oneigenlijk gebruik

… denk ik toch.

Onlangs maakte ik een rit met de Gforce. Omdat het droog was, niet te warm, omdat er niet teveel wind stond en omdat ik er zin in en tijd voor had. De rit werd een mix van grintwegen, onverharde paden en effen asfaltlinten langs de Schelde. De snelheid varieerde dus van 15 tot 45 km/u naargelang de ondergrond.

De trip begon met een stukje authentieke Vlaamse kinderkopjes.

Daar waar je in de verte bomen ziet, draait de weg naar links, met nog meer kinderkopjes, maar daar wordt het een mooie dreef.

Dat de trike goed presteert op mooie wegen, dat weet ik al lang. Sinds de bredere (47 mm) Perfect Moirées erop liggen, vormen ook minder mooie wegen geen belemmering meer, zoals waar ik een eindje verder linksaf ging.

Nog wat verder ging het weer rechtsaf en werd de veldweg een pad: een strookje aarde met gras erlangs. Ook dat vormt geen probleem, maar de snelheid werd wel wat lager.

Aan de gebouwen in de verte kom ik aan de Scheldedijk. Die kun je een heel eind volgen en aangezien het asfalt er lekker bij ligt, is dat de plek om even stevig door te duwen. Tijdens die rit ging dat tot 45 km/u. De kruissnelheid (langs de dijk) was natuurlijk wat lager: die lag zo tussen 30 en 32 km/u.


Even doorduwen op smalle paadjes - vooropgesteld dat ze de ruimte laten voor de breedte van de fiets - is ook niet onmogelijk meer. In het midden van het volgende beeld zie je treden die naar een lager gelegen gebied (natuurpark Gentbrugse Meersen) leiden. Ook daar rijdt de trike af.

En waar het te smal is, over bruggetjes bijvoorbeeld, kan ik de trike makkelijk dragen: hij weegt zeker niet meer dan de bukker. Alleen: een trike wordt op zo'n plaatsen voor zover ik weet niet zo dikwijls voor gebruikt.




Hier kon ik bijvoorbeeld niet over: trapjes, een smal brugje en dan weer trapjes omhoog.

Daarna volgde weer een heel eind wandelpad.

Onderweg moest ik nog een brugje over en ook dat was te smal voor de 78 cm van de Gforce.

Driften over grint is gewoon fun nu (dat zal ik met twee wielen niet proberen).

Helaas: het achterste spatbord liet me tijdens de terugweg weten dat het welletjes was. En dat deed het niet fijntjes, niet discreet, maar met een luid gekreun en gerammel.
 

Dat het het opgegeven had, was deels het gevolg van een noodgedwongen aanpassing bij de montage van de bredere banden. Dat zit zo: voordien sloot het spatbord heel dicht bij het frame aan. Daardoor kwam het in conflict met de beugel waarmee je de zithoek verstelt, indien de zit naar achter/onderen verzet wordt: de beugel stuitte tegen het spatbord. Dus plaatste ik enkele afstandsbussen tussen de bevestigingsbout en dat spatbord, waardoor het probleem verdween. Tot de 47 mm banden erop gelegd werden, want dan sleepte de achterband tegen datzelfde spatbord en daarom moest één van beide bussen er weer tussenuit. Hierdoor kwam ik weer in de problemen met de beugel van de zit, want ik lig nu eenmaal graag wat platter (minder luchtweerstand). Om dat op te lossen, haalde ik wat materiaal van het spatbord af en dat verminderde de sterkte natuurlijk, met het resultaat dat ik hierboven beschreven heb.

Het spatbord moest er dus weer af om hersteld/versterkt te worden.

In deze fase lijmde ik het gebroken deel. Nadien ging er een stalen plaatje overheen, dat ik met klinknagels vastmaakte. Tot nu heeft de herstelling het gehouden (en weegt de trike weer enkele grammen meer).