jaarlijks rapport

Eind december 2013 reed ik in enkele dagen van bij Flevobike (Dronten) naar Gent. Ik zie de beelden nog zo voor me: windkracht 6 ongeveer en het goot water.

De laatste kilometers van de maidentrip (december 2013)

Natuurlijk had ik die storm op kop en daar bovenop deed de ondersteuning het niet. André Vrielink zou dat laatste kort daarna bij mij thuis komen oplossen.

8 jaar en 80.000 km

Fast forward naar december 2021 (intussen ook alweer enkele maanden geleden): de E-Orca is al 8 jaar geworden en zal waarschijnlijk ongeveer 80.000 km afgelegd hebben (ik hou de kilometers al lang niet meer bij). Als je goed kijkt, begin je het eraan te zien: op de dunste plaatsen zitten wat barstjes en haarscheurtjes in de stroomlijn. Hier en daar zijn er wat minieme 'battle scars', maar aangezien ik er nooit een aanrijding mee had en de Orca nooit op zijn kant gegaan is, is de schade heel erg beperkt.

Covid heeft wel wat gevolgen. Zo werk ik sinds pakweg maart 2020 grotendeels van thuis uit. In de periodes waarin het wel toegestaan wordt, ga ik één keer per week naar het kantoor. Hierdoor is het aantal fietskilometers flink gedaald: van pakweg 180 wekelijkse woonwerkkilometers naar 45. Minder kilometers, dus minder onderhoud. Met de ligfietsers worden nog amper ritten georganiseerd om diezelfde reden, dus worden nog minder kilometers afgelegd. Het zeer matige weer dit jaar zorgde ervoor dat de behoefte om te fietsen ook niet zo groot was.

Onderhoud in het afgelopen jaar

Kosten/vervanging in 2021: enkele kogelkoppen en voorbanden.

Toen de zomer naderde, maakte de Orca vreselijk veel lawaai bij elke bocht. De oorzaak is wel gekend: versleten kogelkoppen. Die zitten onder de velomobiel en worden continu bekogeld met zand, stof, modder... Een kogelkop bestaat uit een aluminium kom met daarin een stalen kogel. Tussen beide delen zit een kunststof schaal. Je kan dit vergelijken met pakweg een schoudergewricht, waar kraakbeen in zit om de wrijving te verminderen.

Stof, zand, aarde... dat kruipt tussen de kogel en de schaal en slijt/schuurt die stilaan weg. Daarna is het dus staal op aluminium en dat maakt veel lawaai. Meer dan een paar geschikte steeksleutels heb je niet nodig om kogelkoppen te vervangen, maar je bent er wel een poosje zoet mee, want het zijn er toch heel wat. Twee per stang, één op elk uiteinde. Dat betekent zes kogelkoppen per wiel (links en rechts) en dan nog in twee verschillende maten.

Daarna was het wel heerlijk stil rijden.

Ook de voorbanden werden dit jaar gewisseld. Aangezien Schwalbe besloten heeft dat er geen Trykers meer gemaakt worden en op basis van het oordeel van andere fietsers en van mezelf (op de Thorax eTangens) werden het dan maar Continental Urban Contact in de maat 42-406. Dat gaat net: in het begin sleepte het soms wat in de bochten, maar dat is verleden tijd ondertussen.

Voor de rest deed de Orca het zoals altijd: zonder enig probleem kilometers malen. Comes rain, comes shine. Met dakje, zonder dakje, alleen of in groep (rondje Oosterschelde in juli). Zelfs de 8 jaar oude LiFePo4-accu blijft meegaan. Van de oorspronkelijke 500 Wh zij er nog zo'n 420 over. Dat is toch wat de Cycle Analyst me toont. Het zal iets meer zijn, maar ik wil niet rijden tot de accu helemaal leeg is, want daarna wordt het toch een zware fiets om in beweging te houden. Het aantal laadcycli ligt rond 1.000. Ik heb dit in het begin eens per vergissing gereset in de Cycle Analyst, waardoor het werkelijke aantal hoger ligt dan wat die aangeeft.

Al bij al doet de Orca zijn reputatie als 'bombproof' alle eer aan. De mijne toch: Ronnius (liggende fietser) heeft er een andere mening over. Zijn Orca heeft zo'n 20.000 km op de teller en er is bij wijze van spreken elke keer als hij ermee wil rijden iets aan de hand.

Intusssen kondigde Flevobike de verkoop van het allerlaatste exemplaar aan. Ik rijd dus met een erg zeldzaam voertuig rond: wereldwijd zullen er ongeveer 150 verkocht zijn.

De toekomst

Reisplannen met de E-Orca heb ik niet. Zoals bij iedereen evolueert ook mijn leven. Er komen andere behoeften, andere prioriteiten. Het zal wellicht bij dagtrips en ritten naar het werk blijven. Ook de covid-pandemie maakt plannen moeilijk.

Onlangs werd onder Orcarijders naar aanleiding van het einde van de productie de onvermijdelijke vraag gesteld: wat als je de Orca moet vervangen? Binnen dezelfde niche ongeveer heb je de Poolse Cabbike (van Pima) en binnenkort de Podbike, die ondertussen herdoopt is tot Frikar.
Binnen het kleine wereldje van de velonauten lijkt de aandacht vooral naar de meer prestatiegerichte modellen (Alpha 7, Snoek, DF ...) te gaan, maar dat zijn toch weer andere voertuigen. Performanter, lichter en spartaanser.

Eigenlijk verwacht ik dat mijn trouwe velomobiel nog heel wat jaren dienst zal doen. Van milieunormen heeft die zeker geen last.