Communicatie

of eerder: het ontbreken ervan. Dat is iets wat me verschrikkelijk kan storen.

Het verhaal gaat als volgt: op 19 augustus fiets ik naar het werk. In Zwijnaarde kom ik aan de Scheldedijk - dat stuk daar heet de Zonneputtragel -, maar de weg blijkt afgesloten. In Vlaanderen ziet dat er dus (ook nog vandaag) zo uit:

Zonneputtragel, Zwijnaarde, 1/10/2010

Wat ik hier niet zie, is waarlangs ik dan wel moet rijden... Zelfs de kleinste wegenwerken die een hinder vormen voor auto's zijn een aanleiding voor een mooi aangeduide wegomlegging.

Goed, ik overdrijf enigszins, maar er staat meestal hier en daar wat wegwijzers die je min of meer de juiste weg tonen. Niet voor wegen waar in de ogen van de verantwoordelijke overheid enkel gepensioneerden hun honden uitlaten en zondagse wielertoeristen sporadisch passeren. De werkelijkheid is anders: je zou ervan versteld staan hoeveel mensen deze route gebruiken voor woonwerkverplaatsingen (of woonschoolverkeer).

In de praktijk: zoek het maar uit. Geen aanduiding, enkel een afgesloten weg.

Daar was ik het dus niet mee eens en hoewel ik er wel een goed idee van heb welke overheid hiervoor verantwoordelijk is - 't is namelijk niet de eerste keer dat ze dit presteren -, stuurde ik diezelfde dag een bericht naar de Gentse ombudsvrouw.

Een dag later - 20 augustus dus - kreeg ik een antwoord, waarin stond dat NV Waterwegen en Zeekanalen hiervoor instaat. Juist, dat dacht ik al. De ombudsvrouw stuurde mijn klacht door naar de betreffende dienst, met het verzoek mij rechtstreeks te antwoorden.

Het vervolg laat zich raden: tot op heden geen teken van leven van Waterwegen en Zeekanalen. Ik denk niet dat dit er ooit nog komt. Meer nog, ik verwacht nog plots afgesloten wegen, bij voorkeur midden op de dijk, enkele kilometers van een zijweg, zonder vooraanduiding of alternatieve route.

Blijkbaar hebben zij geen klanten en moeten ze dus niemand tevreden stellen, behalve zichzelf.

O, ik weet het wel: voetgangers en fietsers worden "geduld" op de trekpaden, maar dat is een redenering uit de vorige eeuw. Nu wordt gewerkt aan alternatieve routes voor zachte weggebruikers, weg van het moordende autoverkeer, worden oude spoorroutes omgetoverd tot schitterende fietssnelwegen, worden mensen aangemoedigd om toch maar niet de auto te nemen.

Die evolutie lijkt nog niet doorgedrongen te zijn tot de weledele NV Waterwegen en Zeekanalen, waar het enkel gaat over de kwaliteit van het asfalt om met de inspectiewagens maandelijks over te rijden.

Fietsers ? Vervelend, maar je moet ze toelaten...

Toch zou ik eens willen weten wie daar werkt, waarom er geen betere aanduiding voorzien wordt, welke visie daarachter steekt.