Goed gepland - een ontspannend tochtje

Alsof al die woon-werk kilometers nog niet genoeg zijn! Met WOL - de West- en Oost-Vlaamse Liggers - wordt af en toe een ritje gepland. Dat gaat (min of meer) alternerend in Oost- en West-Vlaanderen door. Er wordt een kalender opgemaakt en elke maand is er wel iemand die een rit voorstelt. Als er tijd voor is, pik ik zo'n rit mee.

Op zondag 19 juni was het de beurt aan de Oost-Vlamingen. Dieter nam de taak op zich en tekende een tocht uit met vertrek en aankomst in Eeklo. Afgerond werd die 90 km lang.

Doe er nog de verplaatsing heen en terug naar Gent bij en je komt aan een respectabel aantal kilometers.
De planning viel bijzonder goed: in deze doorweekte junimaand bleek dat we er net die ene droge dag uitgepikt hadden. Echt warm was het niet en de zon scheen ook niet uitbundig, maar al bij al was het prima fietsweer.

De Orca bleef deze keer thuis en de Seiran mocht de honneurs waarnemen. Eén Ortlieb ligfietstas was ruim voldoende als opvang voor alles wat ik onderweg nodig dacht te hebben.

Het was meteen de gelegenheid om wat te experimenteren: geen Garmin Oregon en geen Fuji X20 of andere digitale camera. Neen: de smartphone zou alle taken op zich nemen:

• OSMAnd als navigatieprogramma, met de tracks ingeladen
• in de Sony ZR zit ook een redelijke camera, dus voor foto's zou dat ook wel volstaan
• en jawel: ik kan er ook mee bellen en sms'en

Bijkomend experiment: via de B+M Luxos U zou ik de telefoon van de nodige energie voorzien. Die Luxos krijgt zijn stroom van de SP SD-8 naafdynamo en beschikt zelf over een usb-poort om andere toestellen te laden. Dat werkte prima, want de telefoon was 's avond nog helemaal geladen, ondanks een hele dag OSMAnd.

Om 8u30 vertrokken Ronny -met de roets-, Wouter -met een Quest- en ik -met de Seiran- voor de verbindingsrit van 25 km, slingerend omheen de N9. Dat is een saaie, lange, rechte weg tussen Gent en Eeklo, die je met de fiets mijdt als de pest. Liever langs de Lieve, van oorsprong een middeleeuws kanaal dat Gent met de zee verbond.

De telefoon was in een Minoura-houder op het stuur gemonteerd. Foto's maken deed ik - heel lui - vanuit die positie. Foto-app openen en een plaatje schieten. Dan staan er wel remkabels en benen op, maar het geeft wel ongeveer het beeld dat ik vanuit de fiets zag.

Tegen 10 werden we in Eeklo verwacht. Daar stond een bont gezelschap klaar: wat 'tupperware', nog een roets en een trike.
Erik had zijn Challenge Optima nog maar eens omgebouwd: een trike met drie 26" wielen zie je niet elke dag!

OSMAnd als navigatieprogramma... Het lukte niet zo goed. De tracks stonden in de juiste map, maar ik vond niet hoe ik een track kon kiezen. Blijkbaar werkt het niet zo: je maakt meteen alle tracks zichtbaar in een extra laag. Het duurde 20 km eer ik het door had. Zondag is tenslotte een rustdag, ook voor mijn hersentjes.

Nou ja, geen probleem: Dieter zou ons wel gidsen. Vanuit Eeklo ging het door het Meetjesland: vlak landbouwgebied dat aan beide kanten van de grens met Nederland ligt. Het werd dus een grensoverschrijdende fietstocht. Prima, want er was ook een Zeeuwse delegatie bij: Joop en Anita waren er wat graag bij.

Landbouwwegen op zondag, dat betekent amper verkeer. Af en toe een ingeslapen dorp en om ons wakker te houden, waren hier en daar een kasseistrook in de route voorzien.

Fietsen door Het Leen (Eeklo)

Naarmate de dag vorderde, zakte het tempo en verstilden de gesprekken. 100 km lijkt toch een soort grens te vormen. De Seiran vraagt ook wat meer energie dan de (ondersteunde) E-Orca. Anderzijds is zo'n open ligger veel aangenamer in gezelschap: je kunt tenminste elkaar verstaan. Een velomobiel is wat asocialer: gerammel van de ophanging, gekletter van de romp en als het weer niet meezit, sluit je jezelf op onder je dakje. Zo ben je verlost van het gekwetter van je medefietsers. Even een gebaar 'ik versta je niet' ontmoedigt je gesprekspartner al gauw, maar dat is niet de bedoeling van een groepsuitstapje.

Dicht bij het eindpunt namen Ronny, Wouter en ik afscheid: van daaruit was het makkelijker om terug naar Gent te rijden. Wouter gidste ons naar de Brugse Vaart, aan Mariakerke/Wondelgem. Daar gaf hij zijn Quest de sporen, want zijn einddoel lag een eind verder, bij Aalst. Met z'n tweeën fietsten/roetsten we langs gekende wegen terug naar huis.

's Avonds, thuis, merkte ik dat de zon toch onmerkbaar brandde: mijn schenen en gezicht hadden een ietwat rode kleur... 

Wat cijfertjes:

• vertrokken rond 8u30 en terug thuis tegen 16u
• 124 km afgelegd
• 2 Quests, 1 Quest XS, 1 Strada, 1 Thys 222 en een 209, een Challenge trike met drie 26" wielen en tenslotte een Challenge Seiran 24.