Nog maar eens

Ze gaan bijna sneller stuk dan je ze kan vervangen: achterlichten op batterijen. Slechte contacten, geoxideerde elektronica, gewoon uitvallen, falende schakelaars, ... Of je nu een merkloos Chinees achterlicht neemt, een Axa of een Smart, geen enkel achterlicht lijkt een lang leven beschoren. 
Fietsen en hun onderdelen, indien intensief gebruikt, leiden een hard leven: veel buiten, in regen en zonneschijn, koud of warm, gebakken in de zon en dan weer onder stromende regen. Ondertussen wordt het materiaal continu aan trillingen en schokken blootgesteld.

Op eFAW zit al een hele poos een Fibre Flare achterlicht. Niet echt fel, maar een groot verlicht oppervlak en - ondanks de batterijen (2 oplaadbare AAA's van 800 mAh) - maakt het extreem goed zichtbaar. Zeker als het knippert. De levensduur van de batterijen is dan, volgens de fabrikant, ook riant: 25u indien het continu brandt en maar liefst 75u al knipperend.

Daaronder zit, tegen de achterkant van eFAW aangeschroefd, een conventioneel achterlicht op batterijen. Je kunt maar gezien worden. Nu het weer donker wordt, dacht ik dat licht ook weer in te schakelen.

Niet dus. Het mag de hoop defecte achterlichten vervoegen. Bij het openmaken bleek dat enkele plasticstukken afgebroken waren. Een stukje metaal dat als geleider tussen beide batterijen dienst doet, was ook compleet geoxideerd. Gewoonweg hopeloos verloren.

Dus, omdat ik toch bij de fietshandelaar de bestelde Durano's voor de Kobra kon afhalen, vroeg ik naar een achterlicht dat op een dynamo werkt. Dat kan ik namelijk aansluiten op de Cyo T die ik vooraan gebruik: een dynamokoplamp aangestuurd door een 7,2V batterijpack. De overspanningsbeveiliging zit in de koplamp en daarop zitten ook draden om een achterlicht aan te sluiten. Dat is handig: met één schakelaar kan ik dan, zonder uitstappen, zowel voor- als achteraan voor licht zorgen.

Voor alle zekerheid zijn de contacten met krimpkous beschermd tegen vocht.
 
Pierre, bij Plum, was weer zijn charmante zelf: in de bak met Busch und Muller achterlichten lag een teruggenomen ouder lampje, bedoeld voor montage op het spatbord. "Neem maar mee. 't Is van de zaak".
Zo'n ding vraagt natuurlijk wat knutselwerk: geen aansluitdraden erbij, geen moer om vast te zetten. Omdat het bedoeld is voor op het spatbord, is de bevestiging ook anders dan bij een achterlicht voor de bagagedrager: één boutje in plaats van twee met een tussenafstand van 50 of 80 mm.

links het nieuwe achterlicht, rechts het defecte

Nu moest ik even bedenken hoe ik dit lampje op eFAW kan bevestigen. Met een stukje gegalvaniseerd staal maakte ik een beugel, waarop het lampje in de juiste hoek vastgeschroefd kan worden. Dan moest nog een lange (dubbele) draad getrokken worden van helemaal vooraan tot aan het achterlicht.

In elk geval is de kans op slechte contacten heel wat kleiner geworden en is er weer een set batterijen geliquideerd.

Kostprijs: een uurtje knutselen.

Het resultaat wat licht betreft, is precies wat ik verwachtte: één enkele led is een puntbron. Het licht is zeker zichtbaar, maar erg fel.

Als je daar de Fibre Flare tegenover stelt, is het verschil duidelijk.

In elk geval heb ik nu de keuze en is er een backup: indien één van beide lampen het niet meer doet, kan de andere overnemen. Zichtbaarheid is belangrijk in de winter!