Project: zijruiten 2.0

Het uitgangspunt

Voor mijn E-Orca maakte ik al van bij de aanschaf zijruitjes.

Ondertussen leerde ik bij, zowel van de eigen ervaring als van wat ik vernam van anderen. Enkele zaken konden nog verbeterd worden:

• bij hevige regenval en hogere snelheid wordt het water langs de aluminium buisjes omhoog gestuwd. Waar die buisjes in de tunnels in het dakje verdwijnen, vormt de regen dikke druppels die naar binnen geblazen worden. De zijruitjes wil ik verder naar voren, zodat ze als regenafvoer dienst kunnen doen
• de onderkant klappert tegen de kap. Dat veroorzaakt lawaai en schrammen in de gelcoat. Dat had ik aangepakt door beschermende tape op de romp te kleven bij die contactpunten.
• achteraan mogen ze verder doorlopen. Nu komt bij sterke zijwind het water binnen, waardoor zaken in de Orca vochtig worden.
• het gebruik van kabelbinders is wel efficiënt, maar oogt zeker niet professioneel. Zuignappen zijn een mooiere oplossing.

Toen Brecht, bij Fietser.be, me voorstelde om samen die nieuwe inzichten in realiteit om te zetten, kon ik geen neen zeggen.
Ik wordt dus weer 'testpiloot', deze keer om een verbeterd concept uit te proberen.

De basis is de sjabloon die ik in 2013 mee kreeg van Arjan Vrielink.

Prototyping

Vrijdag 4 januari 2019: ik rij met mijn trouwe E-Orca naar fietser.be, waar ik een afspraak heb met Brecht. We bekijken hoe de nieuwe ruitjes eruit kunnen zien. Ze moeten over de hele lengte komen, met een uitsparing zodat het zicht in de spiegel niet belemmerd wordt.
Meteen beslissen we om ze ook onderaan met enkele zuignappen vast te zetten: een antiklapper-maatregel. Minder geluid dus en geen lakschade door het schuren van het polycarbonaat tegen het koetswerk. Dat is een handiger oplossing dan de beschermende tape die ik gebruikte.

We gaan aan het werk: opmeten, met tape op een stuk Macrolon de vorm aangeven, knippen, gaatjes boren...

Vorm met tape afgeplakt. De originele mal (versie 1) ligt eronder

Macrolon knip je, gewoon met een (stevige) schaar

Even passen

Uiteindelijk is het bijna een hele dag werk eer ik het goed krijg. Het eerste prototype voldoet niet. Het tweede is al een stuk beter; het derde is zo goed als perfect.

De zuignappen zitten erin

Prototype 2: bijna goed

Zijruitje 2.0, zoals het er nu uit ziet

Ik maak nog een tweede, want je hebt namelijk links en rechts een ruitje nodig, netjes symmetrisch.

Nu wordt het een poosje proefrijden om het concept in de praktijk te testen. Blijkt het te voldoen, dan is er een mooie oplossing voor zijruitjes voor de Orca.

De eerste ervaringen

Eén nadeel: bij bevestiging met kabelbinders kunnen de ruitjes hierin 'scharnieren', waardoor het dakje makkelijk te verwijderen en op te bergen is. De zuignappen laten dit niet toe, waardoor bij het opbergen de ruitjes van het dakje moeten gehaald worden. Dat wordt dus omslachtiger.

Het naar voor verlengen heeft geen enkel nadeel. Het zicht op de spiegels blijft onbelemmerd.

Voor de zuignappen bovenaan - in het Flevobike dakje - moet ik nog iets verbeteren: de zuignappen raken eerder los uit het dakje dan van de ruitjes.

Dit is eerder subjectief, maar het lijkt me dat het dakje hierdoor ook stiller geworden is. Ergens klinkt het logisch: doordat de ruitjes tot aan de achterkant van het deksel doorlopen, is de luchtstroom binnen het dakje waarschijnlijk veel beperkter. Bijgevolg is er minder windgeruis.

De pasvorm is nog niet perfect: bovenaan is alles net wat te hoog. Dat moet nog bijgewerkt worden.

Een beetje te hoog

Als je goed kijkt, zie je op de voorlaatste foto dat de voorkant ver naar voor doorloopt. Daar zit ook een vouw in: zo wordt het ruitje vormvaster. Dat is vooral bij hogere snelheid en dus grotere winddruk van belang.

Een keer het helemaal goed is, zet ik de vorm over op een nieuwe mal. Die komt dan ook weer op de blog terecht.