Daarbij komt het toevallig zo uit dat er een echt aangename en veilige route beschikbaar is voor een heel groot deel van mijn traject, namelijk 12 km langs een jaagpad. Het blijft echter zo dat dit inhoudt dat pakweg 16 dagen per maand hetzelfde traject afgelegd wordt. Heen en terug wordt dat 32 keer per maand langs dezelfde route rijden.
Er is de wisseling van de seizoenen, het altijd variërende weer, de onverwachte hindernissen (wegenwerken, omgewaaide bomen, ...) en zo zijn er nog ontelbare kleine variaties. Maar toch...
Om het voor mezelf boeiend te houden en dus motiverend om die tocht elke keer weer aan te vatten, moet ik voor variatie zorgen. Dat kan door af en toe een andere weg te nemen. Zeg maar: linksaf aan de stadsgrens - dus langs de stadsrand - of rechtsaf en dan eerder door het centrum. Dat kan door hier en daar met mezelf in competitie te gaan: hoe snel zou het kunnen, hoe hoog kan ik het gemiddelde krijgen, ... Zo'n zaken.
Het kan ook door af en toe eens van fiets te wisselen, indien het weer dat toelaat.
Donderdag was een vrij mooie, zij het frisse, dag. Bij het opstaan was de hemel al stralend blauw. De vroege zon (6u30) gaf alles een mooie kleur en er was weinig wind. Weer voor de Seiran dus. Die laat me ook toe om het jaagpad op de rechteroever te volgen, dat te smal en te slecht is voor velomobielen. Meteen verandert het perspectief. Meteen kruis je andere fietsers.
Meer is niet nodig om er weer van te kunnen genieten. Hoe degelijk een Orca ook afgewerkt is, het blijft een velomobiel en dus vrij luidruchtig. Op de Seiran (of voordien op de Kobra) rij ik veel stiller en dus zijn er meer omgevingsgeluiden te horen: merels en lijsters die een lentelied fluiten, een koekoek ergens in een boom, kikkers in een poel, ... Dat hoor je niet vanuit de velomobiel.
Daar moet ik dan wel bij aanvaarden dat het minder snel gaat en dat de rit dus langer duurt.
Hoi Jan,
BeantwoordenVerwijderenMijn ervaring is ook dat het verschil in hoogte waarop je zit ook al een duidelijk verschil in beleving veroorzaakt.
Ook dat en het feit dat er veell minder koetswerk rond je zit. Helemaal anders.
VerwijderenLandingsbaan ??
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, ik werk alweer jaren ook 4 dagen pw en dat is niet om mijn "carriere" te besluiten maar om het zowiezo vol te houden tot de belachelijke 67 jaar of nog ouder wat de regering heeft beslist.
Als je zo lang productief moet zijn kan je leven maar beter in balans zijn......genoeg half opgebrande collega's die van vakantie tot vakantie leven.
En laatst was in het nieuws dat veel stervenden zichzelf verweten te hard/lang te hebben gewerkt en zich verbazen over hoe snel hun tijd verstreken is zonder dat ze hebben kunnen doen wat ze graag hadden willen doen. En dat ging niet over verre reizen of ander materialisme. Maar over tijd die ze anders hadden willen besteden. Meer aandacht hadden willen geven aan zaken waar ze te snel voorbij zijn geleefd. Onder meer natuurlijk door werk, werk, werk.
Als je kunt genieten van fietsen en zo naar werk kunt, kunt genieten van je werk ( altijd wel een keer saai, maar over het algemeen ) en niet alleen maar werkt ( wat moet je met geld als je amper tijd hebt om ervan te genieten ?? ) dan heb je volgens mij al heel wat :-))
^^ En ik bedoelde...genoeg half opgebrande collega's van nog geen 30 jaar oud !! die van vakantie naar vakantie leven. ( en zich zo op de been trachten te houden )
Verwijderen