zaterdag 23 oktober 2010

Murphy

heeft weer toegeslagen.
Na informeren her en der was de knoop doorgehakt...dacht ik. Naafdynamo FH-C811 met bijhorende velg. Shimano Benelux voert dit product niet, dus moest een buitenlandse leverancier gezocht worden. Via het Duitse velomobielforum werd een Oostenrijkse webshop (bikeshoponline.at) gevonden. Zondag stuurde ik een bericht om naar de levertijd te informeren: dat zou een 5-tal werkdagen zijn. Niet op stock, want te weinig vraag. Na wat rond te snuffelen voor een betaalbare en toch voldoende stevige en brede velg, besloot ik vandaag te bestellen.
Daar kwam Murphy aan ! De naaf stond niet meer op de site en op mijn ongeruste mail kwam de bevestiging: niet meer leverbaar. Ik had nattigheid gevoeld, want op een Duits forum was al vermeld dat één winkel de restvoorraad van Shimano Duitsland opgekocht zou hebben...

Terug naar af

Of de steven wenden naar het zuiden: in Frankrijk deze keer. Ik stak daar mijn licht op en wacht op antwoord. De prijs ligt aanzienlijk hoger (€ 130 tegenover 99), maar er wordt daar wel melding gemaakt van de noodzakelijke bijhorende bedrading en stekkers. We zullen zien dus. De verzendingskost vanuit Frankrijk is ook niet van de poes: maar liefst € 30 ! Helaas vond ik geen alternatieven.

Eens de dynamo geleverd is, volgt de velg. De keuze viel op de Mavic XC 717; een velg specifiek voor schijfremmen. Het achterwiel van een trike is ongeremd en een velg voor schijfrem heeft geen wangen voorzien voor remmen, dus dat lijkt een mooie combinatie. De velg is ook breder dan de Alex DA16 die er nu op ligt en dat biedt dan weer alternatieven op het vlak van de banden.

Geen batterijverlichting, want batterijen raken leeg als je dat het minst kunt gebruiken en zijn niet goed voor het milieu. Geen zijloper, zoals nu, want de weerstand is toch hoger én het ding maakt lawaai, zo naast je oor.

Gisteravond merkte ik tijdens het fietsen plots dat ik de remhendel tot tegen de greep kon trekken... Weer iets om na te kijken. Fietsen houdt een mens wel bezig !

zondag 17 oktober 2010

Lastige week

Geen beelden deze keer.

Toen ik dinsdag naar het werk fietste, leek het alsof ik minder energie had. Ondanks het feit dat er geen wind was - wel nevel - was het erg hard steken om amper aan 22 km/u te raken. Ik was dus te laat, want de rit duurde een kwartier langer dan anders en dat is niet normaal.
De weg terug was nog erger: nog altijd geen wind, maar nu haalde ik met moeite 20 km/u. Er was duidelijk wat mis. Ik stopte even, ergens op de dijk, en controleerde de weerstand van de wielen. Jawel: het linker voorwiel stopte onmiddellijk als ik het niet zelf duwde. De oorzaak was ook snel gevonden: het wiel had zich losgewerkt, waardoor de remschijf tegen de klauw sleepte. Continu.
Dit noem je "met de handrem op rijden". Probleem was dat ik voor die bout een dopsleutel nodig had en dat sleep ik niet mee... (wel een bandenherstelkit, wat inbussleutels, een multitool, ...)
Op de dijk vind je ook geen fietsherstelplaatsen of garages, dus was ik veroordeeld tot aan een ellendig tempo naar huis te kruipen, daarbij af en toe de contramoer met de hand aandraaiend.
Donderdagavond merkte ik dan een "knik" in de besturing, net alsof een lager in een balhoofd versleten was. Vrijdag werd dus de spoorstang verwijderd (die verbindt beide voorwielen, zodat ze dezelfde kant uitgaan), waarna ik elk wiel op zich kon controleren. Alles werkte feilloos !

Ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om de kopstanglagers helemaal proper te maken en opnieuw te smeren. Ook de sporing werd gemeten, maar die bleek picobello te zijn: de keuze is ofwel een héél klein beetje toespoor (pakweg 1 mm) ofwel het tegengestelde. Dus liet ik het maar zo.

De spatbordsteun was ook aangekomen van bij Gforce, dus kon ik nu eindelijk het rechterspatbord ook bevestigen zoals het hoort, waardoor de fiets niet meer rammelt alsof hij elk moment uiteen kan vallen.

Wat rest nu nog:
  • de oorzaak van de shimmy (zie onderaan) verder zoeken (ligt niet aan speling van wiel- of balhoofdlagers dus)
  • achternaafdynamo monteren (dus een wiel maken)
  • een bredere achterband steken (comfortkwestie, want de Kenda Kwest doet het voor de rest voortreffelijk)
Nog wat cijfertjes: met de trike reed ik de vorige week 140 km en met de bukker kwamen daar nog eens 60 km bij. Gemiddelde snelheid met de trike lag rond de 23 km/u (niet verwonderlijk, met die handremaffaire) en met de bukker rond de 21.

Shimmy dus: als je het waagt om aan een tempo vanaf 20 km/u het stuur met één hand vast te houden, begint de hele fiets te schudden en slaan de voorwielen heen en weer. Het stuur loslaten kun je helemaal vergeten.
Vervelend.
Een mogelijke oorzaak was een versleten lager, of speling op een lager. Met de werken van vorige week keek ik dat na en alles leek in orde. De meest waarschijnlijke oorzaak die nu nog overblijft zijn de banden. Volgende week vervang ik de Kojaks dus even door de Marathon Plus, om te weten of de banden nu echt het probleem zijn. Dat zou jammer zijn, want de Kojaks zijn aangenaam snel !

zaterdag 9 oktober 2010

boos

Jawel: boos ! De reden ? Enkele weken geleden voerden we met Fietsersbond Gent actie rond de gevaarlijke situatie aan de hoofdbibliotheek aan het Zuid. Blijkbaar vond het stadsbestuur dat we gelijk hadden, want deze week was er elke dag controle van de politie, met de verwittiging dat over enkele weken fikse boetes zouden uitgedeeld worden.
Na drie dagen met hevig protest van de overtreders, waaronder - volgens een artikel in Het Laatste Nieuws van vandaag (9 oktober) - uitgerekend de schepen van Mobiliteit van een buurgemeente, werd de politieactie afgeblazen. Met andere woorden: de stad geeft een vrijgeleide om fout te parkeren !
Ik zie het al voor me: zet je auto maar overal uit je handen, want "als het daar mag, mag het hier ook" en "de burgemeester heeft gezegd dat het mag" ! Hoe fout kan het signaal zijn dat je geeft ?

Of moet er eerst weer een dode vallen eer er wat ondernomen wordt ? Dan zal het "niet zo eenvoudig" en "er was een studie gaande rond die problematiek" niet van de lucht zijn en dan zal wellicht plots alles kunnen wat nu uitgesloten is. Iemand vrijwilliger ?

Nog zo'n citaat uit dat krantenartikel (dat ik op het net niet weervond, maar wel in mijn handen had): "ja, het is hier erg gevaarlijk. Ik heb er altijd schrik voor dat ik een fietser of voetganger aanrijd." Hallo ? En toch met de auto op die plaats blijven parkeren ? Er vooral niet bij stilstaan dat je zelf op dat moment het gevaar bent ?

Ons bestuur geeft weer tegenstrijdige signalen: overal wordt "Gent Fietsstad" gepropageerd, maar in de realiteit blijkt het weer eens helemaal anders te zijn !

Boos dus. En niet alleen ik, maar de hele Fietsersbond Gent.

het wordt donker

Op 22/9 om 7u06 op de fietsers- en voetgangersbrug over de Ringvaart in Zwijnaarde:

Op 7 oktober om 7u04 ziet het er zo uit:

Daarna richtte ik de camera (Panasonic Lumix TZ-1) op de andere kant van de brug.


Op de achtergrond zie je de E-17. Dit is het punt waar de rit naar het werk aangenaam wordt. Voordien is het stadsgebied, met op het laatste stuk (Ottergemse Steenweg) een fietspad die naam niet waardig. Daarvan moet ik ook nog een beeld schieten. Dat moet wel veranderen, want dit is waar het nieuwe stadion van AA Gent moet komen, ooit eens.

Vanaf dit punt echter, wordt het 12 km Scheldedijk, zonder kruispunten, zonder auto's. Enkele fietsers - in het weerkeren wat meer - en een occasionele wandelaar of jogger, meer volk zie je er niet.

spatborden: het vervolg

Voor creatieve drang is een uitlaatklep nodig en wie met een ongewoon voertuig verkiest te rijden, moet zelf met oplossingen komen aandraven. Dus: spatborden - het vervolg.
Nadat ik de binnenkant ervan afschermde (daarover kun je hier lezen), kwam nu de bevestiging aan de beurt. De steunen bewezen al onvoldoende te zijn, dus iss een bijkomende bevestiging aangewezen.

Recept

Men neme een stuk metaal (in casu een transportbeveiliging van een wasmachine)

basismateriaal
Men hale daaruit de nodige onderdelen, met behulp van een slijpschijf, na bepaald te hebben welke afmetingen het meest aangewezen zijn. Dat moet een (geschatte) combinatie zijn van voldoende stevigheid en minimaal gewicht: met andere woorden een optimum zoeken.

stroken slijpen
het ruwe resultaat
Men bewerke de onderdelen tot ze de gewenste vorm aangenomen hebben. Een slijpsteen is handig gereedschap daarvoor.

bijslijpen van de stroken
De nodige gaten dienen voorzien te worden om de beugels te kunnen bevestigen.

voorste drager
Waar nodig buige men de beugels.

achterste drager
En ziehier het resultaat: het linkerspatbord zit muurvast. De nieuwe steunen zijn aangeduid op de foto.

linkerspatbord bevestigd
Geen trillingen meer en hopelijk is de originele steun nu minder belast. Dat zou moeten: waar er eerst één drager was, zijn er nu maar liefst drie ! Een eerste zichtbaar verschil is dat er geen beweging meer zit in de uiteinden van het spatbord.
Nadelen: alweer extra gewicht (maar niet veel) en de aluminium plaat versterkt de rolgeluiden. Als bevestigingspunten nam ik de bout van de kopstanglager (onderaan aan de achterste drager) en een bout waarmee de remklauw vastzit.
Wat af te wachten valt:
  • is het gebruikte staal sterk genoeg ?
  • wat met roestvorming ?
Indien de steunen hun werk goed doen, haal ik ze er weer af om ze van een roestwerende laag te voorzien.
Het rechterspatbord zit er nog niet op: een eerste poging tot levering van de bovenste steun door Gforce blijkt gesaboteerd door de postdiensten. Ik wacht op de tweede verzending. Mocht die te lang uitblijven, dan maak ik er zelf maar één.

woensdag 6 oktober 2010

fietskarren: ervaringen

Vroeger - dat is tot enkele jaren geleden - gebruikten we een schitterende fietskar: een Kid Car Combi.

KidCar Combi
Door omstandigheden - zoals dat heet - heb ik die niet meer in bezit. Sinds een tweetal jaren is hiervoor een Croozer Cargo in de plaats gekomen.


Op die manier kan ik twee karren vergelijken. Daarbij moet ik bemerken dat dit niet helemaal objectief is, omdat de ervaringen met de KidCar uit het geheugen gediept moeten worden en dus wat gekleurd kunnen zijn.

Concept en constructie

Qua transportvolume zijn ze vergelijkbaar: in allebei kun je mooi twee vouwboxen of kratten kwijt. Dat betekent toch behoorlijk wat boodschappen. Doordat beiden met een doek afgedekt worden, kan er nog wat bovenop ook.


De wielgrootte is ook identiek: 16 ". Maar waar de Kid Car gebruik maakt van kunststof wielen, voorzien op zijdelingse belasting (in bochten blijft een tweewielige aanhangwagen horizontaal in tegenstelling tot een fiets), zitten op de Croozer gewone spaakwielen. Die laatste zijn van de goedkoopste soort: de lagers zitten erop geperst en kunnen niet bijgeregeld worden. De kar wordt slechts sporadisch gebruikt en staat voor de rest droog in de garage. Toch zijn beide velgen al geroest en ook op de naven zijn roestsporen te bespeuren !

Om op te bergen, kun je bij de Kid Car de wielen en de dissel verwijderen en in de bak leggen. Die werd in de garage verticaal gestald. Een voordeel van de Croozer is dat je die helemaal op kunt vouwen tot een echt compact pakket. Op vijf minuten monteer je de kar of haal je die weer uit elkaar.

Het concept verschilt erg veel: de KidCar heeft een aluminium frame, een dikke multiplex bodem, kunststof wanden (met ingebouwde spatborden) en een behoorlijk stevig dekzeil. Ook de dissel is in aluminium uitgevoerd en wordt door middel van een kogelkoppeling aan de fiets bevestigd.

koppeling KidCar
De Croozer is opgebouwd rond een stalen frame (roestgevoeliger), de bodem is veel lichter van constructie - de dikte hiervan heb ik niet gemeten -, de wanden zijn van textiel, gespannen rond een buizenconstructie, er zijn geen spatborden voorzien, de dissel is ook van gelakt staal en de koppeling is ook minder gesofisticeerd.

koppeling Croozer
De buizenconstructie van de Croozer heeft ook voordelen: het is makkelijker om grotere objecten vast te leggen. Zo reed ik deze zomer met een grote compressor erin. Die kon ik met riemen of elastieken vastmaken aan de buizen. Bij de KidCar is zoiets dan weer niet mogelijk.

Praktijk

Allebei gebruiken ze een lage dissel, die aan de achteras bevestigd wordt. Het voordeel van dit principe is dat bij het remmen de fiets niet omhooggeduwd wordt en dat de dissel niet in de weg zit van fietstassen of materiaal op de bagagedrager.

Wat rijgedrag betreft, zeker leeg, is er naar mijn ervaren een groot verschil in stabiliteit: de Croozer is al twee keren overkop gegaan door in de bocht een oneffenheid (stoeprand, verhoging, ...) te raken. Met de KidCar maakte ik dat nooit mee. Naar rolweerstand merkte ik weinig verschil. Het belangrijkste is dat er voldoende druk zit in de banden.
Het dekzeil van de KidCar is dikker, steviger en absoluut waterdicht. Hierin is de Croozer duidelijk de mindere ! Ook de bevestiging ervan is eenvoudiger, maar minstens even goed: bij KidCar wordt het zeil met vier elastieken vastgelegd. Dat gaat heel snel en zorgt ervoor dat je de kar ook wat hoger kunt laden. Bij de Croozer leg je het zeil vast met stroken velcro, die je rond de buizen legt. Dat moet dus wat nauwkeuriger gebeuren.

Veiligheid

De KidCar heeft een felgeel dekzeil, de Croozer een grijs. Daar hoeft dus geen tekening bij gemaakt te worden. Doordat de KidCar kunststof wanden heeft, kon ik er makkelijk een achterlicht op batterijen op monteren (met sensor). Dat is onmogelijk bij de Croozer; daar ben je beperkt tot de meegeleverde reflectoren, of je moet al aan het knutselen gaan met de "bumper": een stalen buis achteraan.
Het feit dat de Croozer twee keren overkop ging, is ook niet echt vertrouwenwekkend. Ondertussen ga ik wat langzamer door de bochten, nauwkeurig een vlak traject volgend. Sindsdien loopt het wel goed.

Conclusie

Tja, er is een aanzienlijk prijsverschil: de Kid Car kost € 350, de Croozer € 180. Het verschil is dus aanzienlijk. 
Voor mij is het duidelijk dat de KidCar een compromisloze fietskar is - alles moest gewoon heel goed zijn -, terwijl Croozer duidelijk keuzes gemaakt heeft die de prijs moesten drukken. Kwalitatief is er bijgevolg een merkbaar verschil. Of dat de moeite is, moet je voor jezelf uitmaken.
De praktijk wijst uit dat die keuze samenhangt met de mechanische kwaliteit en het gekozen materiaal. Voor het rijgedrag maakt het minder uit (misschien had ik gewoon geluk dat de KidCar nooit omging). Ik heb wel de indruk dat de Croozer veel harder slijt. Hij gaat wellicht een hele poos mee, maar voor intensief gebruik lijkt de KidCar me meer geschikt en die zit gewoon veel steviger in elkaar.
Fietsersbond Nederland testte een poos geleden een aantal karren en zij verkozen de KidCar tot beste.
O ja: het zijn in mijn ogen beide boodschappenkarren. Dat is ook waarvoor ik de Croozer gebruik. Ermee reizen zal ook wel lukken, maar dan moet je wel rekening houden met de flink hogere rolweerstand.