zicht op de tuin deze namiddag |
Vanmorgen ging ik een uurtje badmintonnen in de buurgemeente. 5 kilometer: daarvoor neemje toch geen auto? Grijs, grauw regenweer. Als je op de fiets stapt, betekent dit regenjas, regenbroek, waterdichte schoenen, de kap nauw aangesloten, regenwater spattend in je gezicht... Als je dan aankomt, moet je je weer uit die natte spullen hijsen. Geen pretje dus.
Met eFAW niets van dat alles: korte broek, t-shirt en fietsschoenen. De sporttas verdwijnt in de bergruimte achter het zitje, de verlichting gaat veiligheidshalve aan en ik rijd in alle rust die 5 km, waarbij ik nog kan genieten van de omgeving ook. De voorbereiding vraagt niet meer tijd dan bij droog weer. Het enige verschil is dat ik de regendruppels hoor tikken op het dakje. Als ik dan aan de sporthal toekom, ben ik al opgewarmd.
Ook dat is iets waarvoor een velomobiel gebruikt kan worden: gewoon om van A naar B te rijden, net zoals de meesten met de auto doen. Niks geen eindeloze kilometers langs rustige paden deze keer, maar een puur functionele verplaatsing.
O ja: de kettingrol laat zich niet meer horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten