Orca-inspectie

Nu de winter zowat achter de rug is, werd het tijd om de plexiplaat van de voetengaten te halen. 't Is lenteweer, dus de klus kon buiten geklaard worden.

De plaat heeft gedurende de - al bij al zachte - winter zijn waarde bewezen: het comfort aan boord was heel wat beter. De warmte blijft binnen, regen en sneeuw buiten. Omdat een Orca een echt korte draaicirkel heeft (6m tussen muren), is flintstonen iets wat heel zelden nodig is. Omdat in- en uitstappen met de ruime instap ook geen probleem vormt, is het al even weinig moeite om even uit te stappen en de kar te keren.

Wel is duidelijk dat de materiaalspanning aan de achterzijde teveel was voor het materiaal. 

E-Orca gestrand in de tuin

De middenste bout zit een eindje dieper dan de beide achterhoeken en die spanning was teveel voor het - nochtans redelijk flexibele - polycarbonaat. De volgende winter komt daar dus een strook over om de druk te verdelen, net zoals aan de voorkant.

Ondanks de SUV-achtige bodemvrijheid van de Orca - zowat 12 cm - is het duidelijk dat de neus toch af en toe de grond raakt: de beide bouten op de voorhoeken vertonen daar duidelijke sporen van. 

Een alternatief zou kunnen zijn om de plaat aan de binnenzijde te zetten. Zo win je weer enkele millimeters, maar dan vergroot de kans dat je bij elke omwenteling met je hielen tegen de plaat komt. Dat kun je ook oplossen, natuurlijk, met kortere cranks, maar dat heeft dan weer veel ingrijpender gevolgen (niet noodzakelijk negatief).

Het was het moment om ook even de staat van de primaire ketting na te gaan. Die ziet er na 27000 km nog altijd zo goed als nieuw uit. Smeren is nog steeds niet nodig. Ik kan dus met zekerheid besluiten dat de complete afscherming zijn nut bewezen heeft.

De Orca is klaar voor nog veel kilometers.