Een beetje wind

Gisteren werd code oranje aangekondigd voor vandaag. Dat wil zeggen: gevaarlijk veel wind. Er was sprake van rukwinden met een snelheid van 100 km/u en meer. Bij de noorderburen (Nederland en Duitsland) zou het nog heftiger worden.

Nu heeft een beetje wind me nog nooit tegengehouden. Waar sommigen smalend doen over het hoge gewicht van een E-Orca, is dat bij storm net een voordeel: het houdt hem met de drie wielen op de grond. Daarvoor hoef ik echt geen extra gewicht (flessen water of iets dergelijks) toe te voegen.

De grote overhang vooraan en de korte staart daarentegen, die zorgen dat een Orca bij zijwind makkelijker van richting verandert. Dat is dus wel opletten.

Wie hier geregeld mee leest, weet dat mijn normale werkroute me gedurende 12 km over een jaagpad langs de Schelde stuurt. De Schelde stroomt in Antwerpen door stedelijk gebied, maar tussen Gent en Oudenaarde is het puur een open landschap, met hier en daar wat stukjes bos. De noordenwind had vrij spel en kon verraderlijk uithalen.

De route naar het werk gaat naar het zuidwesten, wat betekent dat ik min of meer zijwind had. Spannend, want dan poogt de wind me de hele tijd van de koers te doen afwijken. Alert blijven is dan de boodschap, met een rivier aan de linkerkant en een gracht rechts, beiden ruim een meter lager. Het jaagpas is bij benadering 4 m breed en dat biedt me heel wat speling.

Het hoogtepunt van de storm was aangekondigd tussen 8 en 12 u. Om 8 u moet ik op kantoor zijn, dus het moet nog meegevallen zijn. Toch was het echt opletten: hevige windstoten vroegen een snelle reactie om min of meer de gekozen weg te kunnen volgen. Deze keer volstonden twee vingers aan de stuurknuppels niet: ik moest ze stevig vasthouden.

Bijna aan het eind nam de wind nog in kracht toe. Zonder trappen voelde ik de Orca versnellen. Ik reed al 30 op dat moment en een windstoot trok het schuimdeksel los. Stevige rukwind, de rechterhand aan de stuurknuppel en met de linker moest ik verhinderen dat het schuimdeksel de Schelde in vloog... Dat was even spannend, maar wat verder kon ik achter een muurtje in de luwte stoppen om de zuignappen van het schuimdeksel nat te maken en weer vast te drukken.

Er ging geen wieltje in de lucht, de Orca verliet het asfaltpad niet. Andere fietsers zag ik amper. Logisch: op twee wielen ben je veel minder stabiel.

Wat moet ik er nu van denken? Is een Orca stabieler dan andere velomobielen bij zo'n weer of heb ik tot nu toe altijd geluk gehad?