maandag 8 mei 2017

Lastig en prachtig

Na de vroegtijdig afgebroken eerste verkenning van de hillbilly toer, was het zaterdag het moment om de rest te verkennen. Het eerste deel fietste ik maandag; het laatste deel wandelde ik maandag, met de Seiran aan de hand.

Zaterdag (6 mei) reed ik met het busje tot in Brakel, waar ik kon aanpikken waar de tocht de vorige keer eindigde. Vanaf hier komt de rit in het 'pays des collines' (heuvelland), meestal langs heel kleine wegen.


ergens in Brakel
Het begon al goed: een track geeft geen richting aan, enkel een lijntje waar je moet rijden. Na een kilometer of twee had ik door dat ik op de terugweg van de track reed. Omdat de heen- en terugroute vrij dicht langs elkaar lopen, besloot ik door te steken naar de juiste kant.
Daarvoor moest ik door het Brakelbos rijden.



In deze tijd van het jaar zijn veel bossen schitterend: vers groen en de bodem bedekt met boshyacint. In België trekt iedereen dan naar het onder fotografen populaire Hallerbos (bij Halle, Brussels Gewest), maar datzelfde vind je eigenlijk overal.



Het Brakelbos: bospaden met een Seiran op Kojaks. Niet zo evident. Af en toe afstappen, wegens te modderig. Gelukkig maakt dit geen deel uit van de route.

Het weer was schitterend: een warm zonnetje, een droog wegdek en rustige weggetjes. Helaas moet je  af en toe erg drukke wegen dwarsen, waarop echt snel gereden wordt; recent kwam tijdens de Etixx Classic Tour een fietster om het leven bij zo'n oversteek. We zullen zaterdag hier en daar heel aandachtig moeten zijn!

Rijden over kronkelende heuvelwegen is iets helemaal anders dan kilometers langs rivieren en kanalen cruisen: continu schakelen, remmen, weer schakelen. Zware inspanningen afgewisseld met pijlsnel afdalen en met een (naar mijn gevoel) flinke hellingsgraad door de bochten zoeven.


Het verste punt: Saint-Sauveur

De straatnaam geeft het al aan: klimmen!
Daar is het doel
Zicht van bovenaf

Op de meeste plaatsen is het ook opvallend stil. Geen grote wegen, amper verkeer. Wat je hoort, zijn de geluiden van natuur en landbouw. Meer niet.




Zowat het slechtste stuk asfalt
Nog niet eens het steilste, maar wel een heel eind klimmen

Enkele cijfers:
  • nieuw snelheidsrecord met de Seiran: 72 km/u (bergaf, dat spreekt voor zich)
  • traagste klim: net niet omvallen; zo ongeveer 5 km/u
  • 560 hoogtemeters 
  • steilste aangeduide helling 8%, maar ik meen dat er nog steilere waren (tot 10 % schat ik)
  • gebruikte versnellingen: alle 27 


5 opmerkingen:

  1. Mooie foto's Jan!

    Groet,

    Erwin en Tante Lies

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Jan,

    Mooie foto's inderdaad en een mooie beschrijving van jullie komende tocht.
    Frappant detail: 70 km, 560 hoogtemeters, hellingen tot circa 10%, dat komt me heel bekend voor.......Mijn dagelijkse woon-werkrit is 73 km heen en weer, heeft 583 hoogtemeters en hellingen tot 13%. Doe ik nou elke week 4 tot 5 keer, met een circa 40 kg wegende Strada........Denken jullie nog maar even aan mij na jullie tocht! ;-))

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Adri

      en dan zijn er nog altijd die beweren dat je met een ligfiets - en al helemaal met een velomobiel - niet kunt klimmen... Jij bewijst dagelijks het tegendeel en wij pogen zaterdag hetzelfde ;-)

      Verwijderen
  3. Prachtige foto's Jan!
    Zou daar graag ook eens fietsen, zou het mogelijk zijn om de track te mailen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tweede paragraafje: de woorden 'pays des collines' zijn een link naar de route op routeyou. De gpx-track kun je daar downloaden.
      Mocht dat niet lukken: volgende zaterdag rijden we de hele rit en dan heb ik de eigen track ook.
      Je mag ook zaterdag mee komen fietsen ;-)

      En wat die foto's betreft: als je alleen aan het fietsen bent, kun je er tijd voor maken. Niemand hoeft op je te wachten, dus is er tijd om te kadreren, diafragma te kiezen etc.

      Verwijderen