Gforce nieuws

Ik weet niet hoe lang het merk al op de markt is (in de Benelux dan), maar wie het wat volgt, weet dat Gforce gefabriceerd wordt bij Performer in Taiwan, met wat specifieke keuzes voor onze regio en een ander merk erop.

Nu leerde ik dat de importeur besloten heeft het merk stop te zetten. Let wel: het merk, niet de verkoop van ligfietsen, want binnenkort komen ze gewoon onder de naam Performer op de markt. Ik kan me voorstellen dat dit internationaal wat meer weerklank heeft en dat het dus ook makkelijker wordt om ervaringen en reviews van de fietsen te vinden op het web.

Het leuke is dat het gamma zal uitgebreid worden met "gewone" ligfietsen: hoog, laag, racers, toerfietsen, ...

Performer Goal-X 26/20/USS

 Ik vond dit natuurlijk niet zelf uit: Wim van Gforce kondigde dit aan op het (publieke) forum van de Gentse Liggers. 

Wat aanvullende informatie vind je in een latere post: hier.

O ja, wie interesse heeft in ligfietsen en velomobielen: op zondag 27 februari, van 13 tot 15u houden we met de Gentseliggers een velomobieltestdag aan Bierstal brug in Vinderhoute (langs het kanaal). Da's een uitgelezen moment om een aantal van die fietsen van dichtbij te kunnen bekijken.

aanpassen, altijd maar aanpassen

Revoshifters en ik, we zullen wellicht nooit de beste vrienden worden... Op mijn Trek verving ik ze jaren geleden al door SRAM triggers, samen met een X-9 achterderailleur en een X-gen voorderailleur. Op- en afschakelen doe je met de duim, zonder de minste inspanning, weinig of veel belast. Bergop bijvoorbeeld of tijdens een flinke versnelling.

De Gforce is ook alweer uitgerust met SRAM Attack draaiverstellers. Op de trike zijn ze - zoals op de meeste liggers - ook nog eens ondersteboven gemonteerd. Dat betekent dat je schakelt met je pink en de buitenkant van je hand. Warm weer en flinke inspanningen betekenen dat je hand slipt over de versteller. Bij mij toch, indien ik geen handschoenen draag. Een slippende hand betekent niet schakelen.
Dus waagde ik me vandaag aan het omkeren van de shifters, in de hoop dat de kabels dit zouden toelaten. Veel werk is dat niet: een inbusboutje losdraaien, rubber handgrepen van de stuurhelften halen en de verstellers eraf schuiven. Rubbers er nadien eerst op en de verstellers komen daar bovenop, maar dan wel ondersteboven. De rechtershifter - voor de achterderailleur - zit er nu als volgt op:

Links is het als volgt:

Een bijkomend voordeel - maar dat moet nog blijken - is dat de kabels nu met de opening naar onderen gemonteerd worden, waardoor er geen water meer in zou mogen komen. Handig voor de komende winter !

Het totale plaatje zie je hieronder.

Daarnet reed ik snel enkele een tweetal kilometers om te controleren of alles werkt naar behoren. Dat is toch al het geval. Een langere tocht zal moeten uitwijzen of dit ook een verbetering betekent. Vermoedelijk moeten ook de kabels vervangen worden, want de interne weerstand lijkt me nogal hoog. Smeren kan ook helpen natuurlijk.

Daarnaast ergerde ik me al een poosje aan een conflict tussen het zitje en het achterspatbord. Het zitje heet "verstelbaar" te zijn door middel van een snelspanner. Dat zal wel zijn, maar niet in combinatie met een achterspatbord en bagagedrager ! Eerst en vooral is de pakdrager standaard bevestigd boven de achteras en met twee lange stangen aan de basis van de achteras. Dat werkt prima, zo lang er geen enkel gewicht op steunt. Zodra je ook maar iets van bagage meeneemt, wiebelt de pakdrager en dat voel je in het rijgedrag.
De vorige eigenaar heeft daarom een vaste verbinding gerealiseerd, die de bovenkant van de drager verbindt met het zitje, ongeveer onder de hoofdsteun. Het probleem van de stabiliteit was hiermee van de baan, maar de verstelbaarheid ging ook verloren.
Met wat sleutelen heb ik de hoek enkele maanden geleden al aangepast, maar daardoor drukten de beugels waarin de snelspanner klemt tegen het spatbord... Theoretisch zit ik qua zithoek ergens halfweg, in de praktijk kon het niet verder, omdat het verdomde spatbord in de weg zit.

Vandaag heb ik dus de bout waarmee dat spatbord onderaan vastzit vervangen door een langere, waardoor ik er enkele afstandsbussen tussen kon steken.
Hier zie je wat ik bedoel:

Even snel de hellingshoek wijzigen zit er nog altijd niet in, maar het spatbord zit alvast niet meer in de weg.
Nu de herfst in zicht komt, is de volgende opdracht op zoek gaan naar voorspatborden die beter afschermen en dat tegen een aanvaardbare prijs.

remmen

In vroegere posts vind je een aantal ervaringen met bevroren remkabels. Niet interessant om mee te maken en zeker niet veilig. De kabels uiteenhalen, drogen en invetten verhielp dit eerste probleem grotendeels.

Een tweede ergernis met de remmen was dat een trike nergens tegen steunt om geparkeerd te worden - dat hoeft ook niet -, maar dat wordt een probleem als de parkeerplaats helt...

Nu kreeg ik het aanbod van Wim Dieke, zaakvoerder van Gforcebikes.nl, om een nieuw remsysteem, specifiek voor trikes en quads ontwikkeld, uit te testen. Het gaat om het Hygia Multi remsysteem: hydraulisch, met één hendel voor beide remmen en voorzien van een parkeervergrendeling.

Hygia is Taiwanees, net als de trike, en maakt pareltjes van remsystemen. Kijk maar eens op hun site (Gforce is voortaan invoerder van dit merk voor de Benelux).

Toen het pakket geleverd was, zat het in een nette doos, compleet met toebehoren: alle noodzakelijke schroeven (in roestvrij staal !) waren meegeleverd.

Het systeem bestaat uit een gegoten remhendel die de pomp bedient, leidingen ommanteld met gevlochten roestvrij staal en afgeschermd met een plastic mantel (vermoedelijk pvc ?), een gegoten verdeelstuk en twee symmetrische remklauwen die uit één stuk gegoten zijn, voorzien van alle nodige montagestukken. 

 Tot mijn verrassing zaten er zelfs twee mooi vormgegeven 160 mm remschijven bij, ook weer uit roestvrij staal.

Jammer genoeg ontbrak een handleiding, maar dat is te verwachten voor testproducten. Als ik het Engels op de site zie, betwijfel ik trouwens of ik er iets verder mee zou raken...

Nu betekent de trike mijn eerste ervaring met schijfremmen op een fiets, dus de enige referentie zijn de Tektro Io's die er standaard op zitten. Tektro Io is compleet gescheiden links en rechts, puur mechanisch en niet symmetrisch, zelfs niet ontwikkeld met het oog op dergelijk gebruik. Dat betekent dat de ene klauw omgekeerd gemonteerd wordt en dat de hendels ondersteboven staan. Daardoor komt er makkelijk water en vuil waar het niet hoort, met alle gevolgen vandien.


Uit mijn verleden als motorrijden heb ik wel wat ervaring met schijfremsystemen (enkelzuiger, dubbelzuiger, klauw uit één of twee stukken, ...). De klauwen van Hygia zijn echt mooi om te zien: gegoten uit één stuk en daardoor is er weinig of geen kans op speling (geen verbindingen die los kunnen komen) en het gewicht kan laag gehouden worden.
Hier zie je de linker klauw op de trike

En aan de rechterkant oogt het zo

Gisteren kreeg ik dus mijn eerste ervaring met het monteren van hydraulische remleidingen. Dat monteren houdt op zich weinig in: je moet niet meer dan 6 schroeven vastzetten. Twee voor de remhendel en twee per klauw.

Probleem: hoe laat je de leidingen lopen zodat ze zeker niet in de weg zitten bij het fietsen, het op- en afstappen. Hoe moeten ze lopen om de kans op schade (doortrekken bij draaien, te laag zodat ze blijven haken) te minimaliseren. Laat je ze boven of onder het frame lopen ? Waar komt het verdeelstuk (allicht ergens halfweg tussen links en rechts) ?

Fase 1 was het demonteren van het Tektro systeem. De beugels voor de remhendels bestaan uit één stuk, dus moesten de handgrepen en de gripshifts er eerst af. Dat was het moeilijkste, want de klauwen haal je los met twee schroeven te verwijderen. Het resultaat op dat moment: een trike zonder remmen.

Fase 2 was de montage van de Hygia remhendel. Technisch maakt het niets uit of je de hendel links of rechts monteert. Ik koos voor de rechter stuurhelft, aangezien ik rechtshandig ben.

Een klein probleempje was de positionering, omdat het oliereservoir hierin verwerkt zit en in het stuur van een trike zitten bochten van 90°, wat je op een gewone fiets niet zo gauw vindt. Een beetje naar buiten verdraaien loste dit op.

Let ook op het zilverkleurige palletje voor het scharnierpunt: dit is de handrem. Even naar boven trekken vergrendelt de remmen. De remhendel aantrekken ontgrendelt het systeem weer.
 

Fase 3 was het zoeken naar de ideale route voor de leidingen en het verdeelstuk. Een eerste poging zag er mooi uit, maar bleek niet werkbaar: mijn voeten haakten achter de leidingen. De tweede poging was een stuk beter. Het verdeelstuk bevestigde ik met een stevige kabelbinder onder het frame, achter de draagarmen.

Uiteindelijk moesten ook nog de schijven vervangen worden, maar dat bleek een probleem: de bouten van de oude schijven zitten muurvast. Dat wordt dus een klusje voor de komende dagen, met behulp van wat kruipolie.

Vanmorgen werd het nieuwe systeem een eerste keer getest tijdens de wekelijkse woon-werk trip. Het was even wennen aan het feit dat beide remmen nu met één hand bediend worden. Wat meteen opvalt, is dat de remkracht veel beter gedoseerd kan worden. Ook de parkeerrem blijkt héél handig.

De prijs ? Het hele systeem moet € 250 kosten. Ik heb geen referentie, maar even surfen leidde me naar Magura en Tektro, die de enige andere fabrikanten van dergelijke systemen lijken te zijn. Hygia verkeert dus in goed gezelschap, vooral omdat de prijs ook goed lijkt te zijn, zeker als je de afwerkingskwaliteit ziet !

waarom een Gforce ? wat is hij waard ?

De trike die ik kocht is ruim twee jaren oud. Dat is een mooie leeftijd om een oordeel vormen over de duurzaamheid. Gforce biedt trikes (en ligfietsen) uit Taiwan, aan (relatief) lage prijzen: de trike STD kost, als bouwpakket, € 1.299. Bij deze was ook het accessoirepakket geleverd: spatborden, hoofdsteun, pakdrager, tasje en fietscomputer. Dat setje kost € 99. Dat maakt dat de trike ongeveer € 1.400 kost en dat is in het wereldje van niet zo grote productieaantallen weinig.

Eigenlijk keek ik uit naar een ICE trike. Deze:

Laat me ICE de BMW onder de trikes noemen; dan is Gforce eerder een equivalent van Skoda. De ICE die ik voor ogen had, zal zo ongeveer € 3.500 kosten. De vraag is dus: kan een trike die één derde kost van de ICE nog een beetje kwaliteit bieden ?


frame


Ziet er picobello uit. Geen schrammetje, geen scheurtje. Zo goed als nieuw. Achteraan lijkt er wel wat beweging in te zitten, maar dat kan evengoed deel uitmaken van het ontwerp. Volgens Tim Biesemans (van de vroegere ligfietszaak in het Antwerpse) was er één vermoedelijk zwakke plek in de structuur: door het grote achterwiel (26") en het ontbreken van vering komt er heel wat kracht te staan op de verbinding tussen de achtervork en de hoofdbuis. Dit zou kunnen leiden tot haarscheurtjes, maar daar is geen spoor van te merken. Alleen aan de weg die de kabels volgen zou wat meer aandacht mogen besteed worden. Daar waar ze op het dwarsframe rusten, slijt de lak weg. De vorige eigenaar voorkwam dit door een zelfklevende folie op de contactplaats te bevestigen.


stuurinrichting


De Gforce werkt met directe sturing. Dat heet zenuwachtiger te rijden, maar het is een eenvoudig systeem. Eén van beide stangkoplagers was behoorlijk geroest, maar dat lijkt niets af te doen aan de functionaliteit. Of het zo hoort, weet ik niet, maar de bouten die die lagers verbinden met de langse stangen zijn niet geborgd. Eén van beide had zich bijna losgewerkt. Nu zijn ze geborgd met een moer met nylonring. Zekerheid voor alles: zonder stuur kun je niet rijden.


aandrijving


Dit is moeilijker, want hier hangt veel af van het onderhoud: reinigen, smeren, slijtage bijhouden. Alles ziet er ook nog erg goed uit. De componenten zijn zowat middenklasse (Sora vooraan, Alivio achter, ketting onbekend, SRAM Attack gripshifts) en de achterderailleur zal ik moeten bijstellen, maar het werkt nog heel behoorlijk.
De velgen, spaken, lagers, ... zien er ook als nieuw uit. Nu onder de modderspatten, maar he, het ding dient om mee te rijden, niet ? Geen roest, geen deuken, geen speling op de lagers, geen verdachte geluiden.
Zoals in een ander bericht te lezen valt, waren de kabels absoluut niet gesmeerd. Aangezien er water tussen binnen- en buitenkabels zat, vroor de boel vast na enkele km. Niet de fout van de fabrikant, maar het gevolg van verkeerd onderhoud of teveel poetsen ?


streamer


Dit is geen origineel onderdeel van de trike en door de vorige eigenaar tweedehands gekocht. De streamer lijkt me niet meer van de laatste generatie, aangezien de informatie op de site van HP Velotechnik toch op een aantal punten afwijkt van deze. De stroomlijn zelf is wat gekrast en heeft wat doffe plekken, maar er zitten geen knikken, scheuren of gaten in. De steunen (alu) zien er ook goed uit.
Door de constructie heeft de streamer de neiging om voorover te zakken. Een riem die de voorste steun met de trapas verbindt, kan dit eenvoudig verhelpen.


toeruitrusting


Dit is duidelijk de zwakke plek ! De bagagedrager ziet er als nieuw uit, de spatborden ook, maar de meegeleverde bouten zijn niet van dezelfde kwaliteit als op de trike zelf. Stuk voor stuk zijn ze behoorlijk gecorrodeerd en eigenlijk aan vervanging toe.

De ophanging van de spatborden is ook niet optimaal, wat leidt tot heel wat gerammel. Op blogs van ActionBent-rijders zie je dat er soms een tweede steunpunt toegevoegd wordt, precies om die reden. De dragers die de spatborden steunen zijn gemaakt uit gelakt staal, nu geroest staal. Niets ergs, maar duidelijk minderwaardig. Jammer. Liever een iets duurdere optieset die wel op het niveau van de trike zelf staat. Het moet ook gezegd: ze doen wat ze moeten doen.

Uiteindelijk moet de Gforce doorgaan voor een goedkope trike. In die hoedanigheid brengt hij het er na die jaren echt goed van af. Sloop de toerextra's en de streamer en je kunt hem er als nieuw uit laten zien. Dat pleit voor het product.
Zijn Amerikaanse tegenhanger (ActionBent) krijgt trouwens zeer goede kritieken op Bentrideronline !

pannes en aanpassingen

De tweede dag dat ik de trike gebruikte, was om een onverklaarbare reden de rechter voorband plots leeggelopen. Snel opblazen was voldoende: sindsdien houdt die het weer.

Zaterdag bleek dan plots de achterband lek. Opblazen hielp niet: zodra de druk wat opliep, liep de band even snel leeg als ik kon pompen. Het wiel ging eruit, de binnenband werd van de velg gehaald en nog eens opgeblazen. Conclusie: ventiel stuk. Ik haalde dus meteen twee nieuwe 26" binnenbanden, zodat er een reserve is bij een volgend probleem. Ook voor vooraan (20") is er een reserveband aanwezig: die kreeg ik bij de trike.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de druk te controleren en bij te stellen: achteraan 6 bar, vooraan 5.

Ondertussen zijn ook de dynamo en het achterlicht geplaatst. De dynamo wordt op de achtervork bevestigd. Die is heel wat groter van diameter dan bij een standaardfiets, dus een normale dynamosteun was uitgesloten. Daarvoor moesten passtukken gemaakt worden, aangezien op de trike niets voorzien is hiervoor.

 

De steun is gemaakt van een oude steun voor een dakantenne, in de lengte doorgezaagd en dan uitgewerkt naar de ellipsoïde doorsnede van de achterbrug. De bouten zijn voorlopig: ze moeten vervangen worden door roestvrije exemplaren en moeren met nylon borgring.

Ook voor het achterlicht moest een oplossing bedacht worden. Daarvoor werd alweer een stuk aluminiumprofiel genomen, maar deze keer met andere afmetingen.

 

Het normale zicht van achteraan:

 

De schijfjes daarboven zijn twee reflectoren, die standaard met de pakdrager geleverd werden. Het achterlicht is een Axa Omega II, met 5 leds, waarvan twee die naar de zijkanten schijnen. Veel licht, goede zichtbaarheid maar door de vijf leds beperkte autonomie (28 u volgens een test van de Nederlandse Fietsersbond).

Nu is het wachten op de koplamp.

Gforce Trike STD

Aangezien ik met het werk een fietscontract afsloot en dus een kwart van mijn verplaatsingen (op jaarbasis) met de fiets zal doen vanaf 2010, zocht ik naar een alternatief voor mijn - overigen voortreffelijke - Trek hybride. Al decennia lonk ik naar ligfietsen en jaren geleden had ik ook een eerste eenvoudig exemplaar gekocht. Dat is ondertussen al lang weer de deur uit, maar het bleef knagen.

Binnen de ligfietsen heb je nog enkele groepen, een beetje analoog aan wat je in het gewone fietsaanbod vindt: eenvoudige, recreatieve liggers, toermachines en pure snelheidsmonsters. Varianten zijn er met twee of drie wielen en bij die laatste kan dat zijn met twee wielen vooraan en één achteraan of omgekeerd.

Het nec plus ultra zijn de "velomobielen": trikes met een volledige stroomlijn.

Na lang aarzelen, lezen en rondkijken hakte ik uiteindelijk de knoop door: vorige week haalde ik in Brasschaat een tweedehandse trike: een Nederlands-Taiwanees product met de merknaam Gforce. De uitvoering is de "trike STD". Deze zeer poëtische naam duidt erop dat het

• een trike is
• de standaarduitvoering is

Aangezien de trike gebruikt werd voor woonwerkverplaatsing, had de vorige eigenaar er wel wat aanpassingen aan gedaan. De basis vind je op de site van de leverancier.

De opties en wijzigingen bij de aankoop:

• touring-uitvoering. Dit betekent spatborden voor en achter en een pakdrager
• Streamer. Een stroomlijn, voornamelijk om je tegen de elementen te beschermen
• LED-lichtjes voor en achter
• Ventisit matje: betere ventilatie en dikker, dus comfortabeler

Deze ziet er dus zo uit:

Daarbij hoorden nog wat extra's, waaronder een nooit gemonteerde, maar meegeleverde fietscomputer en wat wisselstukken.

Nog wat technische zaken: banden voor zijn Schwalbe Marathon Plus (20 x 1.35) en achteraan ligt er een Kenda Kwest (26 x 1.25) op.

Een trike stel je niet af zoals een gewone fiets. Er is geen zadelhoogte in te stellen, geen stuurhoogte te regelen. Je moet daarentegen de afstand tussen zitje en pedalen bijstellen en dat betekent dat ook de kettinglengte verandert ! (Raptobike heeft dat op zijn ligfietsen knap opgelost)

De boomlengte veranderen had op deze trike nog een gevolg: ook de plaatsing van de streamer moest ik wijzigen. Dit alles samen was goed voor enkele uurtjes werk. Ideaal om de machine wat te leren kennen. Dan wou ik ook de computer monteren. Er waren er twee meegeleverd: een draadloze van Decathlon en het bij de fiets geleverde toestelletje. Draadloos mag je vergeten, want de zender en ontvanger moeten in één lijn zitten en max 65 cm uit elkaar (bij deze toch). Aangezien op een trike het stuur naast de voorwielen zit en de afstand naar het achterwiel te groot is en de hoek niet goed, was dit onmogelijk. Dan maar het eenvoudige modelletje dat Gforce leverde. Eigenaardig: het eerste wat ik moest doen, was de draad verlengen. Dit omdat de sensor op het achterwiel moest komen. Vooraan zag ik geen mogelijkheden om de sensor te monteren. Nu ja, het lukte en het ding werkt.

Of het voldoet is een andere zaak: de display is klein, de informatie beperkt en het gebruiksgemak niet optimaal.