Testdag - hoe het was

De aanloop

Het was alweer enkele jaren geleden dat 'Ligfietsers.be' (vroeger Gentse Liggers) een testdag organiseerde. Toen was het in Vinderhoute, langs het kanaal van Gent naar Brugge.

Er werd af en toe geopperd dat zo'n evenement nog eens mocht herhaald worden. Zoiets is toegankelijk en je hebt meteen heel wat gepassioneerde mensen samen om anderen met de ligfietsmicrobe te besmetten. Dit jaar was er dus weer een testdag.

Twee vierwielers boven elkaar: de aankomst van Allert en co

Deze keer was de plaats wat dichterbij voor mij: het recreatiegebied 'Blaarmeersen' in Gent. Ik trok er naartoe als ligfietser - uiteraard -, als afvaardiging van de Fietsersbond en natuurlijk ook om wat andere fietsen te testen.

Het verloop van de dag

Bij de start, zo rond 12u, was het heel rustig. Dat was het uitgelezen moment om zelf wat rondjes te draaien met recentere velomobielen zoals de DF en de Quattrovelo. Een rolschaatspiste biedt maar beperkt kans om eigenschappen te leren kennen, maar voor een eerste indruk was het ruim voldoende.

Velomobielen, trikes en ligfietsen

Vanaf 14u kwam er stilaan meer volk langs. De heren fabrikanten en verdelers (Velomobiel.nl, Intercitybike, Fietser.be en FishBikes) hadden hun handen vol: uitleg geven, lengte aanpassen, de techniek demonstreren ... 

Voor anderen was het een gelegenheid om elkaar weer eens te zien.

 
Al bij al was de opkomst behoorlijk. Indien we erin slagen hier een jaarlijkse dag van te maken, kan de belangstelling nog heel wat groeien, zowel van het publiek als van fabrikanten en leveranciers.

En - daar ging het om - er stond van alles om te proberen: ligfietsen (hoog en laag, erg laag), trikes van Performer en ICE en heel wat velomobielen.

Intercitybikes DF

Het snelheidspotentieel kon ik niet proberen; daarvoor was de piste te kort. Wel reed ik ruim boven 40 km/u. Het was meteen duidelijk dat de DF heel licht is - zowat 24 kg - en daardoor makkelijk op snelheid te krijgen is. Eigenlijk doet hij mij heel sterk aan de WAW denken, zowel qua styling als rijgedrag, maar dan lichter, strakker en meer op hard rijden toegespitst.
De DF is een scheurijzer, zoveel is duidelijk. Ongetwijfeld scoort een DF prima op een circuit of langs dijken en het is een prima velomobiel, maar om mee naar het werk te rijden en om er je spullen/boodschappen in kwijt te kunnen, lijkt hij me minder handig. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet kan, maar dat zoiets niet het eerste doel is.

Anderzijds bewijzen de verkoopcijfers dat heel wat rijders dit anders zien. Leuk, maar niet echt mijn ding.

Velomobiel.nl Quattrovelo

De Quattrovelo is het andere uiterste: zacht opgehangen, zeer ruim, zwaarder, maar onwrikbaar in de bochten. Ondanks het gewicht - 34 kg - gaat ook de QV snel. Hiermee was de grens van 40 km/u alweer goed bereikbaar. Dat gaat iets minder vlot, maar je hoeft niet te vertragen in de bochten.
De QV leek me heel wat stiller, maar het is goed mogelijk dat dit was omdat er geen kap op zat. Met de uitleg die Allert gaf over de technische kant, wordt snel duidelijk dat hij heel goed weet waarom hij bepaalde keuzes maakte. Dat kun je trouwens allemaal nalezen op zijn blog. Dat zal bij Ymte (en Daniel) wellicht niet anders zijn, alleen zijn de keuzes verschillend.

De twee aangedreven achterwielen zijn een sterk punt, net als de andere gewichtsverdeling (minimum 33% op de achterwielen). 't Is jammer dat de achteras zoveel ruimt inneemt, maar technisch is dat dan weer goed te begrijpen. Ook de in board schijfremmen (nog niet werkend) zijn een mooie oplossing. Zelfs met e-ondersteuning is rekening gehouden. De QV lijkt me daar trouwens veel geschikter voor dan een Quest, omwille van de veel betere stabiliteit.

De hooggeplaatste en ver uit elkaar staande koplampen zijn nog zo'n goed doordacht detail. Je ziet er meer mee door de hogere plaatsing en - dixit Allert - voor automobilisten is het snel duidelijk dat dit niet 'zomaar een fiets' is.

De 'oval track' (wel helemaal vlak) gaf onvermoede testmogelijkheden: in de bocht aan pakweg 35 km/u kon ik uittesten hoe de QV reageerde op slingerbewegingen. Hij was niet van de wijs te brengen. Ook de hobbels en putten in het asfalt werden mooi gladgestreken. 

Wegligging en comfort zitten dus helemaal goed.
 
De QV wordt vermoedelijk een perfecte reisvelomobiel en ik wil hem zeker eens uitgebreider aan de tand voelen. Dat wordt nog even geduld oefenen: over één maand, hooguit twee, zou de productie moeten starten. Fietser.be staat ver vooraan op de orderlijst, dus zou het kunnen dat daar nog voor de zomer een testexemplaar staat.

Ik verwacht één beperking voor reizen en dagelijks gebruik: de draaicirkel bedraagt weer een matige 11 m (afhankelijk van de banden). Vergeleken met de 6 m (tussen muren) van de Orca zou dat een flinke stap terug betekenen. Maar goed: het gaat om compromissen. Velomobiel.nl koos voor minder luchtweerstand (en een strakkere lijn), waar Flevobike de voorkeur gaf aan de praktische kant.

Technisch en functioneel zie ik die QV helemaal zitten - ware het niet dat er een prima E-Orca in de garage staat. En dan is er nog een bezwaar: hij doet me denken aan de Amerikaanse sleeën van de jaren '50. Zoiets vind ik echt niet mooi, toch niet voor een nieuw product. Dat is natuurlijk puur persoonlijk. Het zou ook kunnen dat een andere kleurstelling het uiterlijk meteen helemaal verandert.