Fijnafstelling

Geregeld wordt ook de Seiran gebruikt. Enkelen merkten het al op en zelf vond ik het ook niet alles: ik moet grote stuurbewegingen maken en daardoor lijkt de fiets ook niet erg stabiel. Niet goed, niet handig.

Nu heb je bij ligfietsen voornamelijk twee stuurtypes: boven- of onderstuur. Een bovenstuur kun je vergelijken met een helmstok op een boot: door het ding naar links of rechts te bewegen, stuur je. Hoe langer de helmstok, hoe groter de hefboom. Je kunt dus meer kracht zetten, maar de prijs die je daarvoor betaalt, is dat je een grotere beweging moet maken. Eigenlijk is dat helemaal niet nodig.

De oplossing

Dat was dus het probleem: de afstand tussen de stuurhendels en het balhoofd was te groot naar mijn zin. De helling van de stuurstang werd verminderd, waardoor de afstand al verkleinde, en de lengte ervan bracht ik tot het minimum terug.

Stuurstang bijna op de kortste stand

Hellingshoek aangepast

Het resultaat: een rechtere en kortere stuurstang

Het resultaat: ik rij stabieler. Soms zit het in een kleinigheid.

Voordelen

Dat is al gezegd: stabiliteit. Ik hoef minder te corrigeren of de correcties vragen een kleinere stuuruitslag. Goed voor de rust. Op langere afstanden maakt dat rijden ook aangenamer.

Nadelen

Tja, die zijn er ook.
Omdat het stuur rechter staat, zitten de kabels meer in het zicht. Ik zou dit kunnen oplossen door het zitje rechter te zetten, maar dan neemt de luchtweerstand algauw toe. Daarenboven voel ik me comfortabeler als ik wat platter lig. Alles is relatief, natuurlijk: op een Seiran Tour lig je nooit echt plat.
Mijn knieën en bovenbenen passeren dichter langs de stuurstang, waardoor ik algauw de kabels raak. Misschien kan ik de bevestigingen wat aanpassen om dit probleem op te lossen. De tijd moet uitwijzen of ik dit echt nodig acht.