De volgende fietsvakantie voorbereiden

De winter nadert. Het is nog donker als ik op het werk aankom en alweer donker als ik vertrek. Dat is blijkbaar voor veel bloggers het geval, want de fietsblogs lijken stilgevallen. Fietsen beperkt zich tot het functionele. Maar geen nood: dit is de perfecte periode om de reizen voor 2018 voor te bereiden.

Eerst een constatering: ik ben een laatbloeier wat fietsreizen betreft. Het is eigenlijk pas sinds de Orca er is (eind 2013) dat er echt gereisd wordt met de fiets. Fietsforenzen doe ik al wat langer. Daarvoor kwam in 2010 de Gforce trike in huis.

Dit jaar was tot nu toe een uitschieter wat fietsreizen betreft en het smaakt naar meer!

Het reisdoel

Na de ervaringen van de vorige langere fietsvakanties besloot ik om het voor de volgende keer over een andere boeg te gooien. Nu de noordelijke helft van Frankrijk in grote lijnen verkend is, is het zuidelijke deel aan de beurt. De E-Orca is een prima en heel betrouwbare velomobiel, maar niet ideaal voor warme streken. Dat heb ik in mei aan den lijve ondervonden en het was één van de redenen om weer een trike in huis te halen.

De zuidelijke helft van la douce France dus. Zoals het er nu uitziet, fiets ik volgend voorjaar aan de voet van de Pyreneeën. Dat is nog vaag en nu heb ik een hele winter om dit plan voor te bereiden. Dat op zich is al de halve reis.

De omgeving van Carcassonne is het doel

Occitanië is historisch een erg boeiende regio. Het zal dus niet gaan om veel kilometers per dag afmalen, maar om zaken te bekijken. Puur fietstoerisme wordt het. Dit is de regio van de Katharen, met een wrede geschiedenis; een voorbeeld van de vermenging van religie en politiek.

Chateau de Quéribus

Erg boeiend (vind ik toch) en dat vraagt ook voorbereiding. Ik zal me inlezen, kaarten bekijken, routes opzoeken en uitstippelen, campings vinden ...

Na al die jaren fietsvakanties hoef ik materieel niets meer voor te bereiden. Alle kampeermateriaal is er al. De routine is er ook. Op dat vlak gaat het enkel om de checklist erbij nemen, de spullen verzamelen en inpakken.

De voorlopige planning: twee dagen voor de verplaatsing, een tiental dagen ter plaatse (misschien twee weken) en twee dagen om terug te keren. Het is mogelijk dat ik enkel lussen rijd en telkens in het busje slaap, maar het zou ook kunnen dat er toch een meerdaagse trip tussen zit.

De basis is gelegd: het doel is er, de reis zal met de Volkswagen T4 gebeuren en overnachten en koken doe ik ook in het busje, minstens voor het grootste deel van de tijd. Komen er geen meerdaagse fietstrips bij, dan hoeft er geen tent mee, geen slaapmat, geen slaapzak... 'Luxekamperen' noemde Brecht het tijdens de velomobieltrip in september. Alles is relatief...

Stilaan krijgt de trip vorm

Zo is er een leuke 'camping municipal' - le camping de Chabanas - in Pierre-Buffière, bij Limoges. De trip tot daar bedraagt ongeveer 720 km en dat is met het busje - aan 90 km/u - net bereikbaar op één dag. Dat herinner ik me van voorbije (gezins-)reizen. Pierre-Buffière is een leuk dorpje, met een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinen.

Pierre-Buffière: oude weg naar het dal (erg steil)

Om wat inspiratie op te doen, haalde ik in de bib een oudere roman uit de periode van het magisch-realisme: 'op weg naar Montségur' van Valère Depauw. Daarin wordt de streek en de geschiedenis prachtig beschreven en zo kom je meteen in de stemming.

Een andere inspiratiebron vond ik bij de Europafietsers: daar wordt een Katharen-Baskenroute beschreven. De Baskenkant ligt een beetje ver, maar Occitanië is al groot genoeg. Blijkt het te beperkt voor die veertien dagen, dan kan ik nog kennissen in de regio met een bezoekje vereren of enkele befaamde cols in de Pyreneeën beklimmen (jawel: ondersteund). Ik heb nog zeer aangename herinneringen aan een camping in de centrale Pyreneeën. Ook de Gorges du Tarn, met het befaamde viaduct van Millau, ligt min of meer in de regio.

Millau, 2010

Een gekende, aantrekkelijke streek betekent ook meer volk. Dat is dan weer een reden om, net als dit jaar, buiten het hoogseizoen te fietsen: mei en/of juni dus. Niet zo warm, minder druk en meestal iets lagere prijzen op de campings.

Dat is het eerste plan en de langste reis die ik voorzie voor volgend jaar. De rest van het verlanglijstje volgt nog.