Op een bijzonder gematigde manier vind ik dat op een flinke boogscheut: in de Vlaamse Ardennen. Dat is bekend gebied voor wielertoeristen: landelijk, smalle, slingerende wegen met af en toe pittige hellingen. Meestal is het ook verplichte kost in de wielerklassiekers. Af en toe neem ik een andere route naar het werk en die loopt langs de rand van die streek: Merelbeke, Melsen, Vurste en Gavere passeer ik dan.
Om één of andere reden lijken veel ligfietsers er een afkeer van te hebben. Sommigen zijn zelfs overtuigd dat ligfietsen en hellingen niet samengaan: 'dan sla je gewoon achterover'.
Gegarandeerd niet en dat bewezen zoonlief en ik samen, jaren geleden, door een ritje te maken door het hart van dat gebied, vanuit Zwalm. Met een afgeleefde Alleweder A2 (voor ik hem onder handen nam) en zoonlief op een Gforce trike.
 |
| Zoonlief komt de Molenberg opgereden. |
In 2015 'bedwong' ik de Kemmelberg, ook over een kasseistrook, met de Orca. Leuk was dat. Dit was een tussendoortje tijdens de overigens vlakke 'Lichtfronttrip'.
Hellingen blijven kriebelen, blijven lonken. Maar ze liggen vaak wel ver van huis. Jawel: er zijn de Ardennen. Dat ligt niet zo ver, maar dat is amper een uitvergrote versie van wat hierboven staat. Echte hellingen, dat wil ik. Banden die krijsen om de grip te behouden in de bochten; remmen die rokend je vehikel tot stilstand brengen; rakelings langs ravijnen scheuren; de snelheidsmeter getallen laten zien die je hier niet voor mogelijk houd en dan weer zwoegend, zwetend en vloekend een weg omhoog stampen.
Zoiets.
 |
| Les lacets de Montvernier (Rhône-Alpes, Frankrijk) |
Iets met mooie bochten, prachtige vergezichten, behoorlijk wat spanning en waar je voor moet werken. Die hierboven heeft een gemiddeld hellingspercentage van 8 %. Jaren geleden, met de Gforce, was het op de Col du Soulor ook zoiets. Lastig, maar leuk en de voldoening is groot.
Dan gaat het niet om het aantal afgelegde kilometers. Wat mij betreft ook niet over de hoogtemeters of de tijd die ik erover deed. Neen, het gaat simpelweg om voldoening, om 'ik heb het toch maar gedaan'.
Nu is het winter. Nu kan dat niet. Nu is het de tijd om plannen te maken, om doelen te stellen voor als het weer beter wordt.
ambitieus ;-)
BeantwoordenVerwijderen2 jaar geleden waren we in de Pyreneeën met vakantie en had ik mijn hp scorpion mee. Vanop de camping hadden we een rondje van een 20km ontdekt: door een smalle valei omhoog, een col over en door de naburige valei terug naar beneden, allemaal op quasi autovrije wegen. Zowel dat "zwoegen" als de "gierende banden" zaten daarin. Heerlijk! En blijkbaar aanstekelijk want mijn ligfiets is dat verlof meer dan eens uitgeleend aan een medereiziger die dat toch ook "gedaan wilde hebben".
Ik herken het dus helemaal ;-)
Ik ben dus niet alleen. Mocht je nog eens naar de Pyreneeën willen trekken: http://www.camping-pyrenees-natura.com/fr/
VerwijderenInderdaad lokt zoiets, maar wanneer? Dat soort dingen zal vaak in de vakantie moeten gebeuren, en die is vaak al gepland in Nederland voor het grootste deel. Ook heel leuk om alle vrienden weer te zien, maar niet erg bergachtig daar......
BeantwoordenVerwijderenLos van die spectaculaire opvolging van haarspeldbochten in het voorbeeld, heb jij bij je dagelijkse ritten ook al behoorlijk wat hoogtemeters te verwerken. En los daarvan: we moeten jammer genoeg vaak keuzes maken, prioriteiten stellen. Vandaar ook 'ooit eens'.
VerwijderenMet een racefiets is elke berg een leuke uitdaging, maar liggend rij ik wel een blokje om als het kan. Stapvoets omhoog is niet mijn ding. Helaas zitten er 100 hoogtemeters in mijn woon/werk rit.
BeantwoordenVerwijderenBij mij zijn het, afhankelijk van de route, 20 tot 30 hoogtemeters. Dat wil zeggen: enkele bruggen. Zo goed als vlak dus.
VerwijderenAls je zwetend en vloekend omhoog stoempt, heb je dan de E aan of uit staan?
BeantwoordenVerwijderenMet de E aan vind ik het dan namelijk toch een beetje nep. Sorry.
Wel, aan natuurlijk.
VerwijderenNep? Dat hangt af van hoe je het bekijkt: de E-Orca weegt 50 kg. Ondanks de E aan moet je heel hard werken op zo'n moment. Het gaat er meer om hoeveel energie je er zelf in moet steken. Ik heb er geen cijfers over, maar het zou wel eens kunnen dat het met een racefiets minder moeite kost dan met een ondersteunde Orca (dan hangt het nog eens af van de ondersteuningsgraad)...
Anderzijds: als ik een helling op rij met de Seiran of Trek is het ook zonder ondersteuning. Het ene is niet minder leuk om te doen dan het andere; de voldoening achteraf is dezelfde.
Of nog anders: heb je het ooit als eens geprobeerd met zo'n zware velomobiel met ondersteuning? Waarschijnlijk niet. Vaak hoor ik dan 'ik zou niet willen', maar met alle respect: dan weet je niet waarover je het hebt. En tenslotte trek ik me er lekker niets van aan, of je het nu nep vindt of niet.
Het is nog sterker zelfs Jan, een E-Orca weegt rijklaar 50 kg, met nog wat spullen erin zal je al gauw tussen de 55 en 60 kg zitten.
VerwijderenIk heb ook een deel gewicht verwijderd toen ik eens alles op de weegschaal had gehad omdat ik het nogal zwaar vond fietsen. Bleek ik met 17 kg extra onderweg te zijn + de 35 kg die de Strada woog, sjouw je 52 kg zonder ondersteuning de hellingen hier op!
Je merkt het echt wel als je ineens 8 kg minder mee omhoog zeult!
Die kleine 600 hoogtemeters blijven er natuurlijk inzitten, dat is niet te veranderen..........
En nep? Ach dat moet ieder voor zich uitmaken, daar ga ik me niet in mengen. De keren dat ik het E-fietsje van Ina bereden heb merk je de ondersteuning vooral omhoog zeer goed. Zet die maar eens uit halverwege!
Ieder die kiest voor ondersteuning zal daar een reden voor hebben, prima, we leven in een vrije wereld gelukkig.
De reden voor ondersteuning heb ik nog niet gevonden, dus daarom heb ik die nog niet....
Groeten, Adri.
Voor de lol langs de ravijnen rijden? Mij niet gezien. (een deel van) Mijn familie zou me ook voor gek verklaren.
BeantwoordenVerwijderenLang geleden, op reis met de motor, zochten we op de kaart rood-wit geblokte wegen uit. Dat staat voor moeilijk berijdbaar. In de bergen meteen relatief gevaarlijk, maar ook erg mooi.
VerwijderenMet de Orca is het wel meer opletten dan met een trike: je kunt minder ingrijpen.
Ik vind hellingen, heuvels juist wel aantrekkelijk sinds ik ben overgestapt in een lichtere velomobiel (DF). Ik zoek ze juist op tijdens mijn tochten. Maar ook daarin merk ik dat er grenzen zijn (de Oude Holleweg met max. 14% blijkt lastig), en dat het klimmen ook gewoon een kwestie van leren, ervaren en wennen is. De combinatie van snel afdalen en vervolgens het momentum van de massa-in-beweging tijdens de opvolgende klim zo lang mogelijk uitnutten, is een leuke bezigheid... :-)
BeantwoordenVerwijderenDe kantelknik-liggers van het type Cruzbike bieden bijzondere klimvoordelen. Maar let op:
BeantwoordenVerwijderen"die je hier niet voor mogelijk houdT"! ;-)
Voor alle duidelijkheid: sportief of niet, nep of niet, dat trek ik me echt niet aan. Het is niet zo dat de denkwijze is 'ik ga even col zus of zo beklimmen', dat dan een fiets achterop de auto gezet wordt met als enige doel (en prestatie) die col. Neen, het is eerder andersom: indien tijdens een rit een mooi klimmetje, liefst met een adembenemend uitzicht als beloning, kan meegenomen worden, dan doe ik dat graag. Dat kan inderdaad met de E-Orca zijn, maar evengoed met een van de andere fietsen.
BeantwoordenVerwijderen