donderdag 2 maart 2017

Compensatie

Op donderdag eindigt mijn werkdag normaal rond 13u. Vandaag was het 14u30, maar dat is nog altijd vroeg.

Het waait flink - 40 à 50 km/u -, maar het is ook droog en relatief zacht (10° C) en er staat niets dringends op het programma, dus wordt het een werk-woon-rit met een ommetje. De normale 23 km zouden er ongeveer 35 worden. Eerst de Schelde stroomafwaarts volgen, dan een hele bocht (aan Gent) afsnijden en dan een eind stroomopwaarts volgen tot thuis.

In Melle had een niet zo sympathieke aannemer besloten het jaagpad af te sluiten. Zomaar pats boem: 'hier kom je niet langs'. Zonder verwittiging.


Niet leuk.

Het geplande eindje stroomopwaarts moet dus een eind verder beginnen en tot daar moet ik maar de weg zoeken door een recent aangelegde wijk. Niet erg, want zo leer ik weer iets in de buurt kennen. Een mens moet flexibel zijn. Zeker een fietser die met dergelijke hindernissen geconfronteerd wordt.

Mijn huisje ligt midden in een natuurgebied in aanleg: de Gentbrugse Meersen. Al meerdere jaren wordt daaraan gewerkt. Continu rijden tractoren en vrachtwagens met hele bergen grond door de straat: hier wordt de grond afgegraven en daar weer opgehoogd. Speelbossen, ruige beemden, geboortebossen, wandelpaden... 'Natuur' is hier niet natuurlijk, maar wel aangenaam en meestal rustig. Het is het moment om enkele nieuwe paden te verkennen, nu je er met de fiets nog in kan.

Dit wordt dus de compensatie voor het afgesloten jaagpad: wat spelen op onverharde wegen. Het begint met een leuke uitdaging voor de velomobiel: een golvend pad.


Pech: ik zie iets verder enkele wandelaars met honden. Dan ga ik hier niet volle vaart door jagen. Een eind verder is het pad plots onderbroken of eigenlijk ondergelopen.


Jan gaat dus off road: rechtsom over een modderig stuk braakland, hopend dat de Orca zich hier door kan trekken. Met lichte fietsschoenen is uitstappen in die omstandigheden niet zo leuk.

Het lukt wonderwel. De kunst is niet stilvallen, want dan gaat de band zeker doorslippen.

En 100 m verder ligt de volgende plas al te wachten.


Het vervelende is dat je onmogelijk kunt weten hoe diep het water is. Gewoon erdoor rijden lijkt me het beste.

Het resultaat: het genoegen dat ook weer gedaan te hebben, nieuwe paden met de Orca verkend te hebben.
Een ander resultaat: een massa aarde en zand als extra ballast op en in de Orca, vooral in de wielkasten.
Het voordeel van een kunststof velomobiel: roest niet.

Morgen haal ik de tuinslang boven en spoel ik de wielkasten uit. Elke gram minder telt, nietwaar?

7 opmerkingen:

  1. Hoi Jan,

    Vroeg stoppen is het wel 13:00 u, maar hoe laat begin je dan? Als dat bijvoorbeeld 05:00 u 's morgens is, dan heb je nog een "normale" 8 urige werkdag........
    Leuk is het natuurlijk, dat verkennen van onbekende paden, dat ben ik met je eens, maar dat met die plas water, dat begrijp ik niet helemaal....
    Je weet niet hoe diep het is, en toch lijkt het je het beste om er maar gewoon doorheen te rijden? Zal vaak goed kunnen, maar toch zou je zomaar ineens een éénpersoonsduikboot van je mooie Orca kunnen maken.......Nou is een Orca natuurlijk wel in z'n element in het water dat scheelt....
    Kijk maar naar de volgende clip, dan snap je wat ik bedoel:

    https://www.youtube.com/watch?v=E3kM-mgzBTU

    Groeten, Adri. ☺

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Adri, ik heb een 'landingsbaan'. Dat betekent 4/5 van een voltijdse betrekking. Waar ik werk, is voltijds 37 u en omwille van de arbeidsregeling kan ik dan het weekend op donderdag om 13u aanvatten.
      En die plas: dat is een beetje literaire vrijheid, niet? Het was niet de eerste keer dat ik daar langs kwam. Wel de eerste keer met de Orca. Ik wist echt wel dat die plas niet zo diep kon zijn. Hooguit 10 cm. Die eerste plas, dat was iets anders. Daar reed ik echt niet door.

      Verwijderen
    2. Bedankt voor je verklaring Jan, ben ik weer wat slimmer......Een landingsbaan, nooit van gehoord! (nou ja wel voor vliegtuigen natuurlijk..) Mijn baan is nu 37,5 uur voltijds, (5x7,5uur), was 33,6 uur/week in de ploegen.

      Nog een vraag trouwens: Wat zijn in hemelsnaam geboortebossen?

      Verwijderen
    3. Aha: geboortebossen... Er is veel te weinig bos in Oost-Vlaanderen, dus moeten hele stukken land herbebost worden. Daar is een traditie voor gecreëerd, waarbij de bewoners die in het voorbije jaar een kind kregen collectief boompjes planten. Geboortebomen dus. Die vormen een geboortebos: een collectie boompjes die ooit tot een bos moet uitgroeien.

      Verwijderen
  2. Ik stond vandaag aan de andere kant aan het andere hek.
    Je kan er wel door, maar het probleem is wellicht dat het pas herstelde asfalt op de dijk een maat voor niets is geweest omdat de dijk wegzakt en het asfalt dus ook. Wellicht een veiligheidsmaatregel om zich tegen ongelukken te beschermen. De laatste keer dat ik er door kon fietsen was het nog open maar stonden de hekken en blokken al klaar, de asfalt was toen ook al niet zo heel erg vlak meer :-(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toch zou het vriendelijker zijn indien aan het begin van het jaagpad al aangekondigd zou worden dat het afgesloten is. Helaas: zoals zo vaak, interesseert het een aannemer zich niet wat de weggebruikers ervan denken.

      Verwijderen
    2. Ik zou niet weten of het van een aannemer is dan wel van W&Z zelf. Trouwens aan de andere r$zijde staat de afrastering onder de brug, met een verbodsbord. Maar dat bord is enkel zichtbaar komend van het verzakkend stuk dijk.
      Je zelf ook wel dat de relatie van W&Z met fietsers nooit "optimaal" is geweest.

      Trouwens, de aannemer die het jaagpad herstelde had de borden en afsluiting wel op de juiste plaatsen geplaatst, aan het begin dus.

      Verwijderen