te veranderen

Na die eerste week leerde ik ook al dat er toch nog wat te verbeteren valt naar mijn smaak.

Streamer

Het eerste probleem was dat de Streamer al bij aankomst thuis losgekomen was. Het systeem bestaat uit twee buizen met daarop een gebogen aluminium profiel. De stroomlijn wordt door middel van Velcroband hierop bevestigd. Nu was die band losgekomen van de stroomlijn. Die is gemaakt van PETg en laat dat nu  een bijzonder moeilijk te verlijmen materiaal zijn...

Een eerste poging met cyanoacrylaatlijm (secondenlijm) mislukte grandioos. Een tweede poging met contactlijm (Pattex) hield het vijf minuten nadat de trike in beweging kwam. Nieuwe velcrotape aan de stroomlijn hechtte ook al niet...

De oplossing vond ik bij Power Tape van Pattex. 

Het tweede probleem had alweer met de Streamer te maken : hij zakte altijd maar naar voren en dus ook naar beneden. Hierdoor kwamen de pedalen tegen de stroomlijn. De eerste oplossing bestond erin dat ik een riem spande tussen de achterste steun en het frame van de trike. Het werkte, maar elegant is anders. Nu zit er een kleine riem tussen de voorste steun en de trapas. Dit werkt prima en ziet er ook veel beter uit.

spiegel

De meegeleverde spiegel was niets waard. Onmogelijk vast te zetten en na één minuut alweer ontregeld. Die is nu vervangen door een Cyclestar van Busch und Müller. Die werkt zoals het hoort en ziet er ook nog eens goed uit.

verlichting

Dinsdag reed ik voor het eerst met de trike naar het werk. De Scheldedijk is onverlicht en de meegeleverde ledlampjes zijn net voldoende om gezien te worden. Ik zag dus geen steek en moest maar voelen als ik in de berm terecht dreigde te komen ! Te verbeteren dus. De eerste eis: géén batterijverlichting, want je weet nooit wanneer de batterijen er de brui aan geven. De tweede eis: véél licht, zodat je ook aan wat hogere snelheid (pakweg 25 tot 30 km/u) ook nog kunt zien waar je op afstevent.

Ik ben al jaren voorstander van naafdynamo's, want die werken gewoon altijd en geven weinig weerstand, hoewel er ook tussen die zaken kwaliteitsverschillen bestaan. Alleen: de voorwielen van een trike zijn enkelzijdig opgehangen en achteraan gaat ook al niet. Wat overblijft is een goeie ouwe dynamo die door de band aangedreven wordt. Ook hiervoor koos ik Busch und Müller: de Dymotec 6 heeft een sterke reputatie, maar is (natuurlijk) weer niet goedkoop. Een uitdaging: de Gforce is niet voorzien voor montage van een dynamo (komt op het achterwiel) en de vork is meer dan 4 cm breed: een standaard dynamohouder past er niet op. Dit wordt even knutselen.

Een dynamo dient om stroom te leveren voor het licht, dus moet er ook een deftige koplamp en een achterlicht op komen, om beter zichtbaar te zijn én om meer te zien (vooraan dan). Eén van de beste beoordeelde lampen van de laatste generatie is - alweer van Busch und Müller - de IQ Cyo, die maar liefst 60 lux opbrengt. Die is in bestelling en komt hopelijk snel.

computer

Zoals gezegd: het standaard geleverde ding werkt. Daar is ook alles mee gezegd. Dank zij dat dingetje weet ik wel dat ik ondertussen ruim 100 km aflegde op de trike deze week. Maar het is te vervangen dus ! Mijn eisen waren: duidelijk afleesbare display, makkelijke bediening, veilig in het gebruik (niet makkelijk "per ongeluk" te resetten, zoals de huidige) en bij voorkeur met verlichting. Als het even kan ook met trapfrequentiemeter. Op een trike moet je namelijk best met een hogere frequentie trappen en een aanduiding daarvan helpt wel, bij mij toch.

Als ik die eisen combineer met mijn ervaringen tot nu, kwam ik uit bij de Sigma BC 1609 met optionele trapsensor. Deze is dus ook besteld bij mijn vaste leverancier.

nog te veranderen

In de voorraad heb ik nog een Axa achterlicht, op batterijen (ik weet het: tegen de hierboven verkondigde principes, maar ik heb het liggen). Om dat te monteren moet op de pakdrager een plaatje gemaakt worden. Dat wordt wellicht iets in aluminium, maar daarvoor moet ik nog een plaatje vinden en de vorm bepalen. Voorlopig loste ik het op met wat beschikbaar is. Het licht hangt nu boven de pakdrager. Niet ideaal, maar het werkt.

Pedalen: de standaardpedalen zijn voorzien van riemen, maar er lijken ook stukken op te zitten voor plaatjes. Dat moet ik nog uitzoeken. Het voordeel van schoenen met plaatjes is dat je voeten op hun plaats blijven zitten. Op een trike staan je voeten verticaal en in rust moet je ze dus op de pedalen drukken. Een systeem zoals SPD maakt het makkelijker. Het is ook veiliger: je voeten zitten vóór de dwarsstangen die de voorwielen dragen. Bij diepe putten kan het gebeuren dat je voeten van de pedalen schieten en dan zal het maar zo zijn dat je met je voet tegen de grond en dus onder die dwarsstangen terechtkomt...

Dan rest er nog één verbetering - maar die is absoluut niet dringend: een systeem vinden om mijn reflexcamera bij de hand te kunnen hebben. Hier en daar zie je oplossingen waarbij een stuurtas aan een speciale drager naast het zitje bevestigd wordt. Dat zou ideaal zijn, maar ook dit wordt maatwerk.