Op donderdag heb ik op het werk meestal gedaan rond 13u. Laatste donderdag was het schitterend fietsweer, dus besloot ik een klein ommetje te maken en wat nieuwe wegen te verkennen. De rit ging van het werk over de normale route tot aan Gavere, maar daar stak ik - anders dan gewoonlijk - de Schelde over om tussen de rivier en de Gaversesteenweg mijn baan te zoeken. Dit is de Scheldevallei: een landelijk gebied dat in de 19de eeuw ontgonnen werd voor kleiwinning. Die klei werd gebruikt om stenen te bakken en de winning bepaalde het landschap, dat er erg drassig door werd. Ik heb het gemerkt...
Hier begon het: een splitsing, waarbij beide kanten volgens de aanduidingen dood liepen. Foutje van de wegbeheerder: ze lopen dood, maar enkel voor auto's. Helaas is dit normaal: heel dikwijls wordt vergeten dat er ook nog andere weggebruikers zijn.
Eerst even aan de linkerkant proberen. Daar had ik al een voorproefje van wat me te wachten stond.
Dit pad liep dood op een slagboom. Geen doorkomen aan met eFAW, dus maakte ik rechtsomkeer om dan via de rechterkant aan de splitsing nog een kans te wagen. Refererend aan de oorsprong van het landschap, heet het gekozen pad de "Steenbakkerswegel".
In het begin zag het er nog te doen uit, zelfs met een velomobiel.
Maar dan dook een eerste plas op...
En het werd modderiger. Dit was al een uitdaging voor eFAW en voor mij.
De plassen namen stilaan de hele breedte van het pad in. Hier merkte ik dat een Perfect Moiree niet geschikt is voor terreinwerk: het achterwiel slipte door. Door de diepte van de plassen raakten de voorwielen amper nog de grond, terwijl de neus zijn best deed om een voor te trekken.
En het kon nog erger ! Gelukkig had ik een paar degelijke schoenen aan. Dit betekende uitstappen en ATeFAW duwen. "Alle terrein" met een velomobiel heeft duidelijk zijn grenzen.
Uiteindelijk kwam ik weer aan tekenen van beschaving. De pijlen stuurden me wel naar rechts, over een weg die tenminste al droog lag en die breed genoeg was voor alle wielen van ATeFAW..
De omgeving was wel schitterend.
De provincie deed zijn best: vanaf hier zijn fietsverbindingswegen aangelegd en ze zien er eerder nieuw uit. Helaas genoeg duiken er geregeld putten op, waardoor je hierop niet kunt doorrijden. Ze zijn dus alweer enkel op recreatieve fietsers afgestemd en niet geschikt voor woonwerkverplaatsingen. Jammer...
Als toetje kreeg ik de klassieke rammelwegen en -dreven vlakbij huis, waar ik niet echt naar uitkeek.
Mooi is het wel en als het droog ligt, valt het nog mee, maar je moet hier heus geen 20 km/u proberen halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten