Wil je een beetje afwisseling, dan moet je die niet in de routes zoeken, maar eerder in de beleving. Dakje erop, dakje eraf; een keer met de Seiran voor de afwisseling. Zo'n zaken houden me gemotiveerd en alert.
De afwisseling zit ook in de omgeving: de geluiden van de natuur en - vervelender, maar het is zo - die door de mens veroorzaakt. De geuren: idem dito. De kleuren die met de seizoenen mee veranderen. Niks spectaculairs, maar het zorgt er wel voor dat er geen twee ritten gelijk verlopen.
 |
| De geur van vers gemaaid gras en bloeiende planten |
 |
| Drukker op de Schelde dan erlangs |
Elke velonaut weet het: paarden en velomobielen zijn niet compatibel. Zelf heb ik het al meermaals gemerkt: zelfs als het paard op meer dan 100 m stond, zorgde het rare witte ding voor paniek. Op hol slaan, steigeren, de ruiter proberen af te werpen, ... je ziet het allemaal.
De snelheidsmeter duidde dus alweer dalende snelheden aan, tot ik stapvoets achter het beest liep. Even claxonneren deed het paard zenuwachtig heen en weer wippen, maar de ruiter keek niet op of om. Even verder toeterde ik iets langer en de ruiter deed teken: "passeer maar". No way: ik zag het paardenhoofd al voortdurend van links naar rechts zwenken om het rare ding toch maar in het oog te houden en af en toe ging het ruim een meter van de route af. De ruiter dacht dan wel dat hij het dier kon bedwingen, maar ik had er twijfels over. Als het dier ervoor zou kiezen om de dijk af te denderen, was het de ruiter zijn probleem, maar ik wil toch liever geen paard tegen de Orca op zien knallen.
Ik vroeg de ruiter dus om bij de eerste gelegenheid een veldweg in te gaan en even te wachten. Jammer genoeg was die volgende veldweg een heel eind verder, minstens anderhalve kilometer. Daar kon ik voorzichtig voorbij, waarna het tempo eindelijk weer naar normale waarden kon.
De recordpoging zal voor een andere keer zijn.
Ik denk ook dat zo'n ruiter overmoedig is en zichzelf overschat, zou hetzelfde hebben gedaan als jij.
BeantwoordenVerwijderen~400 kg overwegend spiermassa met eigen hersenen die heel anders denken dan de ruiter gaat die ruiter echt niet in bedwang houden. Ik heb al capriolen gezien dat de ruiter amper kon blijven zitten als ik bijvoorbeeld na een slecht te overziene boch plotseling op paard en ruiter stuit....
Snel googelen leert mij dat paarden blauw, geel, wit en grauw kunnen onderscheiden, dus weleens extra bang kunnen worden van gele velomobielen. Naar mijn ervaring kunnen paarden alleen langs mij heen als ik stil sta. Er eentje inhalen lijkt mij recept voor onbeheersbare taferelen.
En volgens mij is er ook nog geen jurisprudentie over.....als een paard hevig schrikt van een velomobiel en de naastgelegen 80-100 km/u autoweg over stormt waarbij slachtoffers vallen wil ik nog wel zien dat je niet (ook) als verdachte wordt aangemerkt en alleen de ruiter aansprakelijk is. In ieder geval moet je niet raar kijken als het je veel tijd kost een verklaring aan de politie af te leggen, en je maar moet afwachten of je ook nog naar de rechtbank moet als je de eerste bent waaraan de situatie moet worden getoetst.
Dus ik wacht wel liever ja....
Dat zou wel heel absurd zijn. Ik doe dan graag een tientje in de pot voor verdediging van de velonaut.
VerwijderenIk zou gewoon met de breedste mogelijke boog zo hard mogelijk inhalen.
Overigens wilde ik om de reparaties aan de nu al vaak beschadigde romp te camoufleren niet de hele velomobiel overnieuw spuiten/rollen en ook niet alleen plaatselijk, maar een tijgercamouflage patroon eroverheen rollen....
BeantwoordenVerwijderenOok dat lijkt na nader inzien te kunnen zorgen voor ongewilde reacties van van origine prooidieren, al vraag ik me af hoe Europese paarden bang kunnen worden van tijgers die hier niet voorkomen en volgens mij tot aan de prehistorie niet voorgekomen zijn. Zou dat een ingeprogrameerde angst zijn net als bij ons spinnen en slangen ?
Tot nu toe heb ik nog geen slechte ervaringen met paarden gehad met de waw (1 jaar ervaring en toch al een 10-tal keer op verschillende plaatsen paarden tegengekomen).
BeantwoordenVerwijderenLigt het aan de kleuren van de waw (rood en wit) of aan de verlichting die altijd aanstaat (2 lampen op breedste punten van de fiets (ongeveer aan spiegels) en die mij meer op een auto doet lijken voor die dieren (uiteraard bij kruisen niet bij inhalen) of aan nog iets compleet anders? Geen idee eerlijk gezegd. Ik vermoed dat de verlichting er kan mee te maken hebben.
Wellicht je snelheid en koers ? Als je op Youtube een aanvallend zwaar roofdier bekijkt komen die ook laag, snel direct op het prooidier af. Een snelrijdende velomobiel juist met kap ( geen mens herkenbaar ) heeft op mij die indruk ook een beetje. En op meerdere mensen want hoeveel schrikken zich geen hoedje als ze je plotseling zien aankomen ? Vooral de eerste reactie bij plotselinge waarneming bedoel ik dan.....dan denken mensen niet maar reageren op aangeboren instinct. En dat gedeelte van de hersenen ( eigenlijk meer een verdikking van de rugzenuw in het diepste deel van het brein ) is oeroud en geprogrameerd op overleven. Paarden hebben dat ook net als alle zoogdieren. Aleen die hebben minder hersenen eromheen :-)))
BeantwoordenVerwijderenHoi Jan,
BeantwoordenVerwijderenMijn ervaringen met paarden variëren nogal. Het lijkt erop dat hoe kleiner het paard is, hoe minder angst het dier heeft. Ik heb van die kleine paardjes snuffelend aan mijn Strada gehad. Vaak kan je zien of een paard nerveus is of niet als je er aan komt. Mijn ervaring is dat indien je van achterop is er over het algemeen weinig aan de hand is. Het paard ziet je niet en je beweegt van hem af. Voorzichtigheid blijft echter troef.
Groeten,
Wilco
Wat paarden precies gaan doen, blijft altijd een verrassing.
BeantwoordenVerwijderenAls ik een paard achterop kom en er is voldoende ruimte, dan rijd ik er gewoon met een behoorlijke snelheid langs. Reden: ik ben alweer weg, voordat het paard eigenlijk echt kan reageren. Aangezien het 'gevaar' zich van het paard af beweegt, zal er voor het paard ook niet meer echt een reden zijn om zeer heftig te reageren.
Als je een paard tegemoet rijdt, dan is het een heel ander verhaal. Ik kijk vooral naar de reactie van de ruiter. Is die gewoon rustig en 'cool', dan gaat het meestal wel goed. Beweegt de ruiter onrustig en gaat hij allerlei maatregelen treffen om het paard rustig te houden, dan moet je oppassen.
Ik heb ondertussen 40 jaar ervaring met veel verschillende soorten paarden en heb zelf altijd veel buiten en langs de weg gereden. De ruiter moet gewoon rustig blijven, dan volgt het paard vanzelf. Tenminste als de ruiter ook echt de leider/baas is 😃
Paarden en velomobielen zijn inderdaad geen goede combinatie. En inderdaad, hoe groter het paard, hoe angstiger. Ik heb ook al verschillende angstige momenten meegemaakt. Om elkaar tegemoetkomend te passeren op een smal fietspad blijf ik altijd stil staan en stil in mijn fiets zitten om het beest niet nog angstiger te maken. Maar dan is het weer eng om dat grote, schrikachtige beest vlak langs je te zien komen. Laatst laatst kwam ik een groot paard tegen met twee jonge meisjes. Eén op het paard, de ander op de fiets erbij. Het paard schrok van mij en liep pardoes het meisje met de fiets omver. Gelukkig geen letsel maar het had zomaar erger kunnen zijn. Ook al meegemaakt dat een paard de 80km weg opstormde.
BeantwoordenVerwijderenWat mij vooral stoort is dat de ruiter nooit zo verstandig is om het fietspad te verlaten en ergens een berm of wei in te lopen zodat wij elkaar kunnen passeren. En dan nog de paardenmest op het (fiets)pad of weg. Waarom daar geen opruimplicht voor is begrijp ik werkelijk niet.