Het is al de hele week miezerig weer: 's morgens en 's avonds door het duister op en neer naar het werk; de temperatuur gaat gestaag omlaag; de zon komt er amper of niet door en alles is bedekt met een grijze sluier.
Gisteren, op de terugweg, schoot ik dit beeld:
Vanmorgen was de thermometer onder het nulpunt gedaald en dat merkte ik meteen toen ik de poort openmaakte: de auto - die zoals gewoonlijk werkloos voor de deur stond - was overdekt met een wit laagje rijp. En toch, en toch ging ik met eFAW op weg, met deze keer over het lycra truitje een windbreaker. Muts en fietshandschoenen vervolledigden de koud-weer-uitrusting.
De koplamp (hoera ! De BUMM Cyo T LED senso plus is aangekomen) maakte een tunnel in het witgrijze dat me omgaf, de fiets dokkerde met de vertrouwde geluiden over de kasseien en door het onverharde dreefje om de hoek. Ik was weer vertrokken.
Onderweg merkte ik dat een velomobieldakje en wat heet "aanvriezende mist" niet echt goede maatjes zijn: geleidelijk aan werd het zicht minder, werd de weg vager en moest ik aan de zijkant proberen zien waar de rand liep. Op de tast rijden aan 30 km/u (of meer) is niet aangewezen...
Die aanvriezende mist vormde dus een fijn ijslaagje op het ruitje en geregeld moest ik een doekje bovenhalen om het laagje weg te halen.
Als het morgen meer van hetzelfde is, probeer ik het eens zonder dakje. Dan wordt het wel met fietsbril, want anders is de tocht en de kou niet om uit te houden. Ik vrees dat de brilglazen hetzelfde lot beschoren zijn als het ruitje van mijn dakje.
De tocht ging verder: op de bruggen, vooral in bergop, merkte ik dat de mist niet enkel aan het ruitje en eFAW bleef hangen, maar ook aan het wegdek. Elke duw op de trappers vertaalde zich in, naast de voorwaartse beweging, een slippend achterwiel. Je moet niet vragen wat dat doet aan het rendement. Uiteindelijk vertaalden de barre omstandigheden zich in een vijf minuten langere rit. Het comfort was behoorlijk: in een velomobiel is het behaaglijk toeven rond het vriespunt. De binnenthermometer (één van de functies van de Sigma BC1609) toonde ongeveer 5°C aan. De stroomlijn houdt dus wel degelijk wat warmte binnen, zelfs met een aluminium huid.
Op het werk aangekomen, merkte ik een ijslaag van enkele millimeters op de koplamp en de voorkant van eFAW. In de fiets was het gezelliger.
hoi jan
BeantwoordenVerwijderenje had toch een koel probleem met je motor?
kun je die warmte niet naar dat ruitje lijden en dat zo ontdooien?
groeten, andre
Als je warmte kunt gaan lijden, dan gaat het volgens mij pijn doen...;-)
BeantwoordenVerwijderenIk kon het niet laten liggen. Sorry. Altijd fijn als anderen zich ook eens vergissen.
Tja ik vond het ook beter in de VM bij een koude temperatuur, maar om de 1 of andere reden vond ik het ook gezellig, alsof je 's morgens wakker wordt onder het lekker warme deken....
BeantwoordenVerwijderen@ André. Sinds de Cycle Analyst gemonteerd is, heb ik meer zicht op de oorzaak. Het is niet de warmte, niet de stroomsterkte, maar spanningsval. Zodra de spanning onder 23,5V komt, wordt de accu uitgeschakeld. Dat is normaal, maar het gebeurt te snel. De 16 Ah accu haalt maar 10,7 Ah. Cyclone vermoedt een probleem met het BMS (battery management system) en zorgt voor een vervanging.
BeantwoordenVerwijderen@ Teun: ik vind het ook gezellig. Aan één kant zit je lekker uit de wind en zorg je voor je eigen warmte en aan de andere kant zit je toch ook weer buiten en beleef je de omgeving. Vooral omdat ik uit een - min of meer - verwarmde garage vertrek, is het heel goed te doen.
BeantwoordenVerwijderen