Een kwestie van sturen

Fietsen zijn ook onderhevig aan trends. De recentste aanwinst is een vrij nieuwe pedelec. Die is, zoals het tot voor kort hoorde, stoer vormgegeven. Lees: ziet eruit als een aangeklede terreinfiets. Alles zwart: velgen, bagagedrager, stuur, remhendels ...
De recentste mode is dat de accu in de onderbuis verwerkt is. En zo heb je na een jaar alweer een gedateerde fiets...

Testritje na de stuurwissel. Het was toch mooi lenteweer.

Na een aantal ritjes werd het me duidelijk dat het stuur me niet lag: de hoek die mijn polsen moeten maken, is niet aangenaam. Het stuur is te recht.
Dit is niet voor lange(re) afstanden geschikt. Dus ging het stuur eraf, net als dat van mijn Trek toerfiets. Even wisselen.

De testrit nadien maakte iets anders duidelijk: het Trek-stuur past niet bij de geometrie van de Heinzmann. Nu was de hoek voor de polsen het andere uiterste en de stuureigenschappen gingen eronder lijden. Dat is ook niet de bedoeling.

Ik moest dus op zoek naar een stuur dat er ergens tussenin valt. Bij voorkeur zwart, want dat past beter bij het concept. Zoiets koop je niet online, want je moet het echt zien.
Jan reed dus met de Heinzmann pedelec naar zijn favoriete fietshandel, met het originele stuur in de fietstas en het andere op de fiets. Zo kon ik meteen tonen wat ik zocht. Tussen een vijftiental gepresenteerde sturen vond ik wat ik zocht: met een hoek netjes tussen beide andere in en matzwart, zodat het ook  bij de fiets past.

Boven het originele stuur, in het midden het nieuwste en onderaan dat van de Trek (in RVS)

Een stuur wisselen is nog geen half uurtje werk: alles demonteren - handgrepen, remhendels, verstellers voor de derailleurs, bel, bediening en display van de ondersteuning -, het stuur eraf halen, het nieuwe erop en alles weer monteren. Dus werd de hele procedure gisteren nog maar eens herhaald: het Trek-stuur er weer af en het nieuwste erop. Nu is het naar mijn zin.

Het resultaat van spelen met sturen.

Het testritje maakte het snel duidelijk: dit voelt goed. Zo kan ik zeker 20 km rijden. Misschien 30. Wordt het meer, dan heeft een ligfiets toch de voorkeur...

Voordien had ik al gemerkt dat het originele stuur, van onbekende herkomst, behoorlijk dikwandig is. Zo zelfs dat de BuM Cyclostar die ik liggen had er niet in kan... Bizar: dit is het eerste stuur waarbij ik merk dat de binnendiameter kleiner is. Dat blijkt identiek voor het nieuwe stuur. Blijkbaar zijn de wanden dikker, want de buitendiameter is dezelfde.
Daar wil ik wel een oplossing voor, want wat mij betreft is een spiegel op de fiets onmisbaar. Da's het gevolg van veel met ligfietsen en velomobielen rijden, veronderstel ik.

Ondertussen leerde ik van de zaakvoerder, die goed op de hoogte is van elektrische fietsen, nog wat bij: blijkbaar is Heinzmann de fabrikant van de motoren voor BionX. Die komen uit dezelfde fabriek, stelde hij. En - wat ik ook al merkte - direct drive motoren zijn nog steeds het betrouwbaarste en heel stil. Je hoort enkel een zacht gezoem als de motor hard moet werken en de omgeving muisstil is. Meestal hoor je er helemaal niets van.