Revoshifters en ik, we zullen wellicht nooit de beste vrienden worden... Op mijn Trek verving ik ze jaren geleden al door SRAM triggers, samen met een X-9 achterderailleur en een X-gen voorderailleur. Op- en afschakelen doe je met de duim, zonder de minste inspanning, weinig of veel belast. Bergop bijvoorbeeld of tijdens een flinke versnelling.
De Gforce is ook alweer uitgerust met SRAM Attack draaiverstellers. Op de trike zijn ze - zoals op de meeste liggers - ook nog eens ondersteboven gemonteerd. Dat betekent dat je schakelt met je pink en de buitenkant van je hand. Warm weer en flinke inspanningen betekenen dat je hand slipt over de versteller. Bij mij toch, indien ik geen handschoenen draag. Een slippende hand betekent niet schakelen.
Dus waagde ik me vandaag aan het omkeren van de shifters, in de hoop dat de kabels dit zouden toelaten. Veel werk is dat niet: een inbusboutje losdraaien, rubber handgrepen van de stuurhelften halen en de verstellers eraf schuiven. Rubbers er nadien eerst op en de verstellers komen daar bovenop, maar dan wel ondersteboven. De rechtershifter - voor de achterderailleur - zit er nu als volgt op:
Links is het als volgt:
Een bijkomend voordeel - maar dat moet nog blijken - is dat de kabels nu met de opening naar onderen gemonteerd worden, waardoor er geen water meer in zou mogen komen. Handig voor de komende winter !
Het totale plaatje zie je hieronder.
Daarnet reed ik snel enkele een tweetal kilometers om te controleren of alles werkt naar behoren. Dat is toch al het geval. Een langere tocht zal moeten uitwijzen of dit ook een verbetering betekent. Vermoedelijk moeten ook de kabels vervangen worden, want de interne weerstand lijkt me nogal hoog. Smeren kan ook helpen natuurlijk.
Daarnaast ergerde ik me al een poosje aan een conflict tussen het zitje en het achterspatbord. Het zitje heet "verstelbaar" te zijn door middel van een snelspanner. Dat zal wel zijn, maar niet in combinatie met een achterspatbord en bagagedrager ! Eerst en vooral is de pakdrager standaard bevestigd boven de achteras en met twee lange stangen aan de basis van de achteras. Dat werkt prima, zo lang er geen enkel gewicht op steunt. Zodra je ook maar iets van bagage meeneemt, wiebelt de pakdrager en dat voel je in het rijgedrag.
De vorige eigenaar heeft daarom een vaste verbinding gerealiseerd, die de bovenkant van de drager verbindt met het zitje, ongeveer onder de hoofdsteun. Het probleem van de stabiliteit was hiermee van de baan, maar de verstelbaarheid ging ook verloren.
Met wat sleutelen heb ik de hoek enkele maanden geleden al aangepast, maar daardoor drukten de beugels waarin de snelspanner klemt tegen het spatbord... Theoretisch zit ik qua zithoek ergens halfweg, in de praktijk kon het niet verder, omdat het verdomde spatbord in de weg zit.
Vandaag heb ik dus de bout waarmee dat spatbord onderaan vastzit vervangen door een langere, waardoor ik er enkele afstandsbussen tussen kon steken.
Hier zie je wat ik bedoel:
Even snel de hellingshoek wijzigen zit er nog altijd niet in, maar het spatbord zit alvast niet meer in de weg.
Nu de herfst in zicht komt, is de volgende opdracht op zoek gaan naar voorspatborden die beter afschermen en dat tegen een aanvaardbare prijs.
Dus waagde ik me vandaag aan het omkeren van de shifters, in de hoop dat de kabels dit zouden toelaten. Veel werk is dat niet: een inbusboutje losdraaien, rubber handgrepen van de stuurhelften halen en de verstellers eraf schuiven. Rubbers er nadien eerst op en de verstellers komen daar bovenop, maar dan wel ondersteboven. De rechtershifter - voor de achterderailleur - zit er nu als volgt op:
Links is het als volgt:
Een bijkomend voordeel - maar dat moet nog blijken - is dat de kabels nu met de opening naar onderen gemonteerd worden, waardoor er geen water meer in zou mogen komen. Handig voor de komende winter !
Het totale plaatje zie je hieronder.
Daarnet reed ik snel enkele een tweetal kilometers om te controleren of alles werkt naar behoren. Dat is toch al het geval. Een langere tocht zal moeten uitwijzen of dit ook een verbetering betekent. Vermoedelijk moeten ook de kabels vervangen worden, want de interne weerstand lijkt me nogal hoog. Smeren kan ook helpen natuurlijk.
Daarnaast ergerde ik me al een poosje aan een conflict tussen het zitje en het achterspatbord. Het zitje heet "verstelbaar" te zijn door middel van een snelspanner. Dat zal wel zijn, maar niet in combinatie met een achterspatbord en bagagedrager ! Eerst en vooral is de pakdrager standaard bevestigd boven de achteras en met twee lange stangen aan de basis van de achteras. Dat werkt prima, zo lang er geen enkel gewicht op steunt. Zodra je ook maar iets van bagage meeneemt, wiebelt de pakdrager en dat voel je in het rijgedrag.
De vorige eigenaar heeft daarom een vaste verbinding gerealiseerd, die de bovenkant van de drager verbindt met het zitje, ongeveer onder de hoofdsteun. Het probleem van de stabiliteit was hiermee van de baan, maar de verstelbaarheid ging ook verloren.
Met wat sleutelen heb ik de hoek enkele maanden geleden al aangepast, maar daardoor drukten de beugels waarin de snelspanner klemt tegen het spatbord... Theoretisch zit ik qua zithoek ergens halfweg, in de praktijk kon het niet verder, omdat het verdomde spatbord in de weg zit.
Vandaag heb ik dus de bout waarmee dat spatbord onderaan vastzit vervangen door een langere, waardoor ik er enkele afstandsbussen tussen kon steken.
Hier zie je wat ik bedoel:
Even snel de hellingshoek wijzigen zit er nog altijd niet in, maar het spatbord zit alvast niet meer in de weg.
Nu de herfst in zicht komt, is de volgende opdracht op zoek gaan naar voorspatborden die beter afschermen en dat tegen een aanvaardbare prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten