volgde een werkweek zoals er de laatste tijd veel te veel zijn. De maandagochtend met de Orca naar het werk, waar die tot woensdagavond bleef staan. De reden: op maandagavond kwam ik met een bedrijfswagen naar huis. Dinsdag moest ik met die auto naar een klant en woensdagmorgen reed ik hem terug naar het bedrijf.
Zo worden wekelijks meteen 90 fietskilometers minder afgelegd.
Deze week is dan weer een normale werkweek, waarbij ik elke dag heen en weer naar het werk kan en mag fietsen. Veel leuker dan met de auto!

De eOrca doet het ondertussen nog altijd zoals gewoonlijk. Dat wil zeggen dat er niets te melden valt. Instappen, vertrekken, rijden en aankomen. Geen hapering, geen lek, geen gerammel, geen onderhoud...

Voor de rest wordt er weinig gefietst. De lente is in het land, met temperaturen die de voorbije week 20° C haalden. Dat wil zeggen dat het groen hard groeit. Hoog tijd voor veel werk in de tuin. Dan kan ik niet fietsen. Dat is meteen de reden waarom het hier zo stil is.

Er wordt wel aan fietsen gedacht: de route voor de Frankrijktrip moet uitgestippeld worden, gpx-tracks aangemaakt, bezienswaardigheden onderweg opgezocht... Zoals het heet: de voorbereiding is het halve werk.