Even naar Arzon - dag 7

De camping in Malestroit is erg rustig, zoals eigenlijk de meeste waar ik overnachtte. Omdat ik gisteravond laat aankwam en er voor de plaatsen voor tenten geen stroom beschikbaar is, kan ik pas vanmorgen de accu laden aan een stopcontact in het sanitaire blok.

Anderzijds is het hier erg netjes en spotgoedkoop: een trekkersplaats voor één persoon betaal je € 5,90!

Wat een verschil met de voorbije dagen: de lucht is al van 's morgens vroeg stralend blauw en de temperatuur loopt snel op. Om 9u is het al even warm als het maximum van gisteren: 17°C.

Ik laat de accu dus rustig energie opslaan gedurende een uur of 2. Meer hoeft niet, want het hele traject is nog slechts 65 km lang.

Ondertussen ga ik even op verkennning in het slaperige stadje. Het centrum is alweer erg oud (of doet minstens zo aan) en sprookjesachtig.

Rond 10u30 is het tijd om te vertrekken.

Algauw rij ik alweer op een voie verte. Hopelijk komen er snel nog veel meer dergelijke fietsroutes, want dit is echt zalig rijden: breed, prima asfalt en erg rustig.

Waar je bij ons op veel plaatsen gehinderd wordt, zodra je fiets afwijkt van het model bukfiets, is er hier geen enkel probleem om de barrières voorbij te raken. Dat lukt volgens mij met elke combinatie, maar voor auto"s zijn het onmogelijk te nemen hindernissen. Eenvoudig en efficiënt, zo heb ik het graag.

Doorgang van minstens 1,20m

Het tempo ligt laag. Niet omdat het zo zwaar is, maar omdat ik anders veel te vroeg zal aankomen. Ik kan dus geregeld even stoppen om te genieten van de omgeving, om te luisteren naar de geluiden van de natuur.

Eekhoorntje onderweg en alle tijd om het diertje te bekijken

Onderweg, op de voie verte, is er één vervelend incident. Vanaf de andere kant zie ik in de verte een vehikel aankomen, getrokken door een ezel. Ik vertraag. Naast de koets loopt nog een tweede ezel, begeleid door een meisje. Haar vader houdt het andere dier in bedwang en doet teken dat ik kan passeren. Op het moment dat ik tot op een meter of tien genaderd ben, schrikken beide dieren plots en stappen achteruit. In een oogwenk zwenkt de kar naar links en kantelt in de gracht. De bagage ligt verspreid naast de weg.
Een bejaard koppel dat daar wandelde komt meteen helpen. Ik stop en blijf zitten, want het openmaken van de kap kan de ezels nog meer doen schrikken. Als ze de dieren onder bedwang hebben, doet hij teken en rij ik er voorzichtig voorbij. Dan stap ik uit om mee te helpen en na te kijken of er schade is.

Nadat alles terug in de kar gelegd is, blijkt er gelukkig niets beschadigd te zijn. De man is vol begrip, het koppel vooral geïnteresseerd in de Orca.

Voor de rest loopt de rit feilloos. Het einddoel is in verschiet, de wegen rustig en er zijn geen verrassingen meer.

Het zoveelste levenloze dorpje

Stilaan verandert de begroeiing: we naderen duidelijk de zee. Het ruikt hier ook anders.
Het doel is een schiereiland (Rhuys), met aan de ene kant de Golfe de Morbihan en aan de andere kant de baai van Quiberon.

Golfe de Morbihan, zrgens ter hoogte van Sarzeau

Helemaal volgens verwachting arriveer ik om 14u.

"piste cyclable" rond Arzon

Het basiskamp voor de komende anderhalve week

Onder een aangenaam zonnetje kan ik mijn tent - het verblijf voor de komende anderhalve week - rustig opstellen en daarna wordt de omgeving even verkend. 

Het zicht vanaf de achterkant van de camping. De baai van Quiberon ligt de andere kant op, ongeveer anderhalve kilometer westwaarts.
 
Ook hier weer de constanten: ik kan de Orca nog niet tot stilstand brengen of er ontstaat al een samenscholing met de velomobiel als centrum.

Eén van de komende dagen krijg je een kort overzicht van wat hier te beleven is.