Excuus gevonden!

Een stralend blauwe lucht en een prima temperatuur nodigen uit om te fietsen. Maar de lente is losgebarsten en de tuin smeekt om erin te werken. Plicht versus plezier (hoewel tuinwerk ook niet onprettig is).

Vrijdag werd het grasveld voor de eerste keer dit jaar gemaaid en de voorbije dagen ging een meter beukenhaag eruit. Da's zwaar werk: beukjes van 20 jaar oud hebben een flink stel wortels. Er moet nog zeker een meter uit (de rest mag blijven staan).

Weet je: het was al een poos geleden dat ik mijn broer bezocht, dus bleef de tuin vandaag maar zoals hij erbij ligt. En ik moest dringend de Seiran met de nieuwe Ortliebtassen testen.

Zien of de zelfgemaakte beugels het zouden houden.

Conclusie 1: de beugels hebben het gehouden. (onheilsprofeten roepen nu in koor: 'wacht maar: over niet al te lange tijd vallen ze helemaal uiteen')
Conclusie 2: de Ortliebs zijn - hoe kan het ook anders - uitermate degelijk. Er kan héél veel in (54 liter voor beide samen, dat is echt royaal).
Conclusie 3: voor fotospullen zijn fietstassen niet ideaal. Het duurt te lang om de spullen eruit te halen. De Agu toptas zal er dus bij komen, specifiek voor de camera. Extra objectieven moeten dan maar in de fietstas, want die zijn te omvangrijk voor het Rack Pack. (ik zou ook de Radical toptas kunnen testen op dit vlak).

Tussen de tracks stond er nog eentje om 'met een boogje' naar Sas-van-Gent te rijden. Een oostelijk boogje, via het provinciaal domein in Wachtebeke.

Het doel was er, het weer leek prima en de route was er ook, dus kon ik vertrekken. Voor de heenrit was er slechts één spelbreker: een stevige bries uit het noordoosten, van zowat 25 km/u. 40 km daar tegenin rijden is wat minder aangenaam. De noordelijke component zorgde er ook voor dat de wind het flink wat kouder deed aanvoelen.

En altijd valt er wat te zien op zo'n ritten.

Destelbergen

Zou die aannemer dat nu echt menen, dat bord aan de rechterkant?

Dit is de 'achterkant' van het provinciaal domein in Wachtebeke. Hier zit ik al bijna aan de grens met Nederland.

En jawel: ik was dus ook aan - en over - de grens met onze noorderburen. Op bezoek bij de broer is slechts een symbolische oversteek: de grens ligt op 500 m. Maar wat een uitzicht heb je daar in Zeeland!

Ook dit is vaste kost bij een ritje in noordelijke richting: in Langerbrugge neem ik het veer over het kanaal Gent-Terneuzen.

Langerbrugge is zowat de rand van de Gentse agglomeratie. Dan denk ik 'bijna thuis', maar eigenlijk blijft er dan nog altijd 11 km te fietsen. Daar maak je abstractie van als je zover bent, maar de laatste kilometers kunnen flink doorwegen.

Wat die wind betreft: op de heenweg schommelde de snelheid tussen 20 en 25 km/u. Als je rekent met een windsnelheid van 25 km/u, speelt die wind toch wel een flinke rol hierin. Op de weg terug lag de snelheid rond 30 km/u. Dat toont aan dat op deze ligfiets de wind duidelijk invloed heeft.


Uiteindelijk was het weer een leuke rit en een mooie afsluiter van een stralend weekend.

O, ja: pakweg 70 km afgelegd. Niet slecht voor een namiddagje.