Deze keer een kort bericht zonder foto's (saai). Vandaag was het droog en redelijk sneeuwvrij, dus ging ik met de trike naar het werk. Dat betekent 2 x 24 km, waarvan een groot deel langs de Scheldedijk.
Eerste bemerking: ook met een ligfiets - twee of drie wielen, maakt niet uit - heb je last van de wind. Minder dan op een "bukker", maar je voelt het in elk geval. In het doorgaan reed ik pakweg 22 km/u, in het weerkeren eerder 26.
Nog geen 10 km ver, had ik een fenomenaal venijnige put in de weg niet gezien (en er zijn er héél veel, na de strenge winter). Ik heb het geweten: fiets begon te zwalpen, besturing was minder goed en jawel, een lekke band. Alweer, want vorige week heb ik er nog maar een binnenband vervangen (ventiel defect). Tegen beter weten in pompte ik hem nog even op, maar een kilometer verder werd duidelijk dat dit geen oplossing was.
Aan de kant en binnenband vervangen dus. Maar hoe doe je dat ? Een gewone, alledaagse fiets draai je ondersteboven en je neemt het wiel eruit. Maar een trike, met Streamer, op zijn kop zetten ? Da's uitgesloten. Kantelen dan maar. Gelukkig is het achterwiel voorzien van een snelsluiting en even gelukkig had ik een reserveband en materiaal bij.
Ligt het aan de achterband (Kenda Kwest met zachte wanden), ligt het aan de gewichtsverdeling of is het gewoon pech ?
Langs de Schelde rijden was wel leuk. De trike is boeiende tv: konijnen sprinten weg, een reiger die een meeuw achternazit (mooie luchtacrobatie), indrukwekkende binnenschepen en ondertussen af en toe driften op de resterende sneeuw, ...
Zoals gezegd had ik in het weerkeren de wind mee. Ik probeerde even de Streamer als zeil te gebruiken, maar dat maakte niet echt veel verschil. En weer waren er veel vogels te zien. Deze keer ook veel fietsers, allemaal met koersfiets of mountainbike, allemaal mannen en bijna allemaal in tegengestelde richting. Da's ook logisch: wie in dezelfde richting rijdt, houdt min of meer dezelfde snelheid aan als ikzelf.
Vanavond stapte ik dan nog eens op mijn "bukker". Wat meteen opviel is dat die veel rustiger rijdt: de vreselijke putten in de weg vallen véél minder op, hoewel die fiets evengoed ongeveerd is ! De bandendruk is wel lager (4 tegenover 6 bar), de wieldiameter groter en je zit tussen beide wielen in, niet zowat boven het achterwiel. Wat ook opviel is de toch grotere windgevoeligheid.
De teller van de trike staat ondertussen op 280 km, waarvan er deze week 108 gereden zijn. De ervaringen tot nu samengevat:
- triken is fun ! Vooral bochten maken is leuk, mits verplaatsen van het gewicht.
- Een gemiddelde van één lekke band per week is veel te veel. Ligt het aan de kwaliteit van de buitenband, is het gewoon pech of ligt het aan het concept ?
- Er wordt dikwijls gezegd dat zo'n lage fiets extreem gevaarlijk moet zijn. De ervaring tot nu toe is dat iedereen mij gezien heeft (wijkt af van het normale beeld) en dat auto's me veel meer ruimte geven... Ik heb enkel mijn bedenkingen bij het voorbijgaan van geparkeerde en stilstaande auto's. Ook bij fietsers en voetgangers merk je veel reactie (stamp, stamp: "heb je dat gezien ?").
- De Streamer maakt het veel minder koud. Vanmiddag moesten handschoenen en muts uit, wegens te warm (5° C buiten).
- Anderzijds zorgen de voorwielen voor een constante douche op de handen als het nat ligt. Daar moet toch elke trike last van hebben ?
- Bergop gaat langzamer, bergaf dan weer sneller dan met een bukker. Mijn maximum voor deze week is 45 km/u (Charles De Kerchovelaan in Gent). Niet mis voor het vlakke Vlaanderen. Jammer genoeg houdt het eenvoudige computertje geen algemeen maximum bij. Jaren geleden haalde ik met mijn stadsfiets (drie versnellingen, stalen kader, velgremmen) 60 km/u op een afdaling in de Ardennen. Dat moet beter kunnen met een aërodynamischer trike !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten