Eerste vorst

Ik weet het: ik ben heus niet de eerste, noch de enige. Vanmorgen was het wel de eerste keer dit najaar dat we met nachtvorst te maken kregen. Dat levert mooie beelden op.

Het was fris. Het was rustig. Het was mooi.
Ingepakte fietsers. Handschoenen, mutsen, sjaals, enkel de ogen zichtbaar. Damp die opstijgt uit warme lichamen.
Mistslierten vanuit de nog warme rivier schuiven over de meersen.

De kou kruipt in mijn schoenen. Tenen die voor de eerste keer weer op temperatuur moeten komen op het werk. En toch te warm gekleed. Een laagje teveel. Handschoenen net te warm.
Maar het is mooi. En aangenaam.

Met de trike is het ook stil fietsen.
Geen ratelende ketting, geen gerammel van het koetswerk. Enkel het zachte zoemen van de motor, als een noppenband, maar stiller.
Het ruisen van een nieuwe ketting over kettingwielen en cassette.
Het rollen van de banden over het asfalt.

Voor morgen wordt regen verwacht. Dan wordt het weer de Orca. Droger en sneller.