Warm...

Voor gisteren was warm weer aangekondigd. Heel warm: meer dan 35° C namelijk. Dat zijn we hier absoluut niet gewoon.

Vorig jaar, tijdens de toer door 'le Grand Est' (Vogezen, Jura) leerde ik dat een velomobiel toch niet je dat is met zo'n temperaturen. Gelukkig staat er in de garage ook een trike.

Gisterenmorgen was het aangenaam rijden: gezapig aan pakweg 30 km/u met een buitentemperatuur van 20° C. Zonnetje in de rug, weinig volk (want het is volop zomervakantie) en in een compleet dorre omgeving, want het heeft al maanden amper of niet geregend.

26 augustus, Zevergem: verdorde weiden

's Middags koos ik deze keer de rechteroever. Het jaagpad ligt er erbarmelijk bij en is maar half zo breed, maar daar heb ik wel een rij bomen aan de rechterkant, waardoor ik in de schaduw kan rijden. Wel zo aangenaam als de temperatuur ondertussen tot 35° C gestegen is.

26 augustus, Melsen: lekker in de schaduw

De snelheid lag wat lager, want je zweet al als je niks doet. Ook nu weer was het erg rustig: wie niet buiten moet zijn, blijft binnen in die warmte.

Volgend experiment op de planning: een luchthapper maken voor net achter de voetengaten in de Orca. Die heeft redelijk wat bodemspeling, dus dat zou moeten lukken. Misschien kan ik zo wat extra luchtstroming creëren. Volgende week blijft het namelijk wel warm, maar de kans op buien of onweer vergroot. Dan heeft de beschutting van een velomobiel weer de voorkeur.

eTangens bevalt me wel

Vorig jaar in oktober kwam een kranig oudje in huis: de Thorax Tangens dateert van 2004. Na wat noodzakelijk en achterstallig onderhoud (de remmen deden niets) en het inbouwen van een motor was de trike weer klaar voor gebruik.

Ondertussen is het half juli en in de voorbije maanden ging eTangens onder andere mee op reis, naar Zuid-Frankrijk.

Viaduc de Fades, Auvergne

Op de teller staan sinds de aanschaf ongeveer 2700 km. Veel is dat niet, maar als je rekening houdt met het feit dat het niet de enige fiets in huis is en dat de E-Orca nog altijd met voorsprong de meeste kilometers aflegt, is het toch niet min. Het zijn bijvoorbeeld heel wat meer kilometers dan wat ik reed met de Heinzmann pedelec, die op hetzelfde moment erbij kwam. Dat is ook logisch: een trike is veel comfortabeler dan een bukfiets, zelfs indien die met vering en vette banden uitgerust is.

Na die tijd kan ik al wat voor- en nadelen opsommen.

Pluspunten

• Ligt als een blok op de weg. De grote spoorbreedte (87 cm) maakt de Tangens onwrikbaar. In de Pyreneeën moest ik in haarspeldbochten amper vertragen. De stabiliteit is verbazingwekkend.
• De constructie is oerdegelijk: de trike is veertien jaar oud, maar lijkt slechts twee of drie jaar. Zowel de uiterlijke als de mechanische slijtage zijn erg beperkt.
• Vering voor (elastomeerblokken) en achter (veer en demper) maken het rijden tot een 'vliegend tapijt' beleving. Zelfs de Orca verbleekt ernaast.
• Zeer goede bagagedrager: laag (naast het achterwiel) en zo ver mogelijk naar voor. Ook dat draagt bij aan de stabiliteit als je bagage meehebt.
• Prima stuursysteem (zelfde principe als bij een velomobiel met tankbesturing): erg precies en toch niet zenuwachtig.
• Het rijcomfort is echt top: zithouding, vering, stuureigenschappen... zijn afgestemd op toergebruik.
• De elektrische ondersteuning is een ideale toevoeging aan de Tangens. Dat stellen ook de weinige andere (vooral Duitse) eigenaars, die net hetzelfde deden.
• De versnellingsverhoudingen zijn prima gekozen.

Minpunten

• Hier merk je dat de Tangens al een ouder ontwerp is. Het zitje is niet instelbaar. Punt. Noch de helling, noch de plaats ten opzicht van voor- en achterwielen zijn te wijzigen. Past het niet, dan heb je pech.
• De spoorbreedte zorgt voor een sublieme stabiliteit, maar maakt de fiets erg breed: buitenbreedte bedraagt een forse 93 cm.
• Zwaar. Ik heb hem nog niet gewogen, maar het zou me niet verwonderen dat de Tangens - zonder ondersteuning - 30 kg weegt. Minstens. De complexe ophanging doet hier een flinke duit in het zakje. Het rijcomfort compenseert dit ruimschoots en de elektrische ondersteuning vangt dit bezwaar op.
• Niet snel: met ondersteuning is een kruissnelheid tot 30 km/u goed te doen. Als je sneller rijdt, merk je dat je over een grens gaat. Daaronder kun je uren doorgaan. Anderzijds: dit is een pure toerfiets en daar is hij op gebouwd.
• Het lijkt erop dat eTangens eerder sletig is wat de voorbanden betreft, maar dat is een relatief klein minpuntje. Op 2700 km valt daar nog niet echt wat over te zeggen.
• Ook het frame-ontwerp is licht gedateerd: het is puur kruisvormig. Tegenwoordig worden de dwarsarmen vaak in een V gezet, waardoor op- en afstappen eenvoudiger wordt.
• Niet vouwbaar. Veel van de moderne trikes zijn dat wel, waardoor ze relatief makkelijk mee te nemen zijn. Kijk maar bij ICE, HP Velotechnik, Azub ... Anderzijds maakt dat het frame theoretisch wat zwakker, dus misschien is dit wel een sterkte van Thorax. Misschien is net dat de reden dat de trike na 14 jaar nog geen krimp geeft.

De trikemarkt is relatief levendig en uitgebreid. Dat is interessant, want daardoor kun je zelfs een veertien jaar oude trike van een niet meer bestaande fabrikant blijven upgraden. Zoals ik op de blog al meldde, vond ik bij Icletta/Terracycle interessante stukken om het comfort te verbeteren.

De toevoeging van een Side Mount voor een tas is een voltreffer. Die tas zit er bij elke rit op.

De accuhouder is natuurlijk een noodzaak. Anders had ik de (750 Wh) accu nooit kunnen monteren. Het vergt wat meet- en paswerk om die op de juiste plaats te krijgen, maar de flexibiliteit van het ontwerp maken bijna alles mogelijk. 

Nog wat stukken kwamen van andere leveranciers en maakten eTangens (voorlopig?) af.

De accu, bijvoorbeeld, bestelde ik bij enerprof.de. Dit is een Duitse producent, die accu's op bestelling assembleert. Het nadeel ervan is dat er een wachttijd aan gekoppeld is: 30 werkdagen gemiddeld voor de productie. Het voordeel is dat het relatief dichtbij is, zo heb je bij eventuele problemen een kortere lijn. Daarnaast zijn de prijzen erg competitief en is de producent actief op het Duitse pedelecforum, dus weet je met wie je te maken hebt.

Als laatste kwam er nog een ICE computer-mount op. Die dient niet waarvoor ICE hem bedoelde (om een fietscomputer in het zichtveld te plaatsen), maar om een telefoonhouder te plaatsen.

Foto: ICE

Met telefoonhouder op eTangens

Die laatste bestelde ik in China. Prachtig gemaakt: gefreesd uit aluminium. Zo kan de telefoon gebruikt worden als navigatie-instrument, bijvoorbeeld. Nu moet ik nog even verzinnen hoe ik op een nette manier de telefoon kan verbinden met de usb-voeding op de accu.

Met de huidige weersomstandigheden, vandaag was het 35° C, heeft eTangens de voorkeur boven de velomobiel. Dan nog nam ik de andere oever van de Schelde, zodat ik in de schaduw van de bomen kon blijven.

Een bukker, een trike en een velomobiel: ideale combinatie.

Spannend

Vorige week zag ik dat de pedelec een lekke band had. Achterband dan nog.

Je leest geregeld: 'koop geen elektrische fiets met een achternaafmotor, want daar kun je nooit zelf het wiel uithalen.' Met verhalen erbij over dat fietsenhandelaars ze nadien aan de computer moeten hangen, opnieuw moeten instellen ...

Ik had dus een lekke band, een lekke achterband, bij een pedelec met een achternaafmotor. Bij die fiets hoort een handleiding, maar die is beperkt tot hoe je het schermpje kunt instellen. Voor de rest vermoed ik dat het advies luidt: 'breng de fiets bij de fietshersteller'.

Probleem 1: het is volop vakantie en de fietshandelaars zijn massaal met vakantie. Waarschijnlijk naar fietsen gaan kijken in de Tour de France. In Gent waren er op de koop toe de Gentse Feesten en dan is alles gewoon dicht. Behalve de horecazaken, want die doen dan gouden zaken. 200.000 bezoekers op één dag, terwijl het in het centrum snikheet is...

Probleem 2: de pedelec is een Heinzmann. Die vind je nergens in België, behalve in mijn garage (en bij de vrouw van Stefaan, van wie ik de fiets overkocht).

Dus werd het afwachten.

Een achterwiel uithalen is niet moeilijk en al helemaal niet bij een fiets met een derailleur. Maar er zit een motor in en dat heeft in dit geval twee gevolgen:

• er moesten twee stekkers losgemaakt worden
• het wiel weegt enkele kilo's meer en is daardoor minder hanteerbaar

De fiets werd aan de fietslift gehaakt en opgehesen, waarna ik me eraan waagde. Wiel eruit, band herstellen (klein gaatje aan de binnenkant van de band), wiel er weer in en de stekkers weer aansluiten. Een korte testrit maakte meteen een einde aan de spanning: no problemo.

Heel erg stil

... op deze blog. De reden? Er gebeurt niets. Toch niets dat het vermelden waard is.

Vanaf half mei tot begin juni was ik op vakantie, dus wordt nu gewerkt. Dat betekent vier dagen per week fietsen naar het werk. Heen en weer. 46 km. Elke keer weer. Soms met de velomobiel en soms met de trike.
Ze doen het allebei prima, zonder haperen. Daarover valt dus niets te zeggen.

De buren sloopten hun woning en tegelijk ging mijn 80 jaar oude tuinberging tegen de vlakte. Dat was praktischer, maar het betekent werk. In het weekend wordt in de tuin en rond het huis gewerkt. Dat maakt geen deel uit van deze blog, dus valt er ook niets over te vertellen.

Als er niet gewerkt wordt, op het werk of thuis, wordt gewandeld. Niet gefietst of toch maar amper. Ook dat valt hierbuiten.

Daarom is het stil.

Deze week was er toch één feit het vermelden waard: verkeerde keuze. Na weken droogte, na weken temperaturen tussen 25 en 30° C, na weken alterneren tussen eTangens en E-Orca, koos ik maandag de verkeerde fiets. 's Morgens was het heerlijk rijden: 18°, zon in de rug, amper wind.
Toen ik 's avonds aanzette, rommelde het in de verte. Enkele collega's en ik keken elkaar aan in de fietsenberging, ons afvragend of we droog thuis zouden raken.

Ter hoogte van Zevergem (16 juli 2018)

Eerst zag het er zo uit, met wat sporadisch gespetter. Maar enkele kilometers verder gingen de hemelsluizen helemaal open. Doornat was ik. In Zwijnaarde stonden we met 7 man (en vrouw) onder een brug te wachten. Toen de bui wat minder hevig werd, reed ik verder naar huis. Volgens buienradar zou het water pas een uur later naar beneden komen. Niet dus.

Verrassing: in de eigen gemeente was er geen spat regen gevallen. De buurgemeente had de volle laag gekregen.

Voor wie het aanbelangt: zaterdag rijden de liggers uit het Antwerpse hun jaarlijkse Grote Plassentocht rond de Oosterschelde. Maar Jan organiseert die dag een wandeling met vrienden, dus fietst hij niet mee. Ook daarover volgt dus geen blogpost.