6 jaar E-Orca

Wat gaat de tijd snel. Dit is alweer zes jaar geleden: eind december 2013 reed ik mijn Orca van Dronten naar huis, door hoosbuien en met windkracht 5 of 6 op kop.

Zo'n E-Orca kost een flinke duit, maar ik heb er al die tijd veel plezier aan beleefd. Het doel was vooral om het woonwerkverkeer ermee te doen en dat is heel goed gelukt.

Kostenplaatje en milieu

Een belangrijk financieel element in België: het bedrijf betaalt me 20 cent per kilometer fietsvergoeding. Belastingsvrij. Op 6 jaar is de fiets met dat geld nog niet terugverdiend (nog zowat een jaar), maar je moet rekenen dat de autokost daardoor ook daalt: geen verbruik en meer tijd tussen de onderhoudsbeurten).
Zoals in een vorige post vermeld, bleef het onderhoud in 2019 beperkt tot een bandenwissel: 2 x Tryker (2 x € 20) en een Marathon 47-406 die ik liggen had. Dat is alles.

Daarnaast is elke gefietste kilometer - indien die een autoverplaatsing vervangt - ook winst voor milieu en gezondheid en is het veel meer genieten onderweg. Wie fietst, weet het wel: de beelden die je onderweg te zien krijgt, zal je vanuit een auto nooit hebben.

Technisch

In december 2018 was er een ernstig probleem met de Orca: de draaikrans (waar de achterbrug scharniert in de romp) was losgescheurd. Daarvoor moest ik in allerijl naar Dronten, waar het snel en kundig hersteld werd door Arjan.

De E-Orca op de operatietafel. Dokter Arjan Vrieling voert de ingreep uit.

2019 was dan, wat de Orca betreft en de ritten ermee, een jaar zonder rimpelingen. Geen defecten, enkel drie banden vervangen. Geen lekken, geen pannes ... Instappen en wegwezen, zonder enig omkijken. De volledig ingekapselde primaire en secundaire ketting hebben al lang hun waarde bewezen.
De kilometerstand hou ik niet nauwkeurig (meer) bij, maar zal om en bij 70.000 km bedragen. Misschien 75.000, maar dat is niet belangrijk.

De koetswerkpanelen beginnen hier en daar hun leeftijd te tonen: haarscheurtjes op de dunste plaatsen worden zichtbaar. Maar dat doet niets af aan de functionaliteit.
Aan de fiets is amper iets gewijzigd. Er werden nieuwe zijruitjes gemaakt, die nog beter afsluiten en die er makkelijk af te nemen zijn. Die voldoen aan de verwachtingen.

Verder deed ik nog een kleine aanpassing aan de elektronica van de lichtvin: nu knipperen zowel de witte als de rode ledstrip. Voordien was het enkel de witte. Het doel: er is een constant brandend achterlicht en nu is er daarboven een rood knipperend vlak. Zo ben ik nog beter zichtbaar en daalt het verbruik wat.

Ondersteuning

Wat de ondersteuning betreft: dit jaar probeerde ik niet om de accu leeg te rijden. Onlangs zat ik aan 10 Ah opgenomen energie en er was nog redelijk wat over. Ik schat dat er zowat 11 tot 11,5 Ah (ongeveer 400 Wh) resteert. Dat betekent dat er nog zeker 80 % van de capaciteit blijft na 6 jaar intensief gebruik. Dat lukt naar mijn weten niet met de meeste elektrische fietsen. Dat pleit dus nog maar eens voor de kwaliteit van de producten van Flevobike.
Daarbij moet ik vermelden dat mijn Orca nog uitgerust is met de LiFePo4 accu, die een product was van Flevobike zelf: André stak die ineen in Dronten. Sinds de productie naar Roemenië verhuisde, is omgeschakeld naar een extern product. Sindsdien is het een 48V accu met meer conventionele cellen. Ik heb geen idee van de kwaliteit daarvan.

Reizen en trips

Er waren dit jaar geen (grote) reizen, geen meerdaagse trips met de E-Orca of de eTangens. Te druk: verbouwingen in huis, tijdelijk inwonende dochter en partner (ook verbouwingen in hun nieuw gekochte huis van 1935), allerlei andere beslommeringen. Maar op enkele uitzonderingen na werd elke woonwerkrit met de fiets gemaakt. Af en toe met eTangens, af en toe - voor de sport - met de Heinzmann pedelec, maar het grootste deel met de E-Orca.

Ook voor 2020 staan (nog?) geen fietsreizen op de planning. Ik wil wat verder trekken en de Orca is dan niet zo makkelijk om mee te nemen: hij kan wel in het VW busje, maar dat is niet echt praktisch. 

Het handigste, zo blijkt, is een fiets achterop zetten en dan is het geen ligfiets, maar de pedelec. Een belangrijke reden hiervoor is veiligheid: je wil echt niet hard remmen met 50 kg fiets op de achterbank. Een andere reden is dat het busje op reis de slaapplek is. Telkens de fiets in- en uitladen is niet zo praktisch.

Indien ik opnieuw mocht kiezen

... dan had ik wellicht dezelfde keuze gemaakt. In 2012/2013 postte ik enkele berichten over testritten die ik maakte. Daaruit kan je duidelijk afleiden wat de behoeften waren.
Sindsdien is de velomobielmarkt geëvolueerd, maar het is vooral in de richting van de sportieve velomobielen dat het aanbod verruimde: DF, nieuwe Milans, Alpha 7 ... Not my cup of tea.


Wat uniek is aan de Orca, is dat elektrische ondersteuning van meetaf aan bij het ontwerp voorzien was. Je kan dat als een nadeel zien, want je kan enkel bij Flevobike terecht hiervoor, maar het voordeel is dat de motor volledig geïntegreerd is in de aandrijflijn en (het is Flevobike) van de hoogste kwaliteit. Na al die jaren, na al die kilometers, draait die nog als nieuw.


De Orca wordt niet meer verkocht. Wat er nu het dichtst bij aansluit, voor zover ik weet, is de Quattrovelo. Dat is louter academisch, aangezien ik nog enkele jaren met mijn trouwe velomobiel schik te rijden, indien alles goed gaat.