veerpoten

Hoe simpel de veerpoten van een Alleweder ook mogen zijn, er komt een moment dat eraan gewerkt dient te worden. Gelukkig zijn ze bij Flevobike zo vriendelijk om de oude Alleweder nieuwtjes op de site beschikbaar te stellen, zodat de nodige informatie te vinden is.

De basis is dit: ik merkte een poos geleden dat ik de linkervoorkant een aantal centimeters kon indrukken zonder enige weerstand te ondervinden. Dat vertaalde zich in een rammelende ophanging en dus wilde ik op zoek gaan naar de oorzaak hiervan.

Dit weekend was het uiteindelijk zover: het linkerwiel ging eraf en dan moest ik uitzoeken hoe die veerpoot eraf moest. Op eFAW zitten nog verzinkte draadstangen voor de besturing en nylon kogelkophouders (of hoe noem je dat ?). Volgens de instructies moet je die uit elkaar trekken, waarna de poot eruit kan.

de wielkast: wat achter een wiel zit

veerpoot verwijderd.

Van wanneer dateert deze Alleweder ? Volgens de informatie van Flevobike werden in '96 heel wat wijzigingen doorgevoerd. Als afdichting van de veerpoten werd overgestapt naar een plasticbalg in plaats van een eind binnenband. Hier zit binnenband, zo te zien: van voor '96 dus ? Maar de remtrommels en de manier waarop de remkabel geleid is dateert dan van na die periode: het zijn de voor toen nieuwe Sturmey Archer 70 mm trommels en een leiding die van bovenaf komt (geen waterinsijpeling). Gek hoor: in de informatie staat dat vanaf midden '96 inox draadstangen gebruikt werden - voordien verzinkt staal - en dat zowat op hetzelfde moment omgeschakeld werd naar Sturmey Archer trommelremmen. Op eFAW zitten dus de oude draadstangen en de recentere remmen...

Een keer de veerpoot uit de fiets verwijderd was, hield het openmaken niet veel in. Maar vanbinnen was het wel een verrassing !

gefragmenteerde veer

Volgens de schets in de instructies zit bovenaan een polyurethaan demperblok, daaronder een nylonbus en dan een veer. Voor die laatste zijn er drie varianten, met een verschillende veerspanning.

Wel: in eFAW zaten twee veren boven elkaar: een blauwe en een rode. De blauwe, de onderste, was compleet uit elkaar gevallen en was dus hoogstwaarschijnlijk de reden van de speling en het gerammel.

Geen probleem: naar Fietser.be is drie kilometer rijden, dus vervangveren (meteen ook maar eentje voor rechts) had ik snel. Ik vermoed dat iemand in het verleden koos voor een alternatief voor een progressief gewonden veer, door de karakteristieken van twee veren te combineren.

Na reinigen, ontvetten en opnieuw invetten werd alles opnieuw gemonteerd. Het moeilijkste was, zoals verwacht, de kogelkopjes weer in de nylonbussen persen, maar met enige volharding lukte ook dat.

Na 50 km testrijden lijkt alles nog te houden ook.